Gisteren hadden mensen het in #blogpraat over jankblogs. Ik vind dat geen fijn woord, ‘jank’, dus ik dacht niet dat ik dat ooit zou gebruiken. Maar zie! Dit wordt er een, zo’n blog post. Het huilen staat me nader dan het lachen, momenteel. Ook al weet ik dat dat onzin is want er is niets ergs.
Pure frustratie. Over administratie en bankzaken.
Dat zit zo.
- Van de zomer, voordat we gingen verhuizen vanuit de VS, wilde ik mijn adreswijziging doorgeven, online. Dat kan dan voor alle mensen op 1 adres, dus dat scheelt als je met 4 mensen een rekening of 10 hebt lopen bij je bank.
- Kon niet. Want je kunt namelijk geen adres invullen dat niet een vast format van postcode, straat, etc. volgt. En ik heb geen postcode. Ja, dat kan dus.
- Ik moest het dus nog wijzigen door een brief te printen. Alleen deed mijn printer het niet met mijn nieuwe mac en de post werd toch nog doorgestuurd naar NL dus ik maakte me niet zo druk.
- Toen was ik in Nederland in December en werd mijn portemonnee gestolen, terwijl ik in de AH was. Passen laten blokkeren.
- Toen moest ik dus zorgen dat eerst ons adres gewijzigd werd, voordat ik nieuwe passen kon aanvragen.
- Maar toen bleek dat ik onder de US persons desk val, omdat die Amerikanen zo @#@*)@!! moeilijk doen over al die financiele regelgeving (ik moest destijds onder zware dreiging van zware middelen ook die 30 aandelen die ik had verkopen op stel en sprong! Ook zoiets), en dus konden ze dat in Pijnacker en in Utrecht op kantoor niet doen.
- Dus toen had de mevrouw in Pijnacker alles opgeschreven, ik alles ondertekend, en mij beloofd dat het goed zou komen, en dat ze de Desk zou bellen, en zou zorgen dat er eerst een wijziging zou worden doorgevoerd zodra het kantoor weer open ging (dit was rond Kerst) en dan direct mijn nieuwe passenaanvraag verwerkt zou worden.
- Vorige week kregen we zo waar post van de bank voor onze en/of rekening, op ons nieuwe adres.
- Dus ik vertelde onze buurvrouw dat ze niet meer onze post hoefde te checken bij de mensen op ons oude adres.
- Maar ik had nog geen passen. Morgen naar NL dus stress.
- Toen bellen met de bank.
- Toen doorverwezen naar de juiste Desk, want als je onder US Persons Desk valt mag niemand anders van de ABNAMRO in je gegevens kijken.
- Handig! Dank, Amerika.
- En toen bleek dat alleen 1 adres was veranderd, bij de en/of.
- En dat de passen niet waren aangevraagd (dat was nog een geluk bij een ongeluk! anders lagen passen plus pincodes nu bij de nieuwe bewonders van mijn oude huis in de VS)
- En dat die mevrouw telefonisch niets kan doen.
- Geen adreswijzigingen
- Geen passen aanvragen
- Geen post stopzetten zodat het niet op de mat valt bij wildvreemden in de VS.
- NIETS.
- Dus.
- Nu moet ik weer naar een kantoor. Weer formulieren invullen. En mijn liefhebbende echtgenoot ook, dus dat gaat niet lukken, dus dat moet dan toch weer vanuit Turkije.
- En DAN passen aanvragen.
- En nu moet ik urgent geld overmaken van mijn rekening aan iemand.
- En DAT KAN DUS NIET.
- En zelfs als ik naar een kantoor van de bank ga, kan dat alleen als ze met de US Persons Desk bellen, en er wordt opgenomen (rondom Kerst was dat lastig), én ze komen er samen uit (het is nogal ingewikkeld, late dat duidelijk zijn. En dat bedoel ik niet ironisch).
- Dus nu weet ik het niet meer.
- Huilen?
- Huilen.
- PS Het lijkt me niet handig om naar hetzelfde bankkantoor te gaan als eerst. Want ondanks beloftes dat het allemaal goed zou komen, is het niet goed gekomen.
- PS2 Ik denk eerlijk gezegd niet dat het WEL goed gaat komen.
Ik denk niet dat de Desk er iets aan kan doen. Maar ik had vage hoop dat het goed zou komen, had nog paar keer gevraagd aan bankdame of ze echt verder niets van me nodig had, en hoe ik nou wist dat het allemaal in gang zou worden gezet.
Was niet nodig, zei ze. Zou goed komen…
🙁
UPDATE
Anderhalve week geleden gesproken met mevrouw die niets mag doen. Ik heb een formulier gekregen waar ik op aan kan geven dat ik nieuwe passen wil aanvragen, zegt ze.
