Ik ben aan het verven. Nieuw huis he. Even nog wat dingetjes doen. Beetje updaten. Heerlijk.
Ik kan, al zeg ik het zelf, goed verven. Van mijn moeder geleerd. Ik plak alles zelfs netjes af! Hoe ongeduldig ik ook ben.
Ik heb inmiddels zo vaak geschilderd maar ook geleefd met/in het resultaat, dat ik weet dat het de moeite loont.
Maar goed, de vorige keer dat ik een eigen huis schilderde was in 2002. Toen hadden we een lime muur, een rode muur (‘kus’, heette het, of zo) en witte verf met een prachtig naam. Waar iets roods in zat. “Zand”? Neeneenee. “Schelp”! Zoiets.
Nu sta ik weer iedere dag in de verfwinkel.
Er is veel veranderd hoor.
En niet alleen in verfkleuren (wit nummer 9010 wordt het meest verkocht, hoor ik, en dat vond ik nou ook de mooiste!). Maar ook in schoonmaakmiddel voor het schilderwerk. En methodiek (eerste schoonmaken, dan schuren, dan weer schoonmaken, anders schuur je het vet er alleen maar in?).
Oh, en techniek! Onze lokale verfwinkel zit er al sinds 1948 (of was het 1908? derde generatie!) en als je ziet hoeveel techniek die nu in hun winkel hebben. Geweldige verfmachine, helemaal IT. Hoef je geen voorraden oude verf mee te houden, zegt de eigenaar. En je kunt alle kleuren van de regenboog op maat maken.
Het schap met kwasten is anders. Ze hebben nu allemaal mooie gekleurde touwtjes. Geen idee waarom maar het ziet er heel ambachtelijk uit. (precies!)
En het schap met behangspullen is ook geprofessionaliseerd, volgens mij.
Maar vooral de tape verbaast me.
De afplaktape, weet je wel?
Ik stond er al een tijdje naar te kijken. Hoeveel tape je hebt, en hoe duur het is tegenwoordig.
En ik dacht bij mezelf: mooie truc.
Als ik productmanager tape was, dacht ik bij mezelf: hoe kan ik nou meer doen met tape? Kan ik meer doen met tape?
Ik kan tape in verschillende kwaliteiten maken, verschillende breedtes en verschillende kleurtjes en misschien verschillende lijmlagen en makkelijker scheurbaar of zo. En verschillende lengtes per rol.
En dan maak ik overal een verhaaltje bij. Dit tape is perfect voor buiten. Dit is perfect voor beitsen. Dit is waterbestendig. Dit plakt maar 1 dag. Dit heeft vaste afmetingen. Dit ruikt lekker. Dit lost vanzelf op. Van dit tape wordt je gelukkiger.
Met dit tape ga je net zo goed schilderen als een pro. Maar goedkoper!
Haha!
En inderdaad. Ik zag net de reclame op TV. Waarin ze ons proberen wijs te maken dat je voor buiten schilderwerk echt het blauwe tape moet nemen. Dan plak je beter af, buiten.
Wat laten we onszelf toch een onzin aanpraten. En wat houden wij marketeers onszelf toch voor de gek.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Charlotte Meindersma zegt
Nou, er is dus wel verschil in tape he. Er is van die rottape die helemaal niet plakt. Heb je niets aan. Dat blauwe of groene tape wilde mijn vriend ook. Man, wat kost dat een geld. Mooi dat dat niet doorging. We hebben het op breedte uitgezocht 🙂
Elja Daae zegt
Hahaha precies.
Het is wel zo (herinnerde ik me opeens) dat slecht tape een crime is zoals jij zegt. Dat het niet plakt. Of te erg plakt!
Ruth zegt
Hoi, ik lees al een tijdje mee! Erg leuk om te lezen jouw stukjes. Je brengt weer een frisse blik op ons alledaagse leventje! 26 soorten tape…. Nooit bij stilgestaan (ik ben dol op schilderstape, van dat papier-afscheur-tape, en daar heb ik laatst ook twee verschillende breedtes van gekocht… En dan sta ik voor de kast en geniet ik van de weloverwogen keuze voor juist het smalle tape, haha, heerlijke nonsens)
Elja Daae zegt
Haha! ja maar het je gewoon ouderwets scheurtape? Of blauw? Of groen? Of geel? Als ik weer in de winkel ben, zal ik eens kijken wat nu het verschil schijnt te zijn!! En wat leuk dat je vaker meeleest en nu iets laat horen!
robert zegt
ooit deed ik een cursus reclame, en een van de onderdelen was een bezoekje aan een rotterdams reclamebureau. de directeur ging uitleggen wat reclame nou eigenlijk was. hij gebruikte als voorbeeld boter om op je brood te smeren. in de kuipjes van alle merken zit hetzelfde spul, alleen willen consumenten daar niet aan, zo vertelde hij. elke groep verlangt iets anders. gezellig voor met het hele gezin. óf gezond. óf lekker goedkoop. óf juist niet goedkoop. óf makkelijk smeerbaar.
al die verschillende groepen vinden en aanspreken met wat ze willen horen, dat was reclame. uiteindelijk was alle boter hetzelfde: gele meuk om te voorkomen dat de hagelslag van je brood dondert. maar dat koopt dus niemand, aldus de reclameman.