Nu Twitter’s toekomst onzeker is, zoeken mensen naar een alternatief. Mastodon lijkt de aangewezen keuze. Maar Mastodon kan Twitter nooit vervangen. Dat komt omdat Twitter iets heeft dat Mastodon verafschuwt: een algoritmische tijdlijn. En juist datgaat de echte opvolger van Twitter groot maken.
Mastodon is, zou je kunnen zeggen, een open variant van Twitter. Open in de zin dat de software door iedereen te gebruiken is (denk aan WordPress) en waar iedereen die het wil een eigen server kan maken.
Het is een soort Twitter maar dan verdeeld over duizenden (ik weet niet hoeveel) servers, die ze op Mastodon ‘Instances’ noemen.
Het grote voordeel is dat niemand de macht heeft, niemand in zijn/haar eentje beslist wat mag en niet mag en iedereen voor de eigen community een veilige plek kan creëren. Het is alsof je je hele eigen Twitter kunt maken met je eigen regels en je eigen mensen. (Dit is overigens een ambitie die Musk ook heeft uitgesproken voordat hij Twitter overnam: Twitter als protocol.)
En omdat je allemaal dezelfde software gebruikt, kun je elkaar wel gewoon volgen en met elkaar communiceren, als je dat wilt. Ook al zit je op een andere server.
Het anarchistische van Mastodon zit hem ook in het ontbreken van een algoritme dat bepaalt welke berichten je te zien krijgt. De bestaande community van Mastodon zit daar juist omdat ze ontevreden waren over die algoritmes, onder andere.
De algoritmische tijdlijn is altijd een dingetje. Iedere social media app die zo’n tijdlijn introduceerde, kreeg gedoe met gebruikers. Want voor veel kritische gebruikers van social media is een chronologische tijdlijn, die je zelf in de hand hebt, het ideaal.
“Je tijdlijn op Mastodon heeft geen algoritme dat mede op basis van je likes bepaalt wat je wilt zien. Dus je tijdlijn wordt niet in de war geschopt als je een like geeft aan een bericht waarvoor je gewoon waardering wilt tonen maar over een onderwerp waar je verder geen interesse in hebt.”
samenvatting van aantal toots op Mastodon, vrij vertaald
(ik heb begrepen dat Mastodongebruikers er geen prijs op stellen om hun berichten buiten Mastodon gebruikt te zien worden, dus dit is even een vrije niet herleidbare vertaling zonder bronvermelding)
Maar die likes van anderen, dat is nou precies wat ik mis op Mastodon.
Want mijn ideaal is een superslim algoritme dat me precies geeft wat ik wil.
Algoritmes maken je tijdlijn interessanter
Je tijdlijn op Twitter – maar ook op LinkedIn of Instagram – wordt niet alleen bepaald door de mensen die je volgt. Je zie ook berichten van de mensen die zij op hun beurt volgen en waarop zij reageerden. Het is een klassiek voorbeeld van de netwerktheorie en van de ‘social graph’. En het is de reden dat social media zo’n vlucht heeft genomen in de afgelopen 20 jaar.
Op TikTok staat je tijdlijn zelfs grotendeels los van wie je volgt. Het meeste van wat je ziet is niet van mensen die je volgt of mensen die zij volgen of zelfs maar de content die je netwerk leuk vindt. TikTok’s algoritme kijkt vrijwel alleen nog naar jouw eigen gedrag en interesse. In plaat van een ‘social graph’ draait alles om de ‘interest graph’.
De theorie is dat als wij elkaar volgen en een van ons iets interessant vindt, de kans aanzienlijk dat de ander het ook interessant vindt. Groter dan de kans dat iemand waarmee je niet verbonden bent dat ook vindt, in ieder geval. Door middel van slimme (of niet zo slimme) algoritmes zorgen social media apps dat je berichten ziet die je leuk vindt. Maar ook dat je bedrijven en mensen ontdekt die je zouden kunnen interesseren.
