Vorige week was ik even shoppen. Ik was even de Zara in met een vriendin en zag daar een mooie sjaal. Meteen gekocht. Hij was iets van 70 lira. Ruim 30 euro. Dat is behoorlijk aan de prijs voor de gemiddelde Turkse. Maar het ironische was: hij is in Turkije gemaakt. Dat zag ik pas toen ik thuis kwam.
Deel 1: de markt
Ik dacht nog, da’s toch gek op een bepaalde manier. Dat zoiets in Turkije gemaakt wordt door mensen die waarschijnlijk heel weinig lira per uur verdienen. En dat het dan in Turkije in de winkel ligt voor een hoog bedrag. En dat je dus betaalt voor het merk, de campagnes, het gevoel. Kleding schijnt drie keer over de kop te gaan, qua marge, heb ik wel eens gehoord. Da’s niet niks! En dat vinden wij het met zijn allen waard, die marge.
De volgende dag was ik op de markt bij mij om de hoek. Dat is een markt met kleding en huisraad en maar een beetje groente en fruit (die is namelijk op woensdag). Ik had al gehoord dat je er alles kon krijgen, maar nu heb ik het met mijn eigen ogen gezien.
Pottery Barn. Ralph Lauren. Tommy Hilfiger. Gap. Burberry. TopShop. Desigual. Een eindeloze lijst. Handdoeken, kleren, sportkleren, schoenen, kinderkleren. En Zara. Heeeeeel veel Zara.
Ik hoor je denken: allemaal nep natuurlijk! Maar dat is niet zo. Het zijn partijen afgedankte kleren. Er zitten foutjes in. De labels en zelfs de prijskaartjes zitten er vaak nog aan. Behalve die vele ‘Gap’-spullen, daar heb ik mijn twijfels over. Hoewel ik vermoed dat de kwaliteit van de nep-Gap net zo goed is. In Turkije wonen en werken kennelijk de mensen die dat spul maken en dus precies weten hoe of wat.
Anyway. Ik ben jurist van achtergrond he, heel principieel, dus nep-spul zul je me niet snel zien kopen. Bij twijfel niet doen, denk ik dan. Maar verder word ik net als alle andere expatvrouwen die ik er tegenkom met name heel hebberig van. En een tikkeltje blij.
Toch had ik er een nog raarder gevoel bij, bij die sjaal van de dag ervoor. Stel je voor dat ik hem had zien liggen bij een partij Zara-afdankertje, wat had hij dan gekost? 10? 20?
Deel 2: het inzicht
En toch. Ik weet 1 ding heel zeker, nu ik daar rond heb gelopen. Ik kon uit sommige bergen kleding precies de mooie dingen halen. De afgekeurde partij van grote merken. Dat komt omdat die anders zijn. Omdat ze ontwerpers hebben die nadenken over trends, stoffen, kleuren, prints, vormen. En dat zie je. Zo makkelijk is het niet om dat na te doen. Daar ben ik nu nog meer van overtuigd. Al deze Zara-sjaals zien er uit alsof ze in Turkije gemaakt worden. Het handwerk, de stoffen, de prints, die zie je hier overal. Gestoeld op mode die al heel wat langer bestaat dan de Zara. Zou me niets verbazen als het hier gemaakt wordt en ik ga het ook checken als ik er weer een keer ben, in de Zara.
Ik ben nu ook nog meer dan overtuigd van het feit dat die intellectuele eigendom van die merken en designers beschermd moet worden. Net als bij foto’s en illustraties (zie daarover Calliope’s mooie blog post n.a.v. #blogpraat deze week).
Ik bedoel: kwaliteit laat zich niet makkelijk namaken.
Ik had, geloof het of niet, gisteravond twee berichten van twee verschillende mensen die iets gemaakt hadden (online) dat door andere partijen gekopieerd was. Tot hun grote frustratie. Je kunt je intellectueel kapitaal maar moeilijk beschermen.
Je kunt maar 1 ding doen eigenlijk: voorop blijven lopen en vertrouwen op je unieke kijk op de dingen. Net als de designers van Pottery Barn. Ralph Lauren. Tommy Hilfiger. Gap. Burberry. TopShop. Desigual. En de Zara.
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
1. Kleding gaat meestal wel meer dan 3x over de kop. Is ook logisch.
Transport en invoerrechten zijn bij mij 30-35% van de inkoopprijs. En ik moet 21% btw in rekening brengen bij de klant. En dan zit er bij mij geen handelaar tussen die ook wat moet verdienen en heb ik geen huur en verkooppersoneel. Ook houd ik nooit uitverkoop. Uitverkoop waarvan de winkel toch hoopt dat ie in ieder geval de inkoopwaarde terugverdiend.
2. Je kunt meer doen dan voorop blijven lopen. Dat is echte fans creëren. Fans die uit piëteit geen nepspul kopen. En dreigen met de sociale media wil ook nog wel eens helpen tegen copycats.