Nog even over dat blogbewustzijn van gisteren. Zie ook de comments van Peter en Jacob Jan.
Hoe zit dat, met bloggen?
Ik heb, een beetje zoals Peter hier beschrijft, ook het gevoel dat ik te veel ‘maar iets doe’ en te weinig gericht ben. Ik waardeer het natuurlijk heel erg dat jullie gewoon (blijven) lezen. Maar ik vraag me wel af: waar gaat het naar toe?
En ik vraag me ook een beetje af: moet het niet meer zijn, dat bloggen?
Als je gelezen wordt, geeft dat dan niet de plicht om jezelf en je lezers vragen te stellen? Of samen iets op te lossen of zo? Het sentiment van dit artikel? Waar las ik dat nou laatst, dat zogenaamde ultieme online marketingadvies ‘Be Useful’?
Lekker is dat. Sla ik altijd *alles* op in Evernote, kan ik deze quote natuurlijk weer net niet vinden. Jullie toevallig een idee? Het was een of andere topblogger met topadvies. Amerikaans denk ik zo. “Be Useful’. Het was geloof ik vooral een marketingtip maar er zit iets in.
Het sluit ook een beetje aan bij wat James Altucher hier zegt. Aan het einde.
Het punt is dit: moet ik hier maar een beetje aanrotzooien of moet ik proberen iets toe te voegen?
Of is dat arrogant, denken dat je iets toe te voegen hebt? Moet hebben? Vaak wel, vind ik. Ik vond het ook echt verlammend werken, dat idee dat je waarde toe moet voegen, voordat ik dat los liet en gewoon iedere dag ging bloggen.
Plus, ik geloof stiekem ook dat delen hoe ik dingen ervaar, open zijn over worstelingen en inzichten, iets toe kan voegen voor anderen.
Maar toch.
Bloggen: Waarheen? Waarvoor? Waartoe?
Ik zat te denken over wat Jacob Jan in zijn artikel zegt – en inderdaad: ik heb niet zo’n zin meer in how-to’s. Heel gek. Ik vond ze altijd zo leuk om te lezen (en te schrijven). Ik zoek verdieping, inspiratie, levenslessen, visie.
Is het speelkwartier op deze plek misschien afgelopen? Is het tijd om aan de slag te gaan? Volgens een thema te bloggen?
Bewust te bloggen?
Een vorm te vinden? Proberen om meer voor jullie te betekenen? En zo ja, hoe dan??
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Waarschijnlijk hebben alle bloggers dat idee wel eens, dat hun blog helemaal nergens naar leidt – ik heb het zelf heel vaak. Onlangs heb ik besloten om mijn blog weer terug te brengen naar mijn beginbedoeling: het schrijven zelf. Ik heb er momenteel een heel fijn gevoel bij, maar die beslissing is dan ook nog maar een week oud 😉
Die twijfels zijn waarschijnlijk heel normaal, maar ze aandacht geven kan nooit kwaad. Je kunt bijvoorbeeld bedenken waarmee je wel tevreden bent, en waarmee minder. Het kan misschien ook helpen om oude berichtjes te doorbladeren. Ik vind dat een thema helemaal niet verplicht is, maar als je je er als blogger beter bij voelt: waarom dan niet? Dat thema hoeft dan nog steeds geen “keurslijf” te zijn…
Het hoeft ook niet te betekenen dat het speelkwartier over is. Binnen een thema kun je volgens mij nog steeds heel erg jezelf zijn. En binnen een thema, mag je er nog steeds buiten gaan.
Voor de lezer moet je het denk ik niet veranderen. De reacties hieronder tonen genoeg dat we blijven lezen. De vraag is denk ik meer wat jij wil delen en waar jij een goed gevoel bij hebt en blijft hebben.
doe waar jezelf zin in hebt, Is dat een ander pleasen dan moet je dat niet laten maar ik doe maar gewoon waar ik zelf zin in heb
Zo hier vraagt iemens om een *virtuele schop onder haar sexy kadetten* !
Waar gaat het naar toe?
Moet het meer zijn?
Waarom en voor wie?
Wiens blog is het?
Tsss *aanrotzooien*
🙂 AANROTZOOIEN. :))
En???
Wat doe ik dan?
Ik vind niet dat je *AANROTZOOIT* !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
hun hoofd bedoel ik dan …
Met al dat gezeur over niches vergeten mensen wel eens dat ze zélf een niche zijn 😉
Supermooi gezegd. Ik ga hem even bewaren ergens. Want eigenlijk is wat ik geloof, voor bloggers (misschien wel voor alles): dat je je eigen niche bent. Uniek.
Carolien en Peter hieronder hebben mij wel een duwtje gegeven, en jij nu ook. Ik denk dat ik het weet: waartoe, waarheen, waarom, voor wie. !!
Ooit zei ik tegen iemand die naar de niche van Ariadnesdraad vroeg dat het mijn hoofd was, en alles wat zich daarin afspeelde. Zijn gezicht was onbetaalbaar !