Op Twitter heb ik dat algoritme zoveel informatie gegeven door de jaren dat het me iedere dag een tijdlijn presenteert die voor mij gemaakt is.
Ik heb letterlijk jaren en jaren geïnvesteerd in het volgen van interessante mensen. Ik heb 10 jaar lang wekelijks aan een community gebouwd. Ik bouw al jaren aan mijn Twitterlijsten. En ik heb jaren geïnvesteerd in het actief ontvolgen en dempen van mensen die ik niet interessant vond.
Nog even los van het feit dat ik al 15 jaar IEDERE DAG die app open – meestal meerdere keren per dag. Over tijdsinvestering gesproken!
Maar het resultaat is er ook naar. Want iedere keer dat ik Twitter open, krijg ik tweets te zien van mensen met wie ik me verbonden voel. En van mensen die ik niet ken maar met tweets waarin ik ben geïnteresseerd. Of waar ik keihard om moet lachen.
Wat mensen willen is gemak’
Deze tweet kwam mijn tijdlijn in vandaag:
(UI = user interface, dus hoe makkelijk en fijn is de app om te gebruiken)
Je kunt het hele twitterdraadje lezen door op de link te klikken. Maar mij ging het vooral om dit vervolg:
Ik denk dat ze gelijk heeft.
We willen snelle informatie en zo veel mogelijk informatie, over de dingen we leuk of interessant vinden.
Natuurlijk willen we niet dat bedrijven onze data misbruiken of ons manipuleren door ons een bepaalde kant op te duwen.
Maar we willen vooral gemak.
Je kiest voor een bepaalde krant omdat je weet dat die krant je gaat geven wat je wilt: informatie in een bepaalde stijl, over bepaalde onderwerpen, met een bepaald gezichtspunt.
Zo is het ook met social media apps: je wilt dat ze je geven wat je interessant vindt. Als ze het je te moeilijk maken en je ziet niet wat je leuk vindt, ben je er snel klaar mee.
Zonder algoritmes zijn social media apps te veel werk
De waarheid is dat het heel lastig is om het leuk te hebben op een social media platform als je alles zelf moet doen.
Als je zelf op zoek moet gaan naar mensen om te volgen, kost het je veel moeite. En als je tijdlijn beperkt is tot de paar mensen die je volgt, weet je zeker dat je nooit het interessantste krijgt dat er op jouw interessegebied te vinden is.
Je vertrouwt er op dat je krant weet wat voor journalisten ze moeten aannemen. En op social media hoop je ook dat de app het beste voor je naar boven weet te halen.
Maar op Mastodon betekent dat dat je eerst de mensen moet vinden die plaatsen wat jij wilt zien. En daar dan ook voldoende van, want anders is er niet zo veel te zien (niet iedereen plaatst iedere dag interessante berichten).
TIP Ben je op zoek naar leuke accounts om te volgen, op Mastodon of op Twitter? Zoek experts, organisaties, journalisten, kranten, favoriete auteurs, podcasters, komieken en anderen op die je leuk vindt en kijk wie zij op hun beurt volgen. Zo heb je een snelle filter en vind je snel interessante accounts. Hashtags volgen helpt ook, maar als die niet gerangschikt zijn door een algoritme werkt die truc minder goed.
Ik heb al heel wat mensen ontvolgd op Mastodon omdat ik dingen in mijn tijdlijn kreeg die ik niet leuk vond. Het kostte me te veel tijd en aandacht om eerst te moeten lezen en dan te concluderen dat ik het niet interessant vond.
De ‘dit-is-interessant’-ratio was gewoon te laag: het percentage van de berichten in mijn tijdlijn waarin ik interesse heb moet voldoende zijn. Hoe hoger het percentage oninteressante berichten, hoe meer ik mijn tijd verdoe. En hoe sneller ik de app weer dicht doe.
