Ik stond vandaag te kijken bij de zaalhockeywedstrijden van mijn oudste zoon. Het was tijdens een poging van een van de jongens om de bal van de aanvallende tegenstander af te pakken, dat het gebeurde.
De puzzelstukjes vielen op zijn plaats.
Dat komt, ik zat laatst een video te kijken. Of misschien was het een blogartikel dat ik las? Ik kon het niet meer terugvinden toen ik er weer aan dacht twee dagen later, dus ik weet het niet precies.
Het ging over sollicitaties. Ik dacht dat het iets met Jack Welsh was, de legendarische baas van GE, die geinterviewd werd over de vraag waar je op moest letten bij het aannemen van mensen.
Dat ze van de follow-up zijn, zei hij.
Follow-up? (hij gaf niet aan hoe je dat nou kunt vaststellen, in een sollicitatie) En toch, ik begreep wat hij bedoelde. Volhardendheid.
Wie niet goed is in follow-up, krijgt weinig voor elkaar. En omgekeerd zijn het de vasthoudende mensen die dingen voor elkaar krijgen.
Ik had zelf een dingetje, van de week. Ik wilde iets graag en ik kreeg het niet voor elkaar. Ik had er anderen voor nodig en die deden niets. Ik zat gefrustreerd achter mijn computer, me af te vragen waarom het niet lukte.
Maar toen ik het even ‘reverse engineerde’, terugrekende, besefte ik dat het logisch was dat er niets gebeurde. Ik had meer belang bij de acties dan die anderen. En ik had me niet meer gemeld. Na een mailtje en een voicemailtje had ik het laten zitten, weken lang.
Geen follow-up. Dus gebeurde er niets.
Toen ik het me realiseerde, was het snel opgelost. Actie in de taxi! Hop. Als je er energie in stopt, komt er ook energie uit.
Het is niet anders dan met hockey. De tegenstander komt op je af en passeert je met de bal. Wat dan? Laat je hem gaan of ga je er achteraan? Geef je op of blijf je proberen?
Er zijn de spelers die het eventjes proberen en dan denken, nou ja, niet gelukt, en afhaken. En er zijn de jongens en meisjes die blijven gaan. Die hun stick er voor blijven zetten. Die meerennen als iemand ze heeft gepasseerd. De tegenstander dwars blijven zitten tot in het goal, als het zo uitkomt.
Er is een ding zeker: wie niet probeert, wint niet.
Maar wie niet blijft proberen, is de bal dus zeker kwijt.
Het grappige is, je hoeft er niet eens heel goed voor te zijn. Je kunt als vastbijter heel goed zijn in hockey. Je hoeft er niet eens talent voor te hebben of heel goed voor te kunnen hockeyen.
Je moet een mentaliteit hebben van blijven proberen. Van follow-up.
Zelfs als je dreigt de bal te verliezen. Juist dan!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie