Gisteren gebeurde het.
Ik dacht: waarom zou ik eigenlijk bloggen?
Waarom laat ik het niet gewoon zitten?
Ik lijk wel gek, dacht ik. Net lekker uit eten geweest met F., het is al laat, gezellig avondje samen. En dan ga ik nog even snel bloggen. Want ik blog iedere dag. Ook vandaag.
Ik heb sterk getwijfeld. Dat komt ook door een artikel dat Marloes me laatst stuurde. Over slow blogging. En toen zag ik nog een artikel met dezelfde conclusie (minder bloggen is beter) en nog een artikel met die boodschap (minder bloggen is beter).
Als ik tijd heb zal ik de linkjes er nog even bij gaan zoeken.
Nu ben ik het er niet mee eens, met sommige van die artikelen. Ik bedoel, minder bloggen is prima natuurlijk. Lekker doen wat je wilt. Maar in een van de artikelen legt de eigenaresse van een succesvol blog uit hoe haar blog door is gegroeid ook al publiceerde ze veel minder omdat ze geen gastbloggers meer op haar blog had.
Dat is natuurlijk heel interessant. Maar het blijft zo dat als ze niet al jaren al die content de wereld in gestuurd had op dat blog met behulp van al die gastbloggers, ze nooit zo’n grote base van volgers en lezers had en dus ook dit nieuwe groei niet had kunnen doormaken. Denk ik. Ik geloof echt in frequentie, als je zakelijk wilt bloggen en zakelijke doelstellingen hebt. Zie boek.
Maar ik blog niet voor de cijfers. Ik blog voor mezelf.
Iemand die ik kende en bewonderde blogde iedere dag toen ik hem ‘ontdekte’. Ieder dag. En iedere dag was het leuk om hem te lezen. En toen op een dag stopte hij. Hij zou een weekje stoppen, dacht hij.
Hij is nooit meer begonnen met bloggen.
Toen ik hem vroeg waarom hij gestopt was zei hij dat hij het niet meer op kon brengen. Het was niet leuk meer. Hij stak altijd veel energie in zijn blog, foto’s er bij (het ging over marketing en de dingen die hem opvielen. beetje zoals ik soms, nu ik er zo over nadenk!). Het werd een te grote opgave. Hij had er geen lol meer in.
Ik heb er wel lol in. En ik blog, in tegenstelling misschien tot J. hierboven, vooral voor mezelf. Of misschien ging het mis toen hij voor anderen ging bloggen in plaats van voor zichzelf.
Maar ik denk wel vaak de laatste tijd: waarom blog ik eigenlijk? Ik ben er vaak rustig een uur mee bezig op een dag. Soms maar een half uur. Maar jeetje, er is zoveel anders te doen.
Een heel nieuwe stad en een nieuw land te verkennen. Een bedrijf op en uit te bouwen. Drie kleine kinderen die naar het zwembad willen of samen met hun mama willen legoën. Een echtgenoot die ik graag ‘savonds zie als hij er is (hij is heel veel op reis). Een nieuwe taal te leren. Nieuwe vrienden te maken – en die maak je niet door een keer in de maand een keer 1 uur koffie te drinken, ben ik achter.
Vaak nekt het zoeken van plaatjes me nog het meest. Dan staan ze op mijn iphone en niet op mijn laptop en moet ik ze naar mezelf gaan mailen en dan nog verkleinen en zo. Of ik moet eerst gaan zoeken naar een plaatje, verkleinen, opslaan, uploaden, pffffff. Steeds vaker grijp ik naar een oud plaatje. Iets van een oude blog post.
Het is een teken, denk ik. Van vermoeidheid. Blogmoeheid?
Ik weet het niet.
Ik weet dat ik niet hoef te bloggen. Ik weet dat ik niet iedere dag hoef te bloggen. Ik weet ook dat ik het slimmer zou kunnen doen. Gedisciplineerder (zoals Cor, iedere ochtend). Handiger.
