Contentmarketing. Iedereen heeft er zijn mond van vol (in marketingland). Want, blijkt, klanten kopen meer bij bedrijven met wie ze een band voelen. En die voelen ze als ze meer van dat bedrijf of dat merk zien. En het liefst zien ze dan leuke, slimme, handige, educatieve dingen. En ‘dingen’ vertalen we dan in de online wereld als ‘content’.
De vloed van onzininhoud
Frank wees me laatst op deze geweldige presentatie. Ik was er een beetje van ondersteboven. Vanwege de boodschap en vanwege de opmaak en de opzet. Zo wil ik ze ook maken! Over goede ‘content’ gesproken. Ik zou ze inhuren, die mensen, wat ze dan ook doen.
[als je niet van marketinggedoe houdt, gewoon niet bekijken, hierna wordt het voor jou als niet-liefhebber ook nog leuk, beloofd!]
Crap. The Content Marketing Deluge. from Velocity Partners
Belangrijk aan deze presentatie is o.a. de boodschap dat alle bedrijven en merken en organisaties CONTENT nodig hebben en dus mensen die content begrijpen/kunnen maken. En dat die mensen helaas niet zo veel voor handen zijn.
Contenttalent
Ze hebben gelijk, de makers van die presentatie. Mensen die echt goed zijn in het maken van online content (of offline content), die zijn er gewoon niet zo veel. Mensen die leuke, grappige, ontroerende, inspirerende, bijzondere, gedenkwaardige, vermakelijke dingen kunnen schrijven, filmen, fotograferen, bedenken. Die zijn er gewoon niet zo veel. Laten we wel wezen.
Er zijn wel mensen die het af en toe kunnen. Maar doorlopend?
Ik ken er niet veel.
Vandaar ook dat er dit soort onzin ontstaat: Content Spinning. Je leest het goed: content als gesponnen suiker (dank Suzanne voor de link!). Lijkt een beetje op dat de gesponnen suiker die ik onlangs zag… Hoewel je daar wel echte mensen aan de slag ziet met iets. Bij spinning stop je gewoon wat woorden in een softwareprogramma en spin je een hele hoop onzin aan elkaar.
Maar dat terzijde.
We hadden het over contenttalent.
The war on contenttalent?
Aan dat probleem, dat gebrek aan contenttalent, moest ik denken toen ik gisteren deze Facebook update zag (als je het plaatje klikt, ga je als goed is rechtstreeks naar de betreffende facebook-update. Voor toelichting, lees verder):
Wat is nou het geval?
Een moeder begon in 2012 te tweeten over haar kind, alsof ze haar kind was. Dat klinkt niet echt leuk misschien maar het is het wel. Voor ouders, zeker:
How hard can be it be: you get on the plane, find your seat, and stand up in it until landing. Simples.
— Honest Toddler (@HonestToddler) July 24, 2013
Ik blijf lachen om die tweets. Hardop. Heel vaak.
En ik ben niet de enige… @honesttoddler heeft ruim 255.000 fans op Twitter. Ruim 151.000 fans op Facebook. Een book deal. En dat voor een account die pas in mei 2012 gestart is.
En waarom?
Omdat maar heel weinig mensen het in zich hebben om doorlopend, dagelijks, goede content te maken die mensen raakt, laat lachen, laat denken, herkennen.
Contenttalent is dun gezaaid.
Goede content is king.
Bovendien, je kunt toch niet anders dan bewondering hebben voor zo’n verhaal? Van een eenzame twitteraar die zich gewoon gaat uitleven op Twitter en daar vervolgens geld mee weet te verdienen, omdat het zo ontzettend leuk en uit het hart is?
Dat vond het bedrijf ‘The Honest Company’ ook. Die hebben de naam ‘Honest Toddler’ geclaimd, al voordat deze mevrouw haar twitter account startte. Of misschien ook niet. Misschien was het tegelijkertijd. Who knows. Of misschien was het zonder ’the’. Of alleen de domeinnaam.
Hoe het ook zij, ze voelen zich bedreigd door dat succes. Zit ook wel wat in, want als de eigenaresse van @honesttoddler besluit om ook babyshampoo en luiers te gaan vermarkten, zit ze in hun vaarwater.
Dus het lijkt logisch om haar te benaderen en daar afspraken over te maken.
Minder logisch is het om haar om de oren te gaan slaan met claims, advocaten en gedingen. NOG minder logisch is het om een website met de URL honesttoddler.com, die je hebt aangekocht voor of na het gebeuren (whatever!) te gebruiken om jouw kant van de zaak te publiceren. Inclusief emailwisselingen. Andere intellectuele eigendomsrechten.
Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn nog altijd twee verschillende dingen.
Helemaal in deze tijd van social media. En content.
Contenttalent wint
Het probleem voor The Honest Company is de kracht van goede content. Want wat gebeurt er met goede content? Mensen gaan zich binden aan de maker of verspreider, het merk of de organisatie of het individu. Wie ons vermaakt, emotioneert, helpt, ondersteunt, informeert, daar voelen we ons mee verbonden.
