Wat maakt een blogger nou een blogger?
Is een echte blogger iemand die over lippenstift, de nieuwste Flexa-kleuren of huisdieren blogt?
Natuurlijk niet.
Niet in mijn blogwereld, althans.
Een medium als blogs laat zich niet vangen in 1 onderwerp en 1 vorm.
In den beginne (1995-2000) had je, volgens de overlevering, twee soorten bloggers.
Je had de bloggers die via hun blog de weg wezen op het internet door links te vinden en te delen – als een soort filters – en je had de bloggers die life loggers waren, die hun leven en gedachten deelden online als online dagboek.
Door de komst van software zoals Blogger (1999) en WordPress (2003) werd bloggen makkelijker en toegankelijker. Tot die tijd moest je zelf je site html-en om het voor elkaar te krijgen en dingen er uit te laten zien zoals je wilde.
Langzaam gingen beide vormen karakteristieken overnemen van elkaar.
Door blogsoftware kon iedereen die dat wilde gratis publiceren op het internet.
Er kwamen steeds meer blogs en bloggers.
Een van de oprichters van WordPress zei dat hun doel was
“To Democratize Publishing”
en dat is natuurlijk aardig gelukt.
Iedereen kan een uitgever zijn, van wat hij of zij maar wil.
Van gedachten. Van vakinformatie. Van plaatjes of video’s of meme’s.
Het medium (internet) heeft een vorm gekregen (blogs) en die vorm blijft veranderen.
(zou houd ik mezelf voor iedere keer dat ik Tumblr weer eens uitprobeer!).
We zijn allemaal uitgevers geworden.
En hopelijk wat meer dan dat (omdat we niet alleen zenden, zoals ouderwetse uitgevers deden).
Maar wat maakt iemand dan een blogger?
Voor mij is een blogger een blogger als hij of zij regelmatig op persoonlijke titel online publiceert. Het onderwerp maakt me niet uit. Als het maar geen bedrijfsnieuws is, leest als een persbericht of een kopie is van andermans informatie.
Het spannende en leuke aan de blogwereld vind ik juist dát, dat iedereen online informatie kan ‘uitgeven’ en een publiek kan vinden.
Dat is mijn blogosphere. Divers. Gevarieerd.
Iedereen mag er bij. Waar hij/zij ook over blogt. Of het nou lipstick is….of uitleg over juridische zaken.
Welkom, C. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Bij het lezen van de blogpost ‘5 redenen om vooruit te plannen’ die je op 27 mei hebt geschreven werd me iets duidelijker voor me wat een blogger een blogger maakt. Ik zet een stukje van mijn reactie onder die blogpost ook hier neer als je het niet erg vindt:
~ ~ ~
Gevoelsmatig heb ik nog steeds zoiets dat een ‘ware blogger’ on the fly zijn/haar gedachten de wereld in gooit. Zodra je gaat plannen/vooruitschrijven/ed ben je geen blogger meer maar iemand die artikelen schrijft, films maakt en wat niet meer vormen er zijn om iets online te delen.
Het is dit aspect van voorbereiding dat bij mij de crux is.
Zodra je meer tijd gaat steken in de voorbereiding dan verschuif je richting online publiceren. Niets mis mee natuurlijk.
Schrijf (film/fotografeer) en publiceer je ‘in het moment’, dan ben je aan het bloggen.
~ ~ ~
Voor wat het waard is.
Reactie: zie bij ‘5 redenen om vooruit te plannen op je blog’. 😉
De kern van een blogger is voor mij iemand die zijn ei kwijt moet. Of dat nu zakelijk of persoonlijk is. Dat is de dragende oerkracht achter bloggen. Omdat je het niet kunt laten, je verhaal te vertellen. Dus een bedrijfsblog is alleen een blog als ze een medewerker (of meer) hebben die daar lekker uit zijn bol mag gaan (liefst zonder censuur).