Voor wie denkt dat ik Mastodon niet leuk vind – dat is totaal niet zo! Een nieuw platform vraagt een investering. Ik ben er daarom iedere dag meerdere keren. Ik zoek interessante accounts op, doe mijn huiswerk, lees er over, connect met oude bekenden, probeer te liken, reageren en delen. Ik bewonder de vaste kern die al die jaren bouwt aan dit platform. Ik denk ook dat het bijvoorbeeld voor de overheid een interessante optie is.
Maar ik weet zeker dat Mastodon Twitter niet kan vervangen.
Het is te moeilijk. En daarmee is de drempel te hoog voor grote aantallen gebruikers.
Social media apps zonder algoritme zullen nooit de grootste worden
Algoritmes kunnen gevaarlijke dingen zijn, als niemand van buiten er toezicht op houdt en er vragen over kan stellen.
De algoritmes van Twitter, Instagram, Facebook, YouTube, LinkedIn en TikTok zijn bijvoorbeeld veel te ondoorzichtig. En ze zijn veel te lang gebaseerd geweest op engagement, met de polariserende gevolgen die we allemaal kennen.
Maar een social media app zonder algoritme is een gemiste kans. Zo’n app kan nooit heel groot worden. Het is er simpelweg te veel werk om er je weg te vinden. En mensen willen niet werken: ze willen gemak.
(Ik denk zelfs dat je grote groepen mensen uitsluit als een app het moeilijk maakt om content en mensen te ontdekken. Met als gevolg niet alleen dat grote groepen mensen in de praktijk geen toegang hebben tot je app maar ook met het gevaar dat je een weinig diverse groep gebruikers overhoudt. Maar dat is een andere discussie.)
Dat is de reden dat mensen TikTok, Facebook en Instagram klakkeloos toegang geven tot hun adresboek: zodat ze zo snel mogelijk hun vrienden kunnen vinden op zo’n app. Ze willen snel van start. Ze willen het leuk hebben. Ze willen gemak.
Mastodon heeft een enorme boost gekregen, met al het gedoe rondom Twitter (lees hier meer over hoe dat voelt voor ‘oude’ Mastodongebruikers). Het is een prachtig platform, gebaseerd op belangrijke principes. Maar het is niet het nieuwe Twitter.
Zelfs Twitter zelf wordt niet het nieuwe Twitter.
Het is een kwestie van tijd tot er een écht nieuw Twitter gelanceerd wordt. En dat wordt een app die wel degelijk een algoritme gebruikt. Een slimmere variant dan het algoritme van Twitter, dat net als Facebook, Instagram en vele andere te veel last heeft van de eigen legacy. En ik voorspel dat zo’n nieuwe app de mogelijkheid krijgt om je eigen algoritme bij te stellen, met schuifjes en knoppen, zodat je zelf bepaalt wat je wilt zien.
Tot die tijd vind je me op Mastodon (mstdn.social/@eljadaae). (Voor wie wil overstappen of gewoon een kijkje nemen: Frank heeft een goede gids geschreven.)
En Twitter (@eljadaae).
Inclusief algoritme.
- Kies - 14 maart 2025
- De L van Leiderschap - 12 maart 2025
- De ruimte die Inzicht heet - 12 maart 2025
Ik wil heel graag algoritmes, maar dan wel _de mijne_ en/of voor bepaalde contexten _een onze_. Al die tijd die je nu in het trainen van het model van Twitter hebt gestoken en ik ook, had ik liever in het trainen van een eigen model gestoken. Een software tool die actief voor mij op pad gaat om dingen op te halen, uit te zoeken, te regelen of te meten.
Nu worden dit soort agents alleen ingezet door informatiediensten op een schaal die hen past, met mij als _onderwerp_. Het enige handelingsperspectief dat ik dan heb is het uitzetten of vermijden van dergelijke algoritmen.
Ik wil zélf extra handelingsvermogen uit de inzet van dergelijke algoritmen, en daar hoort afwachten wat T of FB of Insta me voorschotelt niet bij. En dus heb ik meer aan simpelere eigen scripts die me bijvoorbeeld jarenlang lieten zien welke links het meest/minst werden gedeeld rond een onderwerp op Twitter in de afgelop dag of dagen. Tot Twitter de API minder toegankelijk maakte in een poging me dat via hun eigen interface te laten doen, om me weer toeschouwer te maken bij hun eigen algoritme-toepassingen.
