Van de week, voor Sinterklaasavond, kocht ik allemaal lekkere hapjes in een delicatessenwinkel hier in de buurt. Ik had met name een grote behoefte aan varkensvlees. Dat eet ik niet meer zo veel, sinds ik in Turkije woon 🙂
Krabbetjes en zo, voor de erwtensoep. Maar dat bleek alleen op bestelling te kunnen. En ik weet niet hoe je dat noemt, in het Engels, trouwens, krabbetjes.
Dus toen maar gewoon wat salami en ham gekocht. Varken. Hmmmm…. Lekker.
Ik zag ook drie chorizoworstjes liggen. Dat leek me wel wat. Kostte een fortuin, maar dat gaat het dubbel en dwars waard zijn want een klein beetje varken goes a long way!
Maar wat nou zo opvallend is, is dat er niet op staat, op de verpakking, wat het is, en waar het vandaan komt, of tot wanneer het houdbaar is. Behalve dat het chorizo is.
Ik neem aan dat dat hier misschien gewoon niet hoeft?
Kon me ook niets schelen (het viel me al op toen ik het kocht). Het zal vast goed zijn/blijven/komen.
Maar toen ik er verder over na dacht, dacht ik: zou het niet leuk zijn als je gewoon wist wat je at? Waar het vandaan komt, dat varkentje? Wie het precies gemaakt heeft? Zou het niet juist een erg mooie toegevoegde waarde zijn van zo’n delicatessenzaak, als zij heel veel informatie zouden kunnen bieden over de herkomst?
Het zou mij wel geld waard zijn. Ik denk dat het een hele mooie manier is van ‘content marketing’ (haha) voor retailers. Informatiemarketing, of zoiets. “Dit zijn de ingredienten van dit worstje, hier komt het varken vandaan dat er in verwerkt is, en de kruiden komen uit het dorpje dit en dat, en dit is de website van de mensen die deze producten maken”.
Kijk. Dat lijkt mij wel wat.
Een beetje zoals mijn vrienden Cas & Anne doen met hun biologisch geteelde saffraan. Je kunt ze op hun blog volgen, en op Facebook zie je precies wannneer ze aan het oogsten en aan het planten zijn, en wat ze er zelf mee koken, en zo (zie facebook fanpagina). Hun leven als boeren. Ik ben een *tikje* bevooroordeeld in dit geval maar ik denk echt dat dit de toekomst heeft. Weten waar je voedsel vandaan komt. Dat niet alleen de winkel waar je iets koopt een merk is, maar ook degene die ingrediënten levert. Dat je met die producenten ook kunt communiceren.
Zo maar een gedachte. Naar aanleiding van dat varkentje.
En nu ga ik me focussen op de chorizo. En ondertussen denken aan zuurkool met vetstek en erwtensoep met krabbetjes en HEMA-rookworst. Mjam! Varken!
PS Trouwens, ik volg ook altijd met veel plezier @piggypower1 die regelmatig tweet over de werkzaamheden op haar varkensboerderij (maar vooral ook over ontwikkelingen in de sector).
- Waarom het nog zin heeft om een nieuwe website te beginnen - 14 september 2021
- Een bericht delen in Instagram stories (oude & nieuwe manier) - 6 september 2021
- De menselijke factor maakt veel goed - 3 september 2021
Wat één pragtig blog van je vrienden, begin ik helemaal of bijna off topic.
En heel mooi om je gedachten, spinsels en kronkels zijn niet de juiste woorden, mijmeringen wél, te lezen. en zo waar wat je zegt, mensen zouden meer verbinding voelen met wat ze eten en wat ze kopen. daarom zijn volgens mij boeren markten ook.al zón succes.
En hier zie je ze al met mondjesmaat verschijnen, de appelsap van …uit de buurt ligt bij de HAppie of CDuizelend. Op honing staat meestal uit welk gebied, en soms van welke imker, en zeker de bio boerderijen houden meer en meer online bij waar zitten, zijn en doenig zijn qua stadium. de toekomst, ik denk t zeker.
in de tijd dat ik net in Turkije woonde, stonden nergens prijzen op en kwam al t eten uit navraagbare streken, ging alles nog mondeling en op vertrouwen, ook wat voorvte zeggen qua contactvol en verbinding, maar niet meer haalbaar in deze tijden én je hebt er geen donder aan als je de taal niet spreekt. Tjonge wat voelde ik me toen afhankelijk van mijn man. Toentertijd hadden we vrienden, Turkse, die ook erg van varkensvlees hielden. Dat was toen nog helemáál nergens te krijgen en zij bestelden altijd waarvandaan mag Joost weten, één hele, die ze dan keurig in stukken en delen ergens in n vriezer deden voor consumptie. Zij wisten wél waar hij/het vandaan kwam en waren als één kind zo blij ermee.
Moet
ik meteen weer aan de thuiszorg denken. Dennis mag namelijk absoluut GEEN
varkensvlees eten, daar die varkens bacteriën doorgeven. Zoiets? Ik weet het
niet precies, maar in ieder geval geen varkensvlees meer hier. In ieder geval
niet zolang die wond nog niet dicht is…….
Nog nooit gehoord! Hoewel, wel van bacteriën, maar dan gewoon bij rundvlees (documentaire Food.inc. brrr). Gelukkig kan een mensen prima zonder varkensvlees!
Sterkte daar…!!!
Ja he? Hun priveblog is nog mooier, even kijken of ik dat kan vinden, ik weet niet of het nog live is.
Oh ja. Hier is het: http://alledagenitalie.wordpress.com/ vanaf het begin van hun plannen tot de verhuizing. 🙂
Tsja, de goede oude tijd? Of misschien is het nu een betere tijd. Wie zal het zeggen??