Vanavond is het onderwerp van #blogpraat ‘Schrijfstijl’. Gelukkig fluisterde Jacob Jan me een onderwerp en ook wat vragen in. Die zetten met ondertussen wel aan het denken.
Ik kan met 100% zekerheid zeggen dat mijn schrijfstijl zich ontwikkeld heeft, het afgelopen jaar. Vooral sinds ik iedere dag ben gaan bloggen. Maar wat is er anders, vroeg ik me af?
Schrijven zoals je praat
Mijn schrijftaal is steeds meer gaan lijken op mijn spreektaal. Ik schrijf tegenwoordig over dingen zoals ik ze je zou vertellen als je hier bij me aan tafel zat. Dat heeft uit zich vooral in de punten en komma’s. Sommige zinnen zijn heel kort, net zoals ik ze denk. Begrijp je? 🙂
Er zitten vaak witregels tussen, tegenwoordig, op de punten waar ik normaal ook een stilte zou laten vallen als ik gewoon aan het praten was. Om dingen te laten bezinken, een punt te maken, of omdat ik even aan het nadenken ben. Dan is een volgende alinea nodig.
Met of tegen je lezer praten
Of mijn woordkeus ook anders geworden is…ik denk het wel… Wacht, ik pak er even een paar ‘oude’ (voor het #iederedagbloggen-verhaal). Zoals deze, van bijna twee jaar geleden.
Ik herken mijn eigen schrijfstijl wel. Wat volgens mij anders is, is dat ik daar meer tegen jou als lezer praat. Terwijl ik tegenwoordig meer MET jou als lezer praat. Ik weet natuurlijk niet of jullie dat zo ervaren, maar in mijn hoofd is het zo.
Ik zie sommigen van jullie voor me, als ik schrijf. Niet alleen mensen die ook bloggen en die ik ken uit #blogpraat en waarvan ik weet dat ze mijn blogs lezen. Ook mensen die wel eens ge-emaild hebben naar aanleiding van een reactie, vriendinnen en mijn schoonmoeder die soms mijn blog lezen… Jullie zijn een vriend (-in) met wie ik een gesprek voer (in mijn hoofd…tsja.).
Mijn oude schrijfstijl komt afstandelijker en pedanter over, vind ik. Zit in het gebruik van ‘je’, maar ‘je’ met een bepaalde afstand. Met een bepaalde algemeenheid. Ik zag jou niet voor me, dat is me meteen duidelijk als ik het teruglees.
Persoonlijker
Ik denk, ik vermoed, dat het feit dat ik persoonlijker ben gaan schrijven ook invloed heeft op mijn schrijfstijl. Ik kan me voorstellen dat ik bijvoorbeeld meer bijvoegelijke naamwoorden gebruik? Meer woorden die emoties beschrijven? Meer ‘ik’ in plaats van algemeenheden (‘het is opvallend’ vs ‘ik kan niet begrijpen dat…’. Zou grappig zijn als je dat zou kunnen analyseren door de hele site door een scanner te gooien.
Ervaring
Het kan haast niet anders of je wordt een betere schrijver als je zoveel schrijft. Bovendien ben ik in mijn werk heel veel bezig met tekst. Onderdeel van mijn werk is het lezen van artikelen en het feedback geven daarop. Ik heb geleerd dat hoe een artikel overkomt op de lezer, welk gevoel iets oproept, met zoveel zaken te maken hebt. Van hele kleine dingetjes (zoals ‘ik’ i.p.v. ‘je’) tot grotere dingen, zoals structuur, rode draad en opbouwen van spanning.
Lezers
Ik weet niet of ik lezers heb die mijn blog echt al twee jaar lezen. Zij zouden goed in staat zijn om te vertellen wat er anders is, misschien. Hoe dan ook. Op Jacob Jan’s vraag wat ik nog zou willen veranderen, heb ik geen antwoord. Ik voel wel de behoefte om meer tijd te gaan nemen voor artikelen, weer eens een uitgebreid stappenplan met screenshots of zo. Maar of ik daar nog een keer aan toe kom? En of dat iets met schrijfstijl te maken heeft?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik zou ook meer de tijd moeten nemen voor mijn teksten, maar ik moet al zoveel laten vanwege tijdgebrek. Ik schrijf ook vaak alsof ik het tegen iemand heb. Bij mijn verhalen die ik schrijf voor mijn cursus krijg ik vaak kritiek dat ik in spreektaal schrijf. Heeft dat bloggen toch nog een nadeel xD
Herkenbaar. Soms neem ik de tijd voor een blog. Andere dagen doe ik het wat meer op de automatische piloot. De blogs waar ik zelf heel trots op ben, worden het minste gelezen. De blogs die ik niet mijn sterkste vind, krijgen erg veel reactie of worden heel veel gelezen. Waar het aan ligt? Geen idee, ik denk dat ik een verkeerde smaak heb. 😉
dat vind ik het enige nadeel aan iedere dag bloggen, dat er minder tijd is om een echt goed te gaan zitten voor een blog. (correctie: dat ik die tijd niet neem, jaja ik weet het wel)
😉 en ik blijf maar van die ellenlange zinnen schrijven in mijn blogs, soms oefen ik om meer af te breken, omdat ik weleens gehoord heb dat het/ik ingewikkeld leest… ik ben er nog niet uit.
Maar de rest wat je schrijft is heel herkenbaar: ik lees je ook alsof je het tegen mij hebt en die persoonlijekr stijl, ik lees je nog geen twee jaar, die heb ik ondanks dat toch heel hard zien ontwikkelen sinds pak m beet januari, prettiger voor mij in ieder geval en toegankelijker #viceversa
da’s inderdaad iets waar ik ook aan denk als ik blog: dat ik het tegen jou, jullie heb. ik praat tegen jullie. ik mijmer met jullie vooral. het zijn gedachten die anders in mijn hoofd blijven zitten. en ik herken de korte zinnen. omdat ze zich zo vormen in mijn hoofd. begrijp je? 😉