Ja dat zou natuurlijk ideaal zijn, als we al die jaren onze persoonlijke algoritmes had getraind. Ik hoop eigenlijk een beetje dat dat de volgende Twitter zal zijn. Een social media app die mij aan de knoppen van dat algoritme of filter laat zitten. Het kan niet anders of dat gaat komen … toch??? Dat is nou echt waar behoefte aan is. Transparantie en autonomie.
Ik kan prima zonder algoritmes. Sterker, het is de reden waarom ik zelden LinkedIn, Facebook, TikTok, Pinterest etc. open. Twitter heb ik op chronologisch staan. Wilde ik daar in het begin nog wel eens wat kletsen, de laatste tijd was ik er vooral als toeschouwer.
Mastodon moet je gewoon niet als vervanger van Twitter zien. Via boosts zie ik voldoende nieuwe mensen (of oude online-bekenden) die ik kan gaan volgen. Als ik zelf geboost word levert dat nieuwe volgers op. Ik volg in principe iedereen terug en ontvolg weer even makkelijk als ze teveel oninteressante dingen melden. De oproeikraaiers die ik op Twitter volg laat ik op Mastodon links liggen, die komen vanzelf af en toe met een boost voorbij.
Ja dat begrijp ik. Dat het voor sommige mensen juist een voordeel is. Ik mis juist mijn algoritme op Mastodon. Ik krijg te veel dingen die ik niet interessant vind van mensen die ik af en toe juist super interessant vind dus niet wil ontvolgen. Ik merk dat Twitter daar kennelijk al een onderscheid in maakte voor mij. Ben dus gewoon lui geworden 🙂
Het doet me denken aan de verschillen in hoe mensen met social media om gaan in de zin van dat sommige mensen niets willen missen van bepaalde accounts, terwijl ik het prima vind om er op te vertrouwen dat een algoritme voor mij de interessante dingen er uit pikt wetende dat ik vast ook belangrijke dingen mis. Het is maar net wat je zoekt (even los van de mensen die hele nare twitterervaringen hebben omdat ze altijd het onderwerp zijn van pesterijen, racisme, sexisme, etc. etc. want dan heb je natuurlijk een totaal andere ervaring, helaas)
Ik vind het wel ironisch dat Lubach te keer gaat tegen dezelfde algoritmes die hem viral laten gaan. Ik snap zijn – en jouw – hekel aan algoritmes. Maar tegelijkertijd zijn algoritmes nooit slecht op zichzelf. Het probleem is dat ze niet transparant zijn en lange tijd goed hebben gedijt op de dingen die engagement opleverden, dingen die vaak niet in ons voordeel zijn om in de tijdlijn te krijgen.
Ik denk wel dat zo’n blocker mogelijk ook andere dingen blokkeert maar dat weet ik niet zeker, zou ik eens in moeten duiken. Hoe minder data de app heeft, hoe minder goed je suggesties lijkt me.
Ik gebruik zelf geen ad blockers, vooral omdat ik vind dat ik best iets terug kan doen voor het feit dat ik al die diensten gratis gebruik. Maar totaal begrijpelijk dat mensen die inschakelen om hun ervaring te verbeteren.
Mijn Twitter feed is heel waardevol. Ik ben dan ook heel actief in het volgen, lijsten maken maar ook ontvolgen en blokkeren. En ik heb natuurlijk 10 jaar lang #blogpraat gerund en zo ervaren hoe geweldig een community op Twitter kan zijn.
Het is me te veel moeite om op Mastodon zo’n globale feed op te gaan zoeken om dan maar af te wachten of ik die interessant vind. Te tijdrovend. Maar misschien ben ik in de minderheid! We zullen het gaan zien.