Alle zzp’ers zin bloggers als ze vanuit de liefde voor hun vak bloggen. Zzp’ers die bloggen omdat ze aan contentmarketing moeten doen, en zielloos wat kliekjes opwarmen en lijstjes overnemen hier en daar zijn geen bloggers. Die voegen niets toe, die vervuilen. Weg ermee. Tenzij . . . . tenzij ze aan het leren zijn. Afkijken en kliekjes opwarmen kan ook een manier zijn van warm draaien, en langzaamaan je eigen stem vinden. Als die eigen stem niet komt, mag zo’n blog van mij in de prullebak.
Ja mooi gezegd. Warm draaien is OK. Blijven opwarmen en op effect jagen, mwah.
🙂 Thanks!
Maar eh, bedrijfsblogs dan? Er zijn best blogs die eigenlijk hetzelfde zijn als andere blogs die wel door een persoon geschreven zijn, maar waarbij het bedrijf er voor gekozen heeft er niet de naam van de blogger bij te zetten.
Ik zit net een presentatie te maken over zakelijk bloggen, waar dat een van de onderwerpen (discussiepunten) is. Als er geen auteur bij staat, is het dan wel een blog? Als je uit naam van een bedrijf blogt, is het dan een blog? Of gewoon ‘bedrijfsnieuws’?
Mijn eigen theorie is dat blogs begonnen zijn vanuit het ‘persoonlijke’ en dat het nog steeds een van de essentiële elementen is van blogs.
Maar goed. Niet iedereen is het met me eens! 🙂
Zelf heb ik een bekrompenere opvatting over bloggen of loggen. Open dagboek komt dan idd behoorlijk in de buurt. Voor mij is het de internetversie van een logboek zoals de VOC-kapiteins 400 jaar terug bij moesten houden om aan te geven wat er onderweg gebeurde. Dat gaat in elk geval door tot het jaar 2500 als Jean Luc Picard zijn ‘Captains Log’ dagelijks inspreekt. Kortom het moet over eigen ervaringen en eigen intrepretaties gaan en niet krantenstukjes (al dan niet met commercieel oogmerk) overnemen zonder daar ook maar iets aan toe te voegen. Een aantal voormalige VK-bloggers had daar last van. Eigenlijk was voor hen het VK-blog geen blog maar een forum. Voor mij was Simon Carmiggelt ooit de beste blogger. Met zijn Kronkels nam hij dingen waar die hij in boeken schreef en op de radio of TV voorlas.
Bij deze bekrompen opvatting zit ik nog altijd met het reageren. Ik heb er niets op tegen als het werkt als aanvullng. Maar als het puur bedoeld is voor discussie of ruziemaken, dan noem ik het als snel een forum. Als dat op een hoog tempo gaat (dus dat mensen er niet eerst over nadenken zoals bij Twitter en Facebook), dan noem ik het gewoon chatten. In elk gaval had geen enkele matroos ten tijde van de VOC het lef om ook maar een smiley onder een vers logbericht van de kapitien te plaatsen. Op de Enterprice gaat dat over 500 jaar ook niet gebeuren, dan heeft iedere medewerker zijn persoonlijke logboek. 😉
Maar dan mag bloggen niet eens iets nieuws zijn en iets toevoegen?
Je hebt het over persoonlijke blogs, over registraties van gebeurtenissen (die nog niet eerder gepubliceerd zijn) en over het niet mogen overnemen van krantenstukjes.
Wat zijn dan alle andere vormen van blogs? Die dus niet uber persoonlijk zijn, maar ook niet slechts verslaglegging zijn?
@Charlotte: Voor mij is de algemene benaming een website, zoals de algemene benaming voor drukwerk drukwerk is. Daarbinnen heb je een blog, waar een tijdelement en persoonlijke ervaringen in verwoord worden. Kan je van alles ter ondersteuning aan toevoegen, zoals foto’s. Als het alleen foto’s zijn, maar nog steeds een weergave in de tijd, dan is het voor mij een fotoblog. Als het een verzameling ’tijdloze’ foto’s betreft, dan noem ik het een fotoalbum. Er zijn dus veel bestaande woorden, die we niet allemaal als blog hoeven te bestempelen sinpelweg omdat er gebruik gemaakt word van het WordPress of Blogspot CMS.
