Ik ben in een hotel Zuid Tirol, de Italiaanse kant. Het is een echt familiehotel. Ik weet niet wat ik verwachtte – ik had foto’s gezien van de kamer en gehoord dat het eten heerlijk was – maar het overtrof mijn verwachtingen. Het is de ultieme familie-vakantie-ervaring. En waarom? Door de persoonlijke touch en de kleine details en het vriendelijke welkom.
Geen informatiemap op de kamer? Klopt. Omdat de eigenaresse iedereen persoonlijk welkom wil heten. En dit is geen klein hotel! Ik zou het even moeten nakijken maar er zijn behoorlijk wat kamers en gasten.
Een 8-gangen diner, op zijn Italiaans, dat echt smullen was. Een van de gangen was ‘kaas’. Keuze uit, nou, een stuk of 20 kazen denk ik? Waanzinnig. Na de derde ronde was ik al klaar, maar het bleef maar komen. Wauw.
Beneden is een creche/speelkamer, waar je na 15:00 je kinderen van boven de 3 ook nog eens kunt laten spelen. Kun je zelf naar boven, eten, weg, maakt niet uit! Kinderen blij, jij blij. Tot 22:00, want de Italianen houden van lekker eten.
De dames in de creche beneden wisten na 1 keer mijn kinderen gezien te hebben hun namen. De eigenaresse wist toen ze ons welkom kwam heten precies wie we waren, waar we vandaan komen, en hoe we gereisd zijn. De meneer van de bar wist ons kamernummer (jeujjjj Italiaanse espresso!) zonder dat we iets hoefden te zeggen.
Op de kamer hangen badjassen, met een mini-badjasje voor Jamie. Zelfs de pantoffeltjes van het hotel die klaar liggen voor de toch naar het zwembad zijn er in kindermaten voor de jongens.
Er stonden zelfgemaakte koekjes klaar op de kamer! En een bedje voor Jamie. De dame van de crèche wist al precies wanneer Jamie waarschijnlijk bij haar in de crèche zou zijn. Ze had echt al een lijst denk ik. Hoezo, voorbereid? Als je die dag je kind niet langsbrengt, hoeven ze dat die ochtend pas te weten. Alles kan, alles mag.
Er is een hele tafel voor ons gereserveerd in de eetzaal, inclusief kinderstoel voor Jamie, en met slabbetje en kinderbestekje. Dat stond/lag al klaar. Geheel in kinderopstelling. Inclusief leuk Oostenrijks naambordje met al onze namen er op. Ook al gingen wij direct om 19:00 aan tafel, en de rest van het hotel pas om 20:00 of zo (Italianen! Wij blijven Hollanders, 18:00 zou voor ons ook prima zijn) – geen enkel probleem.
Wat kan ik zeggen? Alles is geregeld, alles is voorbereid, alles is ingericht op onze specifieke situatie. Plus een idyllisch plekje, in het bos, met uitzicht op de bergen en een kabbelend beekje voor het raam. Maar wel alles supernieuw en mooi.
Ook nadelen? Nou, vooruit dan, eentje, internet op de kamer via een kabeltje zonder echt breedband (Skype niet mogelijk, hopelijk gaat dat goed met #blogpraat!) en met een tarief. 🙂 Maar dat is dan ook echt het enige…
Update: de twee eigenaressen zijn key, denken we. Ze lopen de hele tijd rond, houden alles in de gaten, van het kopje koffie dat op de bar klaarstaat voor een gast tot of alles goed loopt met het eten…ze zijn er continu. Ze vragen alle gasten of ze goed geslapen hebben, of het gesmaakt heeft. Ik heb wel vaker geblogd over horeca en hoe belangrijk het is dat er eigenaars/bedrijfsleiders zijn, naar mijn idee. Maar dit is wel de ultieme horeca-ervaring.
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
WAUWW!!
Anke
*zwaait en knuffels van de jongens* :))
Wat gaaf!
Ik wens je veel ultiem vakantieplezier.
Geniet ervan!
Lieve groet,
Marloes
🙂