Hard werken hoor, dat ploggen. Je moet de hele tijd bedenken welke foto je gaat nemen, dát je een foto gaat nemen, wat je er dan bij gaat zeggen, dan moet alles nog in je blog worden gestopt, tekstje er bij. Pfff.
Het lastigste vind ik nog wel dat je de hele dag zo met jezelf bezig bent. Dat vergt focus op jezelf en in mijn geval lukte dat niet omdat ik zo moest focussen op werk.
In de basis vroeg ik me af wat het verschil nou is met instagram. Want dat is ook een soort plog.
Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ploggen rauwer is en op een bepaalde manier meer op jezelf gericht dan op anderen. Eerlijker maar meer vanuit jezelf? Op instagram zitten veel mensen die het leuk vinden om prachtige plaatjes te maken en die met anderen te delen. Maar bij ploggen ben je zo bezig met jezelf en je eigen leven en (ik althans) minder met die ander, aan de andere kant van je internetverbinding.
Terwijl ik op instagram de dingen deel waarvan ik denk dat het voor anderen leuk is of mooi om te zien. Toen ik gisteren een restaurant op de foto zette, dacht ik bijvoorbeeld aan Monique (die ik nog nooit gesproken heb…) omdat ik wist dat zij zou reageren. Dus ik word blij van het delen maar vooral omdat ik denk te weten dat er mensen zijn die weer blij worden van wat ik deel.
Of zoiets.
Bij ploggen heb ik dat minder.
Waar ligt de grens tussen rauw en gefilterd? Tussen: voor jezelf en: voor anderen? Aan een imago werken of oprecht delen wat jou of anderen blij maakt?
Hoe meer we delen, hoe interessanter de (ethische en commerciële) vraagstukken…
Ik zou er nog veel meer over willen zeggen maar na weer een dag webinar-en en systeem-naar-je-hand-zetten, gaat dat niet meer lukken.
Next time, Gadget, nexxxxtttt ttttiiiimmmmmmee…….
Ieder kwartier één zin in Evernote over het afgelopen kwartier. Gekmakend, maar je bent heel bewust met je tijd bezig. Misschien wel te bewust dat het te veel van je vruchtbare tijd wegneemt. Bij ploggen krijg ik dat gevoel ook een beetje. Veel tijdverlies, terwijl je het via Instagram of Facebook ook kunt doen. Effectiever. Denk ik.
Ja eens. Het gekke is dat je bij Instagram minder met jezelf bezig bent, vind ik. Nog niet helemaal achter waar dat in zit.
Ik het vloggen al niets, het ploggen laat ik maar aan me voorbij gaan
Ik ook, denk ik, misschien af en toe een keertje…
ik laat deze hype maar aan me voorbij gaan, denk ik
Goed plan Carel. 🙂
Ik ga een slow plog maken. Privé. Ik wandel elke week met mijn maatje, iemand met een verstandelijke beperking. En deze week bedacht ik dat het leuk was om onze wandelingen op een blog te zetten. Alleen voor ons tweeën, en voor hem om te laten zien.
Tot nu toe maakte ik wel foto’s maar dan mooie plaatjes.
Nu, met dat blog op de achtergrond, verschuift de aandacht van mooie, naar verhaal.
Ik merk bijvoorbeeld dat ik geen foto heb van de modderplassen en boomstronken waar wij veel moeite mee hebben, want rollator.
Die horen bij het verhaal, dus daar ga ik de volgende keer een foto van nemen.
Wel lekker dat ik geen ander publiek heb dan wij tweeën. Het gaat om ons verhaal. Dat maakt het ook heel duidelijk wat ik wel en niet fotografeer.
Slow plog, omdat het maar 1 keer per week is, en alleen van de wandeling (of de andere dingen die we soms doen)
Jacob Jan, jij bent de eerste die echt antwoord geeft op de vraag waarom je “plogt”. Ook naar aanleiding van Elja’s blog (ik zit niet op Twitter, dus kreeg weinig mee van de plog-hype) ben ik wat op het web gaan rondkijken, en ik verwonderde mij vooral over de volstrekte irrelevantie van wat men via een plog met de wereld meent te moeten delen. Mensen die veel met internet bezig zijn, doen dat (te) vaak onder het motto “Het kan, dus het moet”. Ik blijf vragen: “Het kan, maar moet het ook?” En bij het lezen van jouw reactie denk ik: inderdaad, ik kan mij voorstellen dat dit “moet”.
Wat mij opviel was hoe dat ploggen leidde tot totaal met mezelf bezig zijn. De hele dag ging over IK. Wat doe ik? Wat zie ik? Waar loop ik? Waar ga ik naar toe? Ik weet het niet. Ik vind het leuk om te zien hoe iemands dagelijkse leven in elkaar zit maar kan me niet voorstellen dat ik zoiets vaak zou doen.
Jou kennende zou het binnen de kortste keren gaan over leuke initiatieven die je tegen komt. Winkels en restaurants waar alles klopt. En daar waar het niet klopt wil je dan ook wel laten zien, en heel misschien maak je daar wel een foto van, maar die plaats je dan alleen maar als je zeker weet dat betreffend bedrijf er anoniem op staat.
Geweldig idee….!!
Leuk, ik zal het Monique morgen laten lezen. 🙂
CHECK.
Ik heb het nog niet geprobeerd, maar ik geloof dat ploggen niks voor mij is. 😉
:))
Grappig, vandaag ook een blog geschreven over ploggen. Ik vond het ook een rare bezigheid, je wordt je inderdaad erg bewust van jezelf en wat je allemaal doet op een normale dag. En is het inderdaad misschien wat rauwer dan wat je op Instagram of andere kanalen plaatst…..
Ik vind dat rauwe juist wel leuk, jij? Maar niet dat ‘met jezelf bezig zijn’. Bij instagram ben ik daar niet zo mee bezig, dan doe ik het omdat het me leuk lijkt voor mezelf en anderen. Maar bij ploggen kijk je de hele dag vooruit naar wat je gaat posten over jezelf. Of zoiets.