Op zich heb ik geen problemen met algoritmes, maar meer met waarvoor ze werkelijk worden ingezet en de kwalijke bijwerkingen die het op kan leveren. Ook als ze transparant zijn, omdat veel mensen niet de moeite zullen nemen zich daarin te verdiepen of hun keuzes daar op aan te passen. Lubach is enkele jaren geleden weggegaan bij facebook en zover ik weet is ie daar nog niet terug. Zelf ben ik om dezelfde reden 10 jaar geleden bij facebook vertrokken. Van twitter wist ik dat er ook zoiets achter schuilt net als bij gewone zoekopdrachten in Google of wat al niet. Een goede adblocker als uBlock Origin doet iets aan dat tracken. Je kan daar ook zien wat ie allemaal afvangt per website. Soms tot 20 domeinen.
Reclame op het internet heb ik altijd raar gevonden. Het controleert alleen of ik de reclame zie, maar niet of ik daadwerkelijk iets via die reclame aanschaf. En uit principe schaf ik niets via het internet aan. Wil dan ook niet de reclamemakers op het internet een verkeerde indruk geven door incidenteel mis te klikken op een dergelijke reclame. M’n adblocker behoed me daarvoor.
Zelf zou ik het prima vinden als er een ander verdienmodel op het internet komt. Heb idd al wat gedoneert voor de kosten van mastodon.
Ik doe dat ook (als het financieel kan), gewoon betalen voor de creators/experts die ik graag volg; voor digitale uitgevers zoals kranten; en doneren voor dingen als Mastodon en Wikipedia.
Het internet heeft een raar business model idd… maar of we dat ooit nog veranderen? Als blogger draag ik alleen maar bij aan het idee dat kennis en informatie gratis is. Ik werd eergisteren nog gebeld door iemand die (gratis natuurlijk) antwoord wilde op een vraag over iets waar ik in 2017 over geblogd had.
Zonder het te weten had ik Twitter geupgrade (anderen zullen het gedowngrade noemen) richting mastodon. Ik werd niet goed van wat het algotitme van twitter voor mij verzon. Oud en steeds hetzelfde en dingen waar ik voorbij moest scrollen om iets interessants te vinden. Mijn oplossing was het nieuwste bericht eerst en dat is wat mastodon standaard doet. Bij twitter wist ik destijds niet dat die keuze hun algoritme uitschakelde. Verder blokkeer ik overal (dus ook bij twitter) reclames en tracking ellende. Dat kan de reden zijn dat hun algoritme de plank doorgaans flink missloeg.
Zo’n algoritme lijkt leuk, maar dat is juist de fabeltjesfuik waar Lubach het over had op bijvoorbeeld Facebook en Twitter. Het algoritme is niet bedacht om jouw de beste tips te geven, het is bedacht om je zo lang mogelijk op hun platform te houden, waardoor je zoveel mogelijk reclames ziet. Dat zorgt voor een eigen bubble, die je nog verstevigd door mensen te volgen die gelijkgestemd zijn. Je denkt dan echt dat de hele wereld denkt zoals jij denkt.
Twitter is voor mij dan ook een soort Telegraaf die op sensatie draait. Zelf ben ik meer een VPRO-klant, waar je wat meer je best moet doen om hun ver uiteenlopende programma’s te begrijpen. Mastodon heeft daar wat van weg. Zie ook vooral NRC/GL mensen op Mastodon. En dan heb ik het niet over de mensen die ik volg maar over de mensen die op de server mastodon.nl zitten (waar ik dus zelf op zit).
Ik kiijk daarom ook graag buiten die lokale server bij Globaal. Daar zie je alle berichten op alle servers. Ik heb daar wel de talen beperkt tot Nederlands, Engels en Duits. Kan je zelf instellen. Op een dergelijke manier verder dan de eigen neus kijken is bij twitter volgens mij niet mogelijk. In de laaste maand op Mastodon ontdek ik veel meer dan bij twitter in de laatste 5 jaar. En dan zitten er nog maar relatief weinig mensen op twitter.