Dit is GEEN voornemen

zwembad

Waar ik was vanochtend?

In het zwembad.

Zwemmen. Baantjes. Saai! Lekker!

Maar dit is geen voornemen.

Het punt is: ik begin een nieuw hoofdstuk in mijn loopbaan, vandaag, en ik werd wakker met zin in dit nieuwe jaar. En opeens vroeg ik me af: zou ik niet eens moeten gaan sporten? Iets dat ik leuk vind? Hoe lekker zou het zijn om fitter te worden?

Ik ben ooit begonnen met hardlopen. Lang geleden. Maar ik vond er niets aan. Ik kende ook niemand die hardliep en in mijn eentje was de motivatie nogal beperkt. Het was de tijd van de walkmans, mensen! Nou ja. de eerste ipods en MP4-spelers, misschien.

Hoe dan ook, dat was het. Nooit meer iets gedaan.

Omdat hardlopen zo populair is, denk ik er al heel lang over om het weer te proberen. Maar ik weet dat ik het niet leuk vind. En dat het lastig is om iets vol te houden als je het niet leuk vindt.

Maar toevallig vind ik zwemmen wél heel leuk. Altijd al. Waterratje van kleins af aan. En toevallig woon ik vlakbij een zwembad. 5 Minuten fietsen…om precies te zijn. Naast de school van mijn kinderen.

Ik had al eens opgezocht of het haalbaar was om de kinderen op school af te leveren en daarna baantjes te gaan trekken. Maar ik had geconcludeerd dat dat lastig was omdat het zwembad maar tot 09:00 open is voor baantjestrekkers. En dat 12:00, de tweede lichting baantjestrekken, geen fijne tijd is.

Bovendien vond ik het niet handig om mijn dag zo op te breken (??? opbreken? hoezo?). Ik had genoeg te doen. Ik was niet altijd online voor Frankwatching Webinars maar het voelde alsof ik online moest zijn. In mijn hoofd had ik geen ruimte voor andere dingen. Ik checkte ook de hele dag door de email. Ik was er dus continu mee bezig, eigenlijk. En ik had het gevoel dat ik dat niet mocht onderbreken.

Ik had, kortom, excuses in overvloed.

Maar vanochtend dacht ik: zwemmen is een sport die ik leuk vind.

Hoe laat was dat zwembad ook alweer open?

Ik ging netjes de openingstijden noteren in mijn telefoon. En de prijzen. (“Ze hebben ook een kwartaalabonnement? …hmmm”).

En ik realiseerde me dat ik het makkelijk kon halen, twee keer per week zwemmen in de ochtend.

Toen begonnen de excuses.

Wat als het heel druk is, die eerste dag van het jaar? Ik ga niet hoor. Ik heb geen zin om zo iemand te zijn die de eerste dag van het jaar komt opdagen en dan nooit meer. Nee zeg, dan denkt iedereen die me ziet dat ik zo iemand ben, zo’n goede-voornemens-iemand. Zo’n opgever. Ik doe het niet.

Bovendien: het wordt heel druk natuurlijk. Ik heb geen zin om baantjes te trekken met al die mensen om me heen hoor.

???

Het was mijn Kabouter! Stomme kabouter.

Gelukkig zei de niet-kabouter (hoe heet die, Cor?) tegen me dat ik net zo goed even kon gaan. Dat ik vandaag de kinderen niet naar school hoefde te brengen. Dat ik altijd weg kon gaan als het druk was. Dat ik het net zo goed een keertje kon proberen en waarom niet nu, op dit moment, vandaag? En dat het eigenlijk niets uitmaakte, dat mensen dachten dat ik een goede-voornemens-zwemmer was.

Ik kan niet, zoals Cor, mijn kabouter wegademen. Nee.

Ik DENK hem weg.

Net zo effectief als die Colt van Cor.

Het was natuurlijk helemaal niet druk in het zwembad.

Het was heerlijk om even 20 minuten te zwemmen.

Ik zit nu moe maar voldaan te ontbijten en te bloggen.