Ik was met Frank aan het ‘overleggen’ vandaag. Nee, echt overleggen, maar omdat het altijd zo leuk is voelt het niet als werk.
Ik weet niet hoe we er op kwamen, maar we hadden het over het tweeten van je nieuwe blog posts. Want dat is natuurlijk een makkelijke manier om te zien waar de mensen om je heen mee bezig zijn. Voor mij is Twitter een soort informatiefilter. Maar dan moet die informatie wel getweet worden.
Dat doe ik niet. Althans, niet vaak. Ik blog iedere dag, maar ik communiceer mijn nieuwe artikelen nauwelijks via Twitter.
Waarom zou je alleen maar linken naar de artikelen van een ander, en niet naar die van jezelf? vroeg hij.
Tsja. The million dollar question.
Tweet jezelf
Daar moest ik even over nadenken. En ik kwam tot diepgaande conclusies.
Ik wil mijn volgers niet lastig vallen. Ik wil mezelf niet opdringen. Ik verwacht van niemand dat ze interesse hebben in mijn artikelen. Ik vind het wel geweldig als het zo is, dat wel! Maar ik ga mezelf niet promoten. (…)
Mijn houding is een beetje ‘dat mensen die echt geïnteresseerd zijn, er vanzelf wel op uitkomen’.
Sterker nog: ik deed gisteren mee met #PHOT, en was eerst van plan om niet eens de link naar mijn artikel te plaatsen onder het hoofdartikel van @metkcom! Terwijl dat toch echt het idee is, dat je het samen doet, dat je elkaars blogs bezoekt en bekijkt en geïnspireerd raakt en dingen deelt. Dat maakt het zo leuk, tenslotte. En dat bezoeken doe ik wel.
Maar ik vond het onnodig om mijn link te plaatsen (uiteindelijk wel gedaan, want Karin wist me toch wel te vinden dus ik realiseerde me dat het onzin was) (ze heeft al vaker die rol vervuld voor mij, van iemand die me in beweging krijgt).
Bescheidenheid kan vals zijn
Zie hier mijn haat-liefde verhouding met marketing. Ik ben goed in marketing. Erg goed zelfs. Maar niet in die van mezelf. Omdat ik het niet nodig heb, vind ik (want ik weet niet wat ik dan te verkopen heb).
Maar ook omdat ik last heb van valse bescheidenheid.
Valse bescheidenheid, dat is dat je bescheiden lijkt, maar het niet bent. Dat is dat je doet alsof je jezelf niet onder de aandacht brengt omdat je bescheiden bent. Maar dat je eigenlijk gewoon bang bent.
Bang waarvoor? Dat weet ik niet.
Het is alsof ik mezelf niet echt serieus neem. Alsof ik ‘het er maar een beetje bij doe’. Alsof ‘er toch niets van afhangt’. Alsof ‘ik het gewoon leuk moet blijven vinden’.
Onzin natuurlijk.
Faalangst
Het is niet meer en niet minder dan de angst om te falen. De angst voor afwijzing. Dat is het.
Ben ik serieus over mijn werk? Natuurlijk. Is het een carriere? Absoluut. Verdien ik geld? Jazeker. Heb ik ambitie? Nou en of. Haal ik er uit wat er in zit? Nee.
Dat woord ‘faalangst’ heeft nogal wat associaties voor mij. Toen ik in de brugklas HAVO/VWO zat, presteerde ik onder de maat (en, belangrijker, onder mijn kunnen). Het mooie was natuurlijk dat mijn 1 voor een overhoring als dom werd gezien en de 1 van mijn klasgenoten hen tot de coolste van de klas maakte. Ik heb nooit begrepen hoe dat nou zit. Maar dat terzijde…
Ik moest dus samen met de andere wanpresteerders van mijn klas op faalangstcursus.
Faalangst, dan moest je een vuist maken en heel hard knijpen want dan stroomt het bloed terug naar je hoofd en dat heb je nodig om te denken en dan kun je weer presteren want het is gewoon de fight or flight reactie die je hebt en dan komt alles weer goed.
Het is ook goed gekomen. Maar wel op mijn manier, via mijn eigen weg. En, om eerlijk te zijn, leek faalangst niet echt meer een rol in mijn leven te spelen, de afgelopen pak-hem-beet 25 jaar.