Maar hoe noem je de rest dan? Ik maak bijvoorbeeld geen nieuws. Schrijf niet over mijn persoonlijke leven, maar wel in een eigen stijl. Ben objectief waar moet, subjectief waar kan. Schrijf meestal wel over actuele zaken, maar het is geen verslaglegging (loggen). Nieuws is het niet. Een magazine nog minder. Te subjectief en te veel voor de praktijk geschreven om het vakliteratuur te noemen. Maar website is te algemeen.
En wanneer is iets tijdloos. Foto’s die niet specifiek een gebeurtenis weergeven zijn tijdloos. In elk geval nu. Maar juist door ze in eh, ik noem het toch maar blogs, te plaatsen, kunnen ze op een veel later moment juist wel bepaalde elementen van tijd weergeven. Al is het maar omdat de wereld, natuur, mensen, spullen aan verandering onderhevig zijn.
Zoals ik tikte: als ik het niet weet dan noem ik het al snel een website. Zo vond ik er een waar informatie over auteursrecht werd gegeven. Er staat wel een reactievak onder, maar dat zegt niets. Die reactievakken staan tegenwoordig ook onder elk artikel van kranten op het internet. En zijn de kranten dan opeens blogs geworden? Voor mij niet zolang de artikelen niet duidelijk voorzien zijn van een unieke naam en zo lang zo’n journalist zijn stukjes langs een redactie laat gaan. Dus wat mij betreft is bijvoorbeeld Sargassso een prima webmagazine, maar een weblog zou ik het niet noemen.
Als iemand zich regelmatig bezig houdt met actuele voorvallen, dan noem ik het dus wel een blog. Dus verhalen als ‘mijn kat heeft vandaag over gegeven’ zie ik meer als een blogartikel dan een fictief verhaal over katten van iemand die geen kat heeft en er geen ervaringen mee heeft. Dat laatste zijn voor mij gewoon webverhalen op een website en die kunnen wel eens leuker zijn dan een blog.
Natuurlijk zijn dit mijn eigen interpretaties, zoals met alles in het leven zijn ook hier geen regels voor wat wel of niet binnen bloggen valt. Een belangrijk element van bloggen is regelmaat, daar is meer concensus over. Eigenlijk het liefst dagelijks iets schrijven of in elk gaval een stukje per week. Ik ken een leuke schrijver die een aantal blogprijzen heeft gekregen, maar die zeer onregelmatig niet meer dan 4 verhaaltjes per jaar op zijn website plaatst. Echt een leuke schrijver, maar ik noem hem absoluut geen blogger.
In een webinar dat ik organiseer, van Patrick Klerks, wijdt hij een stuk aan uitleggen hoe wij mensen ieder medium veranderen. Hoe we het eerst uitleggen aan de hand van wat we kennen (een auto was een koets zonder paarden, TV was radio met beeld, internet was ‘de digitale stad’) en dan vervolgens het medium een eigen gestalte geven. Zo is het ook met blogs, denk ik. Blogs hadden bepaalde kenmerken die nog steeds overeind zijn gebleven (laatst artikel eerst, bijvoorbeeld) maar ook kenmerken die veranderen. Dat blogs commercieel kunnen zijn, bijvoorbeeld, of niet langer interactief zijn omdat de comments dicht worden gezet.
Altijd zijn er de mensen die het oude medium willen definieren aan de hand van het oude en mensen die die grenzen verschuiven.
Het is de natuur – ik kon het niet meer met Charlotte eens zijn.
Ik kan proberen om blogs te blijven definiëren op mijn oude manier (en dat doe ik ook, geef ik toe) maar anderen pakken het medium en geven het opnieuw vorm. En dat is wat het leven interessant houdt! 🙂
Ja, de VOC was wat minder democratisch dan het fenomeen bloggen he?! 🙂
Ik geloof ook in dat ‘persoonlijke’ hoor. Ook (juist ook) bij zakelijke blogs.
Het overnemen van stukjes van elders is niet echt bloggen, wat mij betreft, hoewel ik niets heb tegen content curatie. Dat was ook een oude functie van blogs tenslotte, dat ‘filteren’. Op zich niets mis mee. Maar het vertalen van buitenlandse artikelen bijvoorbeeld, om ze te publiceren als ‘nieuws’, brrr.
Geen link naar C?
http://www.charlotteslaw.nl/blog/! 🙂