Mijn zoontje T kwam aan het ontbijt zijn nieuwe ‘ray‘ (pijlstaartrog) van lego laten zien. Had hij gemaakt.
Hij gebruikt legosteentjes op manieren die nooit in mij op zouden komen. Hij zet van die plaatjes rechtop, hij gebruikt gekke dingen als hoofd voor zijn poppetjes, het is eigenlijk niet echt uit te leggen.
Daarnaast komt hij soms met iets aanlopen dat dan erg lijkt op iets anders. Op een ray, een krokodil, of iets anders. Of zoals laatst had hij ‘het treinenmuseum’ nagemaakt, inclusief zo’n ouderwets treinkarretje. Zo eentje waar twee mannetjes op staan en dan zo’n ding in het midden heen en weer pompen, weet je wel?
Hoe komt hij er bij?
Denk ik dan.
Het ziet iets en het blijft door zijn hoofd gaan en dan moet hij het maken. Of tekenen. Hij is volgens mij dus echt wat mensen noemen ‘een visuele denker’.
Zijn oudere broer pakt Lego (en informatie) heel anders aan. Je kunt hem de bouwinstructies van legosets voor jongens van twee keer zijn leeftijd geven en dan zet hij die in elkaar. Steeds vaker zonder hulp. Hij begrijpt wat hij gaat maken en hoe de stukjes in het geheel passen. In 3D, of zo. Hij lijkt meer op zijn vader, denk ik.
Ik kan het allebei niet, geloof ik. Niet visueel denken en dan iets creëren zoals T. en niet geduldig de instructieboekjes volgen en voor me zien hoe het gaat worden en hoe het in elkaar zit zoals J. Hoewel ik het laatste makkelijker vind dan het eerste.
Ik, ik vind het leukste aan lego het sorteren. Aangezien we duizenden legosteentjes hebben, kan ik mijn lol op. Heerlijk. Kleur bij kleur, soort bij soort, kleine friemeldingetjes bij kleine friemeldingetjes. Categoriën bedenken, dingen aanraken, uitzoeken, in bakjes doen bij elkaar.
Voor wie denkt dat ik een erg georganiseerd iemand ben, helaas klopt dat niet. Maar ik ben gek op ordelijke dingen. Verzamelingen. Mappenstructuren. Lijstjes. Tags. Bakjes. Folders. Hangmapjes. Zoekwoorden. Favorieten. Albums. De natuur: waar dingen ruig en onvoorspelbaar zijn maar wel volgens patronen verlopen. De ene diersoort is bijzonder vanwege dit kenmerk, en die habitat wordt gekenmerkt door dat specifieke verschijnsel. Snap ik.
Taal: met regels die je kunt leren.
Dat ik mijn studie rechten niet moeilijk vond, was gedeeltelijk te wijten aan de ordelijkheid van een wetboek. Dat je dan een boek hebt om dingen in op te zoeken. Met een structuur en een logica en context.
Helaas houd ik anderzijds niet echt van regels. Of van te veel structuur. Vooral niet als iemand anders die bepaalt.
Volgens mij is het zo dat mijn creativiteit voortkomt uit het feit dat ik BUITEN een structuur kan gaan. Er moet een vorm zijn. En dan mag ik uit die vorm. Zo werkt het geloof ik bij mij. Dat ik de context van iets groter mag maken, of anders.
Tsja. We zijn allemaal andersdenkenden, eigenlijk, he?
PS ik had een leuk fototootje van de ray maar ik zit maar te wachten en te wachten tot de email met de foto van de iphone binnenkomt op de pc en het is vrijdag en ik geef het op. Fijn weekend allemaal! Es, als je dit leest, prettige vakantie!! 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Martha zegt
Juist de chaoot heeft de meeste behoefte aan structuur. Ik herken je gevoel van ordening willen aanbrengen heel goed 😀
Jacob Jan Voerman zegt
gaaf he, die kinderen die zo anders zijn? het mooiste wat er is, fan zijn van je kinderen.
lindakwakernaat zegt
Kan ik nog reageren? Nu ik op de Blacklist sta?
Gaaf de creativiteit van je zoontje.
Heel herkenbare situatie, mijn bloem is ook zo crea, en ikke dus niet duss
Esther zegt
Dankjewel Elja, over twee weken weer samen er tegenaan!