Omdat ik nog voorraad over heb van mijn oude business, mijn webwinkel, vroeg iemand of ik het wilde verkopen op de lokale (internationale) Christmas fair.
Ik weet vrij veel van kerstfairs, vanuit die tijd.
De stress sloeg meteen toe.
De grap is dat het heel makkelijk lijkt, zo’n tafel met wat spulletjes er op op zo’n kerstmarkt of international fair of wat dan ook. En dat is het ook. Maar niet als je ook echt iets wilt verkopen.
Er komt nogal wat bij kijken, is mijn ervaring…
Je moet je logistiek op orde hebben.
Het begint tenslotte met je spullen. Je waar.
Je moet alle je spullen verzamelen van heinde en ver. Van winkels, leveranciers, groothandels.
Je moet heen en weer rijden met spullen van je huis naar je opslag en van je opslag naar de markt.
Je moet parkeerruimte regelen op locatie en dan met steekkarretjes je dozen en kratten van de ingang naar de verkooptafel/kraam brengen en terug. En dan thuis of bij de opslag met je steekkarretje eindeloos heen en weer naar de schuur of de garage of de kelder.
Je moet goed onthouden wat in welke dozen zit. Dozen met voorraad en dozen met andere dingen. Nietmachines en geldkistjes en stickers en pennen en tasjes en pakpapier en weet ik wat.
Voor je begint en nadat de fair dicht gaat moet je inpakken en uitpakken en opruimen en weggooien en uitladen. En weer inpakken en uitpakken en wegzetten en opbergen en inladen. En weer te voorschijn halen en zoeken en uitpakken en inpakken.
Ik stond een keer op een 5-daagse kerstmarkt. Van 11:00 ‘sochtends tot 23:00 was hij open voor bezoek. Maar je kon je voorraad niet zo maar laten liggen, savonds.
Vergeet je presentatiematerialen niet! (zie: “je moet je spullen goed presenteren”).
Je moet je spullen goed presenteren.
Geloof me maar: presentatie is alles.
Je moet je tafel mooi aankleden en als je een hele kraam hebt wordt het nog gekker. Dan heb je echt tafels en kasten nodig.
Je moet zorgen voor doeken en kleden en mandjes en vazen en takken en lichtjes.
Verhogingen zijn goed voor de presentatie dus je moet zorgen dat je constructies bij je hebt om die te maken en te bedekken met mooie kleden.
Je hebt manden nodig en bakken om alles in tentoon te stellen.
Vazen met takken of andere lange dingen om hoogte te creëren (die blikvanger). Ik had een kapstok om dingen aan te kunnen hangen.
Klapstoelen en afdekkleden en zeilen voor als het regent. Misschien wel een uniform of een schort met je logo.
Licht is belangrijk, zeker als het buiten niet zo zonnig is. Dus je moet zorgen voor lampen die je kunt ophangen of kunt laten staan (afhankelijk van je locatie) en snoeren en contactdozen en extra lampen en (in mijn geval) eindeloze slingers met kerstlichtjes en touwen om je spullen aan te hangen.
Presentatie maakt verschil. Ik weet nog dat ik mijn kerstballen (ik verkocht kerstdecoratie) aan een tak hing in plaats van ze in een mandje te laten liggen en dat mensen ze opeens gingen kopen. Dat mijn vader snel een extra lamp kluste in mijn kraampje en er opeens mensen op af kwamen.
Dan sta je toch even te kijken.
Je moet het mensen makkelijk maken om je spullen aan te raken
Je moet een actieve houding hebben. Letterlijk.
Jij, als verkoper, moet een actieve houding hebben.
Of mensen nou liever willen neuzen en oogcontact vermijden of dat ze graag een praatje maken, je moet actief overkomen.
Een beetje op een stoel hangen achter je tafel gaat je geen verkoop opleveren. Hoe vaak zie je het niet, een lege kraam of een lege zaak, waar de verkoper een beetje verveeld op een stoel hangt en op zijn smart phone bezig is, met iemand anders kletst, zit te roken of gewoon moe voor zich uit kijkt?
Mijn theorie was (en die heb ik sindsdien bevestigd gezien) dat het feit dat je in beweging bent, de aandacht trekt. Dat je druk lijkt geeft het signaal van actie, interesse, commitment. Ik zie het heel vaak om me heen.