Het probleem is dat jullie met zijn allen kunnen zeggen dat ik gewoon minder kan gaan bloggen als ik dat wil en dat ik zelfs kan stoppen als ik dat wil maar dat het natuurlijk vooral een innerlijke strijd is. To Blog or Not To Blog. Dat is de vraag. Ik denk dat ik, als ik stop, ook STOP. Dat het dan ook ophoudt. En dat ik het dan zo zal missen.
Dat ik jullie dan zo zal missen. Ook al blog ik voor mezelf.
(zie je? ik kom er niet uit…)
To Blog Or Not To Blog.
- Schrik - 19 januari 2025
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
Komt misschien door het mooie weer, veel mensen hebben nu volgens mij een blogdipje. Als straks de regen regen de ruiten tikt, de blaadjes van de bomen vallen en het koud en grijs is is het misschien weer heel leuk om achter die pc te duiken!
Ik vraag me af of het met structuur te maken heeft. Een dwangmatige handeling die iedere dag uitgevoerd moet worden om aanwezig te blijven.
Zelf heb ik dat met strijken. In mijn hoofd moet ik dat van mezelf iedere vrijdag doen. Anders ben ik bang dat de stapel zo groot wordt, dat ik het nooit meer doe en dat mijn kinderen op een dag in ongestreken kleren lopen. Maar de chaos in mijn hoofd zorgt ervoor dat ik het toch zelden doe. Dat mijn kinderen er ongestreken bij lopen. En ik vind dat prima. Soms krijg ik de geest en houd ik het weer heel goed bij. Maar de vrijheid om het niet te doen ligt altijd op de loer.
Bottomline; voel de vrijheid jezelf te bevrijden van overtuigingen en dwangmatige handelingen die je misschien ooit iets opleverde, maar nu als een te strak korset aanvoelen.
Ook al lees ik je niet altijd (ik zie je wel in mijn speciale-blogger-lijst voorbij komen op Twitter): ik vind het fijn én inspirerend als jij zo vaak blogt 😀 #mijnvoorbeeld
Grappug dat het nu, bij jou, ook ‘zo ver’ is. eindelijk wou ik haast zeggen, maar dat voelt te belachelijk voor woorden want komt impertinent en abject over en zo is het helemaal niet bedoeld, dus dat neem ik terug… het komt vooral omdat ik het zo fantastisch vond vind dat je door bleef bloggen door alle twijfels en vragen heen, want ik lees je nog steeds ieder dag… en heel nieuwsgierig ben dat als je al of niet tijdelijk ophoudt hoe dat dan voor jou is, omdat ik zelf in die situatie zit. Voor mijn gevoel al tijden niet Meer blog. Ik geloof nu twee blogs in drie weken na een hele tijd niks..
.bloggen over hoe het is om niet te bloggen, in een besloten cirkel, dat spreekt me dan in ene aan, maar ook omdat je zover weg woont want anders wilde ik afspreken voor onze koffie date die niet gelukt is vorige keer dat ik in Istanbul was 🙂 en samen Turks kletsen, en je interviewen over hoe het is in Turkije te wonen voor mijn serie, maar dat kan ook via Skype…:-)
..wordt vast vervolgd
Door iets.,,
Als lezer kan ik niet zeggen wat je moet doen. Lieve Elja, wat je ook doet, doe het omdat je het zelf wilt. Ik leef met je mee. Met of zonder een (dagelijkse) blog.
Herkenbaar.
Wat mij overkomt bij deze twijfels is, dat mijn blog voelt als een soort lifeline naar een groep mensen die me dierbaar is geworden.
Die lijn wil ik niet verbreken. Dat is voor mij een deel van het bloggen.
Er was nog een andere reden om elke dag te bloggen. Het was voor mij een soort therapie. Elke dag bloggen betekende: niet weglopen voor wat er is. Confrontatie aan gaan. Zo eerlijk mogelijk proberen te verwoorden.
Deze speelt nu minder. Omdat ik nu richting heb. Ik heb het niet meer nodig als houvast. En die richting slokt ook nog eens een keer tijd en aandacht op.
(Wat ik me wel af vraag is of dat niet nodig hebben wel klopt. Wat gebeurt er als ik deze uitlaatklep minder ga gebruiken. Wanneer krijg ik door dat ik het meer nodig had dan ik dacht?)