Daarom werkt het ook, he. Dat hele contentgedoe in marketing.
Als het goed gebeurt, althans.
Kijk, als dat bedrijf nou op tijd had begrepen dat een grote naam niet langer genoeg is om je merk succesvol te maken. Als ze op tijd hadden ingezien dat leuke, geweldige, fantastische content helpt om je merk succesvol te maken. Als ze hadden onderkend dat contenttalent een belangrijke investering is in je merk.
Plus, een cursusje social media crisismanagement, dat was een goede investering geweest. Dat kunnen we allemaal wel gebruiken tegenwoordig.
Punt is, je hebt goede content nodig om bij te blijven als merk. Je kunt er niet meer omheen.
Helaas gaat dat leiden tot een stortvloed van slechte content, daar kun je natuurlijk zeker van zijn. En natuurlijk wordt het heel lastig om als consument/lezer/surfer daar je weg in te gaan vinden.
Maar wat goed is komt vanzelf boven drijven, toch?
De vraag is: hoe?
Conclusie: contentmarketing is niet ‘oud’. Contentmarketing is nog niet eens uit de luiers. Zit vol kinderziektes en bijverschijnselen. En zal voorlopig nog niet de kleuterfase ingaan, als je het mij vraagt…
PS: Zie hier de facebookpagina van Honest Toddler, voor meer info. Ik weet niet wie er gelijk heeft. Maar ik weet wel dat je als bedrijf niet echt positief te boek komt te staan als je iemand vol contenttalent, waar mensen iedere dag van genieten, zwart gaat maken.
PS2: ik vond dit artikel over de moeder achter het account. Hier nog een, met een paar hilarische tweets. Vind ik dan, he. Been there.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ha Elja, goed stuk en een heleboel spijkers op hun kop! Vooral dat de echte contentspecialisten er weinig zijn, terwijl er juist grote behoefte aan is. Zelfs de basiskennis over online en social bij veel webredacteuren is nog niet op orde. Vandaar dat we vanuit De nieuwe communicatieprofessional (#dncp) al een tijdje roepen dat de ‘allround online copywriter’ een van de drie belangrijkste specialismen wordt. Zie het artikel dat ik daarover schreef: http://dncp.nl/de-toekomst-van-de-afdeling-communicatie/
Mooie beweging, dat #dncp.
Toch hoeft content en de verantwoordelijkheid voor content voor mij niet van (professionele) webredacteuren te komen hoor, of van communicatieprofessionals. Misschien zit dat talent wel op hele andere plekken. De mooiste dingen komen vaak van mensen die ergens heel veel over weten of heel veel van houden. En ook nog kunnen schrijven, fotograferen of vertellen op video.
Het is de taak van de uitgever of marketingafdeling of wie het dan ook is die dat verhaal wil overbrengen aan een doelgroep, om die verhalenverteller te vinden en te begeleiden en alles te verzamelen. Zo’n honesttoddler is een mooi voorbeeld. Specialisme: moeder. Talent: schrijven (kort & bondig) en humor! Juist dan kun je een doelgroep ook goed aanspreken, denk ik. Als je heel veel weet van een onderwerp.
Het verhaal van #dncp is natuurlijk geredeneerd vanuit de communicatieprofessional en diens kansen voor de toekomst. Ik ben het erg met je eens dat de verhalenvertellers op heel andere plekken in organisaties zitten! En ook daar ligt een kans voor communicatieprofessionals; om dit talent te spotten en zo nodig te begeleiden. Maar dan moeten ze wel eerst zelf weten waar we het over hebben 😉
😉 Had het laatst met iemand uit communicatieland over hoe dat de rol van communicatieprofessionals ook verandert, dat ze ook anderen kunnen helpen verhalen vertellen en het niet altijd zelf hoeven doen. Ik moest meteen aan dncp denken.
Hoi Elja, Interessante blogpost waar ik het uiteraard mee eens ben. Als aanvulling op de acties van the Honest Company verwijs ik graag naar een artikel van Fournier & Avery met als titel: the uninvited brand: http://smgapps.bu.edu/smgnet/Personal/Faculty/Publication/pubUploadsNew/wp2010-2.pdf?did=853. Dit (wetenschappelijke) stuk gaat over hoe organisaties/merken zich profileren op sociale media en welke strategieen werken en welke niet. Het is soms wat taai, maar er staan voldoende goede voorbeelden in om het stuk leesbaar te vinden. Ik gebruik het altijd tijdens mijn colleges en misschien dat jij er ook weer inspiratie uit put. Hartelijke groeten, Suzanne
Ik ben hem nog aan het lezen maar haalde de eerste mooie quote al uit de inleiding! “The web was created not to sell branded products, but to link people together in collective conversational webs.”
Zo is het maar net. Dankjewel voor de link!