Ik ben dit blogartikel al 5 keer overnieuw begonnen.
Zin typen, titel maken, delete. Zin typen, delete. Titel typen, zin maken, delete.
Wat ik voel kan ik niet uitleggen. Woorden schieten letterlijk te kort.
Je werkleven neemt een richting ook als je niet stuurt. Misschien juist als je niet stuurt?
Al dat gepraat over dat je moet uitzoeken wat je wilt zijn en wat je wil worden en waar je naar toe wil, pfff.
Bij mij is het niet zo gegaan.
Hoe mooi is het als je in je werk iemand tegenkomt die je kans geeft om het beste te zijn dat je kunt zijn? Om te leren en te creëren? Om te groeien? Waar je gewaardeerd wordt om wie je bent, wat je kunt en hoe je dingen doet? In een team van gelijkgestemden? Onder werkelijk bezielende leiding?
Mooier kan het niet.
Dat is wat je noemt een droombaan. Maar dan is het echt.
Punt.
Morgen meer!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
En ineens zie ik dit. Ben er stil van. Vind het allemaal ook zo genieten. Om samen zo’n team te mogen zijn, een team waarin ook ik me erg thuis voel. Met zulke collega’s om je heen is het zeker een droombaan. En het mooie is dat het dan ook niet uitmaakt welke rol je mag vervullen, alles lijkt te kloppen. Samen sterk. Thanks Elja for being there!
Nee JIJ bedankt…!
http://www.frankwatching.com/archive/2014/02/07/van-blog-tot-bedrijf-frankwatching-bestaat-10-jaar/ 🙂
OK, dan kom ik morgen wel terug om de rest van het verhaal te horen. En dan ben ik tevens benieuwd naar die voor jou zo belangrijke blogfeestdag waar je het eerder deze week over had.
10 jaar Frankwatching 🙂
Dat is inderdaad een heel mooie blogmijlpaal.
Nou he? Die Frank. Zo gaaf om daar onderdeel van te mogen zijn.