Tijdens een wandeling waarvan ik nooit dacht dat ik hem zou maken (helemaal vanaf het strand naar huis! Het moet niet gekker worden) luisterde ik naar een van mijn favoriete podcasts. En die ging over een belangrijke wetenschappelijke vraag. Die jij en ik onszelf ook eens zouden moeten stellen, voor ons vakgebied.
De podcast heet Radiolab en is een soort toepasselijke manier om het over wetenschap te hebben. Voor mensen zoals ik die wetenschap leuk vinden maar geen geduld hebben (en slecht zijn in wiskunde). Het is een heerlijke podcast. De aflevering waar ik het over heb kun je hier vinden.
Deze keer ging hij over de vraag die nobelprijswinnaar Richard Feynman stelde aan zijn studenten, die wereldberoemd werd (de vraag, niet alleen meneer Feynman).
“If, in some cataclysm, all of scientific knowledge were to be destroyed, and only one sentence was passed on to the next generation of creatures, what statement would contain the most information in the fewest words?”
Oftewel: als de wereld verging, met uitzondering van een paar mensen, en die moesten helemaal opnieuw beginnen met hun wetenschappelijke kennis, welke zin (zo kort mogelijk) zou hen dan op het beste pad sturen om alles weer te ontdekken?
Volgens meneer Feynman was de oplossing dat je iets roept over dat alles uit atomen bestaat. Dat vond ik al wandelend best een goede. Maar, zeiden de presentatoren, daarmee geef je geen antwoord op andere, belangrijke vragen. Zoals ‘wat is liefde’ en ‘wat is kunst’. Er is gewoon heel veel dat die nieuwe mensen zouden missen.
Daarom stellen ze een vraag aan een heleboel andere mensen, kunstenaars, futuristen en anderen, maar dan zo: ““What’s the one sentence you would want to pass on to the next generation that would contain the most information in the fewest words?”
Oftewel:
Wat is de zin die jij aan de volgende generatie zou willen overbrengen die de meeste informatie in de minste woorden zou bevatten (en waarmee ze het belangrijkste weten dat ze moeten weten)?
De podcast is het luisteren waard, omdat mensen die de vraag voorgelegd krijgen het over hele andere dingen dan atomen hebben. Over het belang van kunst, van liefde, van het negeren van angst of juist het toevoegen van een beetje angst en avontuur aan je leven.
Ik weet niet wat ik zou zeggen. Ik moet er nog even op broeden, wat mijn prive-overtuigingen betreft. Maar het is leuk om dit te bedenken voor je vakgebied. Wat is nou het belangrijkste dat je nieuwe vakgenoten kunt vertellen over jouw vak? In een zo kort mogelijke zin?
Ik heb het antwoord nog niet voor mijn eigen werk. Maar ik ga er tijdens mijn volgende wandeling (niet naar het strand! te veel hoogteverschil) over nadenken. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
‘Heb elkander lief.’
Of misschien beter helemaal niets. Het kan beter zijn als een nieuwe generatie onbevooroordeeld begint en lekker zelf overal achter komt. Daarbij heeft ie het over creaturen, die mogelijk een totaal andere afmeting hebben en andere zintuigen. Kortom wat hebben de dino’s ons als boodschap achter gelaten? 😉
Haha zo is het, hij heeft het bewust over creatures. Het gaat denk ik meer om het gedachtenexperiment dan de werkelijkheid (hoop ik).
Alles verandert.
Daarmee zeg je ook dat wetenschappelijke kennis feilbaar is (moet! zijn). Je kunt ermee naar de wereld van de allerkleinste deeltjes afreizen (quarks enzo), of naar biologie (cellen die zich constant vernieuwen), of naar de kosmos. Maar ook in de politiek gaat dit op.
Het is een leuke manier om na te denken over wetenschap maar ook over je eigen vak als dat niets met wetenschap te maken heeft. Wat is het belangrijkte principe dat je iemand zou willen vertellen als je maar een klein papiertje had?