Ik zou niet willen zeggen dat het speelkwartier is afgelopen. Spelen is goed, en je leert er van. Alleen word ik soms moe van altijd hetzelfde spelletje te spelen. Er moet ontwikkeling zijn, uitdaging. Het spelletje mag geen routine worden. En dat is wat ik voel en wat ik ook bij jou herken. Caroline geeft een hoop tips, en dat ik misschien wat er moet gebeuren. Onontgonnen gebied betreden. Uit de comfortzone. Zelf ben ik begonnen om voortaan zelf foto’s te maken bij m’n blogs. Klein stapje, maar desondanks voor mij weer iets nieuws. Ga ik ineens weer anders naar mijn bloggen kijken.
Maar ga vooral niet zeggen dat het tijd is om aan de slag te gaan. Ik kijk op tegen jou tomeloze energie. Daar is niets mis mee.
😉 ik ben mijn blog drive alweer een tijdje verloren en ook mijn bloglees drive, jij bent een van de weinige blogs die ik nog dagelijks lees en wel vanwege dit: Plus, “ik geloof stiekem ook dat delen hoe ik dingen ervaar, open zijn over worstelingen en inzichten, iets toe kan voegen voor anderen.”
En natuurlijk ook omdat je in Turkije woont en ik altijd weer geniet als daar belevenissen van doorschemeren in je blog.
Speelkwrtier afgelopen? op deze plek misschien, of misschien wil je ook wel uitproberen hoe dat is om niet iedere dag te bloggen. of om jezelf een maand lang 30 of 31 tehmaatjes te geven en daarover te schrijven, vanuit de invalshoek van die dag. een varian op 31 deuren zeg maar, dat je afspraak is dat je over dat themaatje schrijft, hoe je je ook voelt, met de input van hoe dat dan is…
Verder vind ik een corncrete ‘dag uit het leven van Elja’ interessant, daarmee ook bedoelend wat zijn dan de concrete werk klusjes waar je je mee bezig houdt, niet persé met naam en toenaam, dat bedoel ik niet.
Dus feitelijk en misschien voor een maand je speeltuin een eigen kader en norm, eigen deuren geven, zoals je antwoord aan Mary…
of dat je 31 fotoos uitkiest van bij Thatcher’s workshop, en daar iedere dag (zogenaamd) zomaar een blog bij schrijft. Dus niet persé over.
Jij gaat daarin doorschijnen, hoe dan ook….
Anyways… heel veel success en plezier
Niets moet, zeg je zelf altijd. Jouw blogs zijn juist waardevol. Wil je het anders doen en waarom?
Ik weet het niet Mary, inderdaad, ik vind ook dat niets moet helemaal als je blog gewoon je eigen speeltuin is! En ik geloof er ook echt in dat als je maar meegaat met de flow, blijft bloggen, er mooie dingen gebeuren.
Maar een kader of vorm kan wel handig zijn denk ik… en fijn houvast geven…
Sinds ik de “Sex and the Cash” ken, worry ik niet meer. http://gapingvoid.com/2004/03/25/the-sex-cash-theory/
Ik moest meteen lachen om die cartoon bovenaan. Strikes a cord, bij mijn blog (gelukkig vind ik wat ik doe om geld te verdienen ook echt heel leuk).
Ik weet niet wat mijn vraag nou is. Het is wat Jacob Jan zegt denk ik en wat Mary zegt.
Wat ik Qui-Gon Jinn net hoor zeggen tegen de jonge Anakin. Vertrouw op jezelf.
oh, en over dat usefull zijn. Dat zat me ook dwars. Tot vandaag. Aangemeld bij de vrijwilligers centrale. Niet voor iets bestuurlijks, zelfs niet voor iets waar ik vind dat ik goed in ben, maar voor iets in de zorg. een maatje zijn voor iemand die anders de deur niet uit komt of zo.
ga ik nog over bloggen, als het zo ver is.
nu heb ik iets waar ik mij ei kwijt kan (blog en theater), en ik heb iets waar ik me nuttig kan voelen. straks dan. eerst op vakantie.
Oh.
die vakantie.
ik vraag bij deze nederig toestemming om in de vakantie niet te bloggen. 😉
iedereen kan ergens een maatje zijn, daar ben jij ook vast goed in. en dat is beslist usefull. Doe gewoon waar je zin in hebt
life is what happens to you
while you’re busy making other plans.
en naar analogie:
meaning is what happens when you’re busy writing everyday
het is er al, zonder dat je het door hebt, gewoon omdat je jezelf bent. en je gedachten laat gaan.
en ook als je het te los zand vind, en je vind een rode draad, iets dat meer richting geeft…
zelfs als die rode draad tot iets prachtigs leidt..
zelfs dan is je echte gift, dat je jezelf bent.
Oh, en ik las ooit ergens dat nog het veel arroganter is om niet je nek uit te steken en iets te willen betekenen. Weet niet meer, wie dat schreef. Heeft ook te maken met die inauguartiespeech van Mandela.
Je nek uitsteken, zo is het. Door jezelf te zijn. Door jezelf te zijn?
Ik moet die speech even zoeken denk ik.
Ik zat net een uur lang met F. naar videos te kijken van de Xfactor en Britain’s Got Talent audities. Daar zitten echt een paar mooie voorbeelden tussen van je nek uitsteken en geloven in jezelf en door jezelf te zijn de wereld iets te geven. Ben er al over aan het bloggen. 🙂