Eigenlijk pak ik mijn fotografie net zo aan als mijn blogs. Met uitzondering dan van het feit dat ik mijn blogschrijfsels wél online zet, dan he?
Ik fotografeer puur voor mijn eigen lol.
Zo komt het dat nooit iemand mijn foto’s ziet, tenzij ik er af en toe een gebruik voor op mijn blog.
De enige keer dat mijn foto’s echt gezien en beoordeeld werden, was tijdens de workshops die ik hier in Istanbul gedaan heb. Daar leerde ik dat wat een ‘goede’ foto is, vaak niet de perfecte foto is maar juist de imperfecte foto. Dat het dus belangrijk is om op je gevoel te vertrouwen bij foto’s.
Maar uit al die foto’s van Istanbul, wilde ik er eentje als herinnering inlijsten en weggeven bovendien.
Gek genoeg kwam ik na heel veel wikken en wegen uit op een foto die niet uit de workshops kwam.
De foto die ik had uitgezocht om uit te printen, had ik eigenlijk nooit echt aan mensen laten zien. Ik had hem op mijn blog gebruikt (zag ik later), maar nooit expliciet aan mensen laten zien.
Ik vond het een beetje eng om nou juist die ene foto te kiezen om groot af te drukken en in te lijsten. Want waarom die? Waarom zou nou juist die ene foto goed genoeg zijn om in te lijsten?
Maar ik besloot op mijn gevoel af te gaan.
Toen ik in de winkel stond, zette de jongen van de productie hem even op het (hele grote) scherm van zijn computer om te kijken of er nog oneffenheden waren om weg te werken.
En tot mijn grote verbazing riep een Turkse klant van verderop in de zaak ‘Wat een mooie foto!’ en kwam dichterbij om hem te bewonderen.
Ik liep op wolken.
Vrijdag liet ik hem aan F. zien en hij werd helemaal stil.
Ik wist dat het goed was.
Grappig, hoe zo’n foto zoveel twijfel op kan roepen. Ik vond het oprecht eng om zo’n foto uit te kiezen en de wereld in te sturen, als het ware.
Omdat ik ze echt helemaal voor mezelf maak, meer nog dan dit blog.
Een stiekeme fotograaf ben ik.
Met de onzekerheid van een kunstenaar…
Net echt!
- Schrik - 19 januari 2025
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
Ik heb nog eens gekeken maar deze hele mooie foto heb je ook niet op Instagram gedeeld. Jammer, want dan had je NOG meer bewonderaars getriggerd om je te vertellen dat de foto erg fraai is, want… FRAAI is ie!
Ik ken het gevoel zo ben ik 10 jaar geleden voorzichtig begonnen.
Ik fotografeer nog steerd voor mijzelf alleen ik heb nu publiek dat meekkijkt
Zie ik ook altijd aan jouw foto’s, dat je er lol in hebt, dat het JOUW visie is op de wereld Roel!
’t Is ook een ontzettend mooie foto! Goede keuze!
Dankjewel!!
Kortom, elke keer opnieuw vertrouwen op je gevoel en tegelijkertijd altijd weer die twijfel of je met je gevoel wel goed zit.
Herkenbaar? 😉
Ontzettend.