Formulier gevonden in de post. Het heet: ‘Contactgegevens US-persons’. Er staat met de hand het nummer van onze en/of op ingevuld. Maar, dacht ik, ik ben geen US-person. Er staat: ‘woon adres’ – ‘post adres’. Telefoonnummers. Heeft u de Amerikaanse nationaliteit? Heeft u een adres/woning in de VS (ik dacht dat ze bedoelden of we een huis in eigendom hebben). Hoe lang verblijft u op dit adres? Opmerkingen.
Nergens staat: Woont u nog in de VS? Wat is uw oude adres? Wat is uw nieuwe adres? Wilt u deze wijziging doorgeven voor alle bewoners van uw adres?
Vandaag weer gebeld en te horen gekregen dat ik eerst dit formulier moet invullen met mijn niet-Amerikaanse adres. Dat ik DAN PAS uit de ‘US-persons administratie’ ga. Maar, zei ik nog, al onze bankgegevens staan nu toch op adressen in Turkije? Ja, mevrouw, maar dat maakt voor ons niet uit, administratief. Wij moeten eerst een formulier krijgen dat u niet meer in de VS woont, voor onze administratie.
Aan de telefoon met een collega voor haar bleek ook dat mijn eigen bankrekening inmiddels wel op een adres in Turkije staat, maar niet het juiste. Niet hetzelfde als dat van de en-of, die inmiddels wel correct is. Maar, haha, aan de telefoon mogen ze niet zeggen welk adres. Dus nu gaat mijn post naar een adres ergens in Besiktas. Maar ik weet niet welk adres. Want dat mogen ze niet zeggen. En ik kan niet inloggen op mijn bankrekening via online banking want ik heb geen pas die het doet. En ik mag geen adreswijziging doorgeven telefonisch want ik ben een US-person, bovendien hebben alleen mensen van de US-person desk toegang tot mijn gegevens. Niet zo maar iemand van de helpdesk of een willekeurig kantoor.
Het mooie hier is natuurlijk dat uit dat stomme formulier, waar niet eens een begeleidend briefje bij zat, op geen enkele manier blijkt wat de bedoeling is.
Ik zat net half te schreeuwen tegen de mevrouw van de US-persons desk.
Het spijt me, mevrouw. Ik wil niet die schreeuwende boze klant zijn.
Ik wil eigenlijk uberhaupt geen klant zijn.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Karin Ramaker zegt
ik geloof niet dat ik dit een jankblog vind. een jankblog is zoiets beschrijven als ‘de wereld is grauw, depressief en ik leef erin’ en dat maal 100 x per jaar.
lindakwakernaat zegt
Potverdorie!!
Moet ik even geld voor je overmaken??
Tuurlijk gaat DIT goed komen
Moet ik Reyna om hulp vragen? (zij werkt bij de post in Amerika)
dikke knuffel meis Xxxxxxxxxx
Peter Pellenaars zegt
Niet echt zeuren of klagen, eerder onderdrukte frustratie. En terecht wanneer je je dubbel bedrogen voelt.
Jacob Jan Voerman zegt
troostende gedachtes stuurt. (maar ja daar komt het niet mee goed).
tranen van frustratie zijn soms erger dan die van verdriet.
Suzanne zegt
Nou was ik gister zo iemand met zo’n grote mond over die ‘zeur’ en ‘jank’ blogs, maar ik moet zeggen dat ik deze post niet over zet. Het gaat meer om de blogs die vol staan met .. Dat is bij jou niet het geval. Iedereen wil wel eens klagen toch? Zo lang het geen blog vol is, blijf ik het lezen!
Patrick Bakker zegt
Alsof je in een boek van Kafka terecht bent gekomen. Zo voel ik me vaak ook hier in Brazilië. Het steeds weer terugkerende probleem is: wij zijn uitzonderingen. Bureaucraten houden niet van uitzonderingen. Die schuiven ze graag af aan iemand anders. Enz enz.
Elja Daae zegt
Nou, inderdaad. Ik begrijp het wel, dat ze daar niet op afgestemd zijn. Maar als je dan zo’n pech hebt en je passen worden gestolen en je bent net verhuisd… dan voel je je wel een beetje het slachtoffer he??
Wat ik nooit begrijp is dat die stomme adresformulieren zo streng zijn qua velden…
Patrick Bakker zegt
Ja fijn als er gewoon iemand opstaat en dingen voor je gaat regelen. Vandaag bv KLM via Twitter, heel fijn. Over dat postcodeveld heb ikook nog eens iets geschreven: http://www.staaltaal.nl/conversie/invoercontrole-bij-webformulieren/