Stond even buiten bij te praten met mijn buurman, die uitgever is. Over influencers en mooie vrouwen die het helemaal gemaakt hebben, dankzij een medium als Instagram.
Over de Milan Fashion Week waar iedereen in blote benen over straat gaat, voor zover ik kan zien (vriest het daar niet?). En dat vast niemand interesse heeft in foto’s van mijn twee jaar oude sneakers. Of mijn blote benen, for that matter.
Hij vertelde over productpresentaties met bloggers die geen alcolhol drinken omdat ze dan omvallen en dat kan niet want ze moeten 24 uur door, content produceren, productie draaien. Ik wist niet dat het zo ging, geef ik toe.
Maar hoe meer ik blog, hoe meer ik lees, hoe meer ik me realiseer dat content eindig is. En contentgebruikers onverzadigbaar. Dus het ligt voor de hand om als blogger of influencer als ware je een contentfabriek te blijven produceren. Niemand schrijft meer artikelen voor de eeuwigheid. En niemand verwacht dat iemand haar Instagramfoto wil afdrukken, inlijsten en aan de muur wil hangen voor de rest van zijn leven. We hebben niet eens de ambitie om screensaver te worden.
Is dat de weg naar bekendheid? Naar geld verdienen? Tijdelijke-content produceren tot je er bij neer valt? Misschien wel. Maar voor hoe lang? Hoe blijf je bouwen? Hoe blijf je houden wat je hebt? Kun je iets bereiken op die manier?
[Tussengedachte: Het grappige vind ik dat die vraag naar content en de productiegerichte mentaliteit die dat oplevert, haaks staat op die trend van duurzaamheid, persoonlijk, echt, authentiek.]
De enige manier om houdbaar bezig te zijn met content, blijft authenticiteit. Ofwel ECHT zijn en delen wie je bent zonder te veel te letten op wat anderen doen. Op zoek te gaan naar die foto die wel het inlijsten waardig is, al was het alleen voor aan je eigen muur. Of andersom: bewust bezig zijn met antwoord geven op de vragen die mensen hebben, die er echt toe doen.
Als je begrijpt wat ik bedoel.
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
Geef een reactie