Anekdote.
Ik werkte ooit voor een internationaal bedrijf, een dienstverlener. Het hoofdkantoor zat in het buitenland, en de marketingafdeling aldaar bepaalde veel. Liefst alles, eigenlijk. Maar in ieder geval ook onze huisstijl. En, heel handig, ze hadden gezorgd voor standaard ‘pitches’. Dat wil zeggen dat als we offertes moesten maken (mijn werk), we een standaarddocument hadden.
Dus als je Word opende, kon je een nieuw document kiezen “Offerte” en dat zag er dan meteen mooi uit en ook de standaardindeling was al ‘voorgedrukt’.
Het lollige (vond ik) aan dat document was dat ieder hoofdstuk begon met ‘ons’ en ‘wij’. Onze diensten. Onze producten. Onze mensen. Waar je ons kunt vinden. Onze specialisatie. Hoe wij werken. En ga zo maar door.
Het draait om…juist.
Waarom dat lollig is? Omdat je met zo’n offerte probeert een bedrijf te overtuigen. Van het feit dat je goed bent in wat je doet. Je kunt dat doen door te praten over hoe geweldig je bent. Hoeveel klanten je hebt. Hoe succesvol je bent. Hoeveel interessante projecten je hebt gedaan.
Of:
Je kunt proberen om over HEN te praten. In plaats van over JEZELF.
Niet zo makkelijk als het lijkt. Ga maar na, hoe doe je dat? Hoe overtuig je een potentiele klant door middel van een document (of website) zonder te vervallen in ik en ons en mijn?
Hoe het wel moet
Een keer ging het helemaal naar mijn zin. Toen kwamen we als ‘offerte’ op de proppen met een presentatie van een paar slides. In plaats van het standaarddocument met standaardteksten over ‘ons’ en ‘wij’. Het was een document dat helemaal inging op de kwestie waarover we advies zouden gaan uitbrengen. Uit de paar bullets op iedere ‘slide’ bleek dat we de situatie begrepen, dat we ideeen hadden over de oplossing, dat we een visie hadden.
Uit de analyse van de situatie bleek eigenlijk al de expertise.
Het komt neer op inhoud, op de een of andere manier.
Jouw website gaat niet over jou!
Maar waar het in ieder geval niet om gaat, is om jou.
Dat is wel een beetje het gevaar van de hele ‘personal branding’ hype. Ik vind het gaaf dat ik en zovelen met mij hun eigen baas zijn en geld verdienen en zichzelf vermarkten en flexibel in te zetten zijn en als eenmanszaak kunnen opereren. Tuurlijk, de concurrentie is groot, maar de kansen ook. De markt ook.
Waar ik mee worstel is juist dat hele mij/ik/ons. Dat ‘kijk mij nou’. Niet omdat je niet met je kop boven het maaiveld uit mag, of jezelf niet op de borst mag slaan. Wel hoor! Wel doen! Eruit met die kop! Trots zijn op wat je bereikt! Je niet laten neermaaien, zelfs niet als je een keer valt. Gewoon weer opstaan! Vallen, daar leer je van.
Nee, ik worstel met al die websites en blogs en tweets en LinkedIn updates over wij en ons en wat wij doen. Met ‘like us on Facebook’ zonder dat je als lezer weet wat je daar nou aan zou hebben, aan dat ‘liken’. Met we doen zo goed dit en ik deed zo goed dat. En vooral als er dan weinig anders komt dan dat.
Waar ligt de grens? Tussen zelfvertrouwen en boven het maaiveld uit, en irritante op-de-borst-klopperij? Geen idee. Ergens is een grens tussen oprecht enthousiasme en een marketingtrucje (kijk mij succesvol zijn – doe mee – koop ook).
Spijt…
Ik vind het zelf ook lastig. Is het valse bescheidenheid? Of is het oprecht op de ander gericht zijn? Mag ik enthousiast zijn over hoeveel volgers ik heb? Of is dat pocherig? En maakt dat uit? Ben ik te Hollands? Of te Amerikaans? Zucht.
Als ik ergens spijt van heb met betrekking tot mijn website, is het dat de URL eljadaae is. En dat er een grote foto van mij staat. Op zich maakt het in mijn geval niet zo veel uit, want hoewel ik natuurlijk ook altijd op zoek ben naar nieuwe klanten, is mijn doel met deze website niet (meer) om een dienst te verkopen. Ik blog er nu gewoon. Omdat ik het leuk vind.
En ik moet ook nog eens met de stofkam door mijn eigen site. Want daar is vast ook hier en daar de ‘ik wij ons’-methode ingeslopen.
Als ik nou weet wat ik wil verkopen en aan wie, ga ik het anders doen. Dan ga ik een URL nemen die slaat op hetgeen mijn doelgroep interesseert. Zonder foto van mezelf. Want ik wil niet de dienst of het product zijn. En ik wil dat mijn site dan gaat over mijn doelgroep, en niet over mij.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Aardig dillemma, want transparant zijn betekent toch ook laten zien wie je bent?
Ik vind hem dus heel erg goed nu, jou site. En ik wil je ook zien, vond dat interview dus ook geweldig.
Enne… de manier waarop jij blogpraat doet: dat gaat al over jouw doelgroep. Daar zit geen grijntje “kijk Elja nu eens” bij.
Mag ik voorzichtig zeggen dat je het dus al prefect doet (en dus heel erg een met Lia).
Ik leer via jou meer zelfs over marketing dan op Copyblogger, die ik toch wel goed vind.
Via jou ontdekt ik het waarom achter het hoe.
Als je ergens geen spijt van moet hebben is dat men weet wie men in huis haalt als ze je website hebben doorgespit. Dat ze weten dat Elja een prima mens is. Die verstand heeft van zaken en er eerlijk en met heel veel enthousiasme voor gaat.
Waar je misschien wel spijt van moet hebben, sorry :), is dat het niet in het engels is… maar tja, dat vind ik nou weer juist heel fijn!
En natuurlijk heel benieuwd naar wat JOUW product of dienst gaat worden! Ik ga het vast nog lezen ergens tussen de komende 300 blogs!