Wijsheid komt met de jaren? 🙂
Kleine stapjes
De weg naar verandering begint met een eerste stap. Dus vanaf nu gaan mijn artikelen mijn twitterfeed in. Nog niet automatisch, want dan moet ik nog iets overwinnen. Maar getweet worden zullen ze!
*ik wilde afsluiten met: “Wees gewaarschuwd”, maar dat was natuurlijk weer de vals-bescheiden-elja die de kop op stak dus dat schrijf ik niet, waarvan akte*
Elja Daae
Latest posts by Elja Daae (see all)
- Vragen, vragen, vragen - 13 oktober 2019
- Het yay-lijstje - 10 oktober 2019
- Positioneren kun je leren - 9 oktober 2019
Fijn kan ik je beter volgen!
Ik geloof dat wij altijd te bescheiden zijn , maar ja wijsheid komt met de jaren !
hoi, de link ‘hier’ naar het artikel over vrouwelijke ZZP-ers werkt niet, kun je me meer informatie geven?. Ik doe een onderzoek naar ondernemerschap en verschillen tussen mannen en vrouwen. Alle tips, informatie en ideeen zijn welkom! Thanks!
Hoi, ga zo even aanpassen. Als je op Twitter http://www.twitter.com/laurababel volgt, zul je veel over dit onderwerp voorbij zien komen. Ik zou haar ook gewoon even benaderen, zeg anders even dat ik je op haar wees? Ze maakt zich sterk voor en druk over dit onderwerp. Ze adviseert ZZP-ers over het opbouwen van hun zaak. Zie voor het artikel (niet specifiek over ZZP-ers overigens) http://www.getclientstips.nl/getclientstips/2011/12/waaromikhetnietergvindomveelteverdienen.html
Zo.. hoe herkenbaar is het gevoel dat je vind dat je niet teveel over jezelf moet praten. Ik tweet wel mijn blogposts en wat ik doe, maar vind dat ook lastig. Faalangst: dat gevoel heb ik ook wel eens last van. Een andere kan altijd beter bloggen, een ander kan beter presenteren enz. Maar ik ben ik en jij bent jij en dat maakt het leven nou net zo leuk!
Thanks Jeroen. Zoals Jacob Jan op zijn blog zei (http://jacobjanvoerman.wordpress.com/2012/03/08/rijk-worden-van-bloggen/) wat is het toch fijn dat je je online bloot kunt geven en er dan achter komt dat anderen zich net zo voelen als jij!!
Helemaal eens met de andere comments, Twitter is, net als voor velen, mijn RSS-lezer! Ik wist helemaal niet dat jij zoveel blogde, omdat er nooit tweetjes langskwamen. Ik ben er dus heel blij mee dat je gaat tweeten. Daar val je me niet mee lastig, integendeel: ik ben er blij mee, want ik ben te lui om zelf alle blogs en sites af te lopen die ik wil lezen ;-).
Lief Sas!!! 🙂
Jij bent er zo een die ik een #FF zou geven niet om jou een plezier te doen, maar om mijn volgers een plezier te doen.
Haha. Hoppa. Die steek ik even in mijn zak!! 🙂
ik kreeg zelfs te horen dat het tweeten van mijn nieuwe blogposts hen informatie verschafte, ze waren er blij mee. zelfs met de ‘voor wie het gisteren gemist heeft’ tweets met linkjes. het is een service. niet iedereen ziet je nieuwe blogposts verschijnen en zijn blij als je even een herinnering stuurt.
Is ook zo! Dat blijkt wel. Ach. Ik leer het wel, met al die aanmoediging en inspirerende mensen om me heen!
Zoals je inmiddels weet ben ik het helemaal eens met Heidi in de reactie hiervoor. Het op je blog posts gewezen worden ervaar ik niet als irritante promotie, maar als een prettige service. Inspirerende stukjes, sprankelende gedachten en handige tips & tools. Dus ik ben blij met deze wending en kan je vanaf nu nog beter volgen 😉 En dankjewel voor dat zinnetje hierboven. Het is ook voor mij een genot om (nu al bijna 2 jaar) met jou te mogen sparren en samen mooie dingen voor elkaar te krijgen!
Wat kan ik zeggen? 🙂
Mag ik dan even melden dat ik graag je blogs via Twitter voorbij zie komen? Ik heb de reader namelijk laten verslonzen (want het werden “moetjes”) en ik vind het heerlijk om via Twitter zo afentoe ergens op te klikken en te lezen. Als ik het niet interessant vind, klik ik gewoon niet. Deal? 🙂