In ieder geval merk ik dat de reden om te bloggen, en het gevoel bij bloggen kan veranderen.
Anyway. Ofwel in ouderwets Nederlands: affijn,
Als het lifeline dingetje een rol speelt. De lijn naar mij als lezer/fan krijg je niet zo maar doorgeknipt, ook niet door minder te bloggen.
Ik ga niet zeggen dat je minder hoeft te bloggen, en ook niet dat je vooral door moet gaan. Want er is er maar één die daar iets zinnigs over kan zeggen.
Eens met Steven en Peter, al herken ik wel wat je in deze tekst beschrijft. Ik ben toevallig net bezig aan een blogpost die met dit onderwerp te maken heeft: schrijven voor jezelf, maar óók om die ‘base’ – zoals jij het noemt – rondom mijn blog te vergroten. Ik heb op dit moment nog zwangerschapsverlof en kan daardoor veel tijd steken in bloggen. En twitteren. En dat laatste werkt ongelooflijk goed, stel ik vast. Maar hoe moet dat straks, als ik weer aan het werk ben? Komen er dan langzaam steeds minder mensen naar m’n blog? Dat zou ik jammer vinden, want ik heb zoveel aan hun reacties. Toch overheerst het gevoel dat ik goed naar mezelf, m’n hoofd en m’n lichaam moet blijven luisteren. Zit ik te vaak achter die pc en voel ik me daarna onrustig? Krijgt het gevoel van ‘moeten’ de overhand? Dan doe ik het niet. Het moet wel leuk blijven. En ook ik denk dat er een grote wereld zit tussen niet bloggen en iedere dag bloggen. Misschien moet je daarnaar op zoek.
Mocht je het leuk vinden om te lezen, mijn gedachten hierover (met een iets andere focus) staan hier: http://www.evelynehermans.nl/twee-euro-munt
O, en nog iets (en dan hou ik op hoor :-)): dat gedoe met die plaatjes is ook zo herkenbaar! Ik maak ze tegenwoordig ook zelf en zit ze dan vanaf mijn telefoon naar mezelf te mailen, om ze vervolgens op de pc weer te bewerken en te plaatsen.
Isn’t there an app for that? 😉
Wat Steven zegt. Er is een heel gebied tussen volledig stoppen of iedere dag bloggen. Ik heb niet het idee dat jij compleet droogvalt wanneer je besluit de frequentie terug te schroeven. En het lijkt nu alsof je iedere dag moet. Niets moet. Alles mag. Wanneer jij niet meer iedere dag moet bloggen, kan het best zo zijn dat je iedere dag gaat bloggen omdat het opzij schuiven van het heilige moeten bevrijdend werkt.
Indien je niet bezig bent om een of ander persoonlijk of wereldrecord te breken, dan is er toch niets tegen om eens een dag over te slaan?
Oef. Dit vind ik een benauwend stukje schrijven. Dwangmatig. Andere associatie heb ik niet. Alsof er niets anders is tussen iedere dag bloggen en stoppen. Raar vind ik dat. Je bent geen computer. Je hebt niet een 0 of 1 stand.
Ik ga hier verder geen bijdehand advies geven.
Aan jou om te kiezen. Wat de lol van bloggen voor jou is.
Ik las ‘Show up’ van Paul Jarvis:
https://medium.com/i-dont-know-a-thing/f15065e7f4a6 … en dacht, ja,
iedere dag, of vaak, of regelmaat. Iets doen wat je van jezelf moet
doen, wat hoort, wat past… ik ben benieuwd naar wat het mij kan
brengen. Dus na paar dagen blogdip ga ik weer verder met elke dag
bloggen. Leren. Over bloggen, over mijzelf, over wat ik wil.
Druk voelen iets te moeten kost negatieve energie. Wees eerlijk naar jezelf. Miljoenen mensen hebben iets te vertellen; er blijft altijd iets te lezen of te ontdekken.
Als de meeste tijd gaat zitten in het zoeken van plaatjes, dan zou je natuurlijk ook kunnen overwegen om die niet meer te plaatsen? Tenzij je blog over het plaatje in kwestie gaat natuurlijk.