Een restaurant waar de bediening snel werkt en loopt geeft een heel ander gevoel dan een tent waar iedereen loopt te sloffen.
Een winkel waar je als je langs loopt een verkoper op een balie ziet hangen, daar ga je niet naar binnen.
Die verkoper denkt dat hij zo verveeld is omdat er niemand naar zijn zaak komt.
Maar ik denk dat er niemand naar zijn zaak komt omdat hij zo verveeld is. (!)
Je moet klaar zijn voor wat er na die sale gebeurt.
Hee! Een klant! De eerste van velen, hopen we dan.
En?
Heb je wisselgeld? Is het genoeg? Ook briefgeld of alleen munten?
Waar ga je het geld laten? Heb je een geldkistje dat op slot kan? Wat als mensen met pin willen betalen?
Waar laat je omzet, aan het einde van de dag? Welke bank in de buurt heeft zo’n drop-box? En heb je daar wel de juiste (speciale) enveloppen voor meegenomen?
Heb je inpakspullen? Hoe pak je de breekbare items in? Wat als je klanten geen tasje bij zich hebben?
Heb je een kaartje met je website-adres en je facebookpagina-adres? Een lijst met verkooppunten? En blaadje waarop ze hun naam en emailadres kunnen achterlaten zodat ze je nieuwsbrief kunnen ontvangen?
Zitter er wasinstructies bij je product? Labels? Contactgegevens?
Al die dingen kosten geld. En tijd. En voorbereiding. En tripjes naar de groothandel met verpakkingsmaterialen en tripjes naar de bank en naar nog een bank want je lokale bank heeft geen 10 rollen met euro’s meer voor je.
Je moet genoeg verkopen.
En dan gebeurt het.
Dat je alles voorbereidt, je voorraad inkoopt, organiseert, ruimte koopt op zo’n kerstmarkt, je hele familie en vriendenkring inschakelt om te helpen de stand te bemannen. Stad en land afrijdt om goedkoop presentatiemateriaal te vinden.
En dat je dan veel te weinig verkoopt.
Dan voel je opeens wat het is om ondernemer te zijn.
Nou ja.
Misschien maak ik het ingewikkelder dan het is.
Het is maar een kerstfair, he.
Het is maar voor de school.
Ik heb geen website nodig.
En iemand anders zou mijn spullen gaan verkopen.
Dus het leek allemaal heel gemakkelijk.
Maar ik weet dat het niet makkelijk IS.
Verkopen gaat niet vanzelf.
Niets gaan eigenlijk vanzelf! En dat is niet erg.
Ik heb er toch maar vanaf gezien, die fair.
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
wow, geen wonder dat je er van afziet – ik kon het geeneens lezen – (ligt ook aan mijn hoofdhart verbinding hoor snelle overload) en ‘gewoon’ toch uitstallen zoals de wind waait was dus geen optie? Van hopladiewopla a la natte vinger omdat je de boel echt kwijt kwijt wilt.
Mogelijk gewoon ook gewoon nog gehecht aan de mooie spulletjes.
Ik ben zelf een groot spulletjes bewaarder en ik leer erg veel van de kringloopwinkel ten bate van studiekosten vluchtelingkinderen: alles voor een euro, tweedehands maar ook hele nieuwe partijen kleren –
een alles voor x… lira/euro prijs is misschien een goede optie, mits je het echt kwijt wilt…
Ik als rechtgeaard Kerstkind kom het volgend jaar graag voor je doen 😉
Ik vind het inderdaad zonde om het maar voor een paar lira weg te gooien. Het is erg mooi, handgemaakt spul dus het verdient het om gewaardeerd te worden. Dan liever weggeven aan mensen die er blij van worden!
Dus die zolder (die met die oude webshopspullen) wordt nog steeds niet leger?
Nee…het is misschien puur sentiment he. Het zijn nog maar 3 dozen. Ik geef het liever weg 🙂
Zeker leuke spulletjes, maar ook een een heel waar verhaal over hoe dat gaat zo’n markt/fair.
Het is heel wat werk vooraf, maar ook een mooi leermoment voor jezelf!
En soms moet je bepaalde dingen gewoon niet doen…zoals jij hebt besloten met die fair van de school.
Toch wel leuke spulletjes, hè Elja
Haha, zo is het! 🙂 Zonde om zo maar ergens neer te gooien en voor een paar lira te verpatsen, vind ik.