Ik wil ook een plog. Maar ik zit 14 van de 15 dagen gewoon saai achter mijn PC de hele dag. Ik heb niet eens een reis te maken. Alleen naar het hek van de compound en terug. Dat is lang niet zo exotisch als jullie denken. Ook al woon je dan in Istanboel. Maar goed, ik wil het wel proberen!
[denk hier een plaatje van wakker worden en drie kleine jongetjes uit bed krijgen]
[hier een plaatje van een klein jongetje met een nat bed die in mijn bed moet worden gelegd om warm te worden]
[hier een plaatje van kleren zoeken voor eerder genoemde jongetjes en aankleden etc.]
[hier een plaatje van de badkamer]
[plaatje van mezelf onderweg naar beneden met kleren voor kleinste kleine jongetjes dat nooit aangekleed wil worden voor het ontbijt]
[denk hier een plaatje van een ontbijt met drie kleine jongetjes en een echtgenoot]
[denk hier een plaatje van de koffie die F altijd voor me maakt als hij er is, yay]
[plaatje van twee kleine jongetjes en twee kleine rugzakjes op weg naar bus]
[plaatje van J die voor de tweede keer sinds september NIET HUILT IN DE SCHOOLBUS]
[plaatje van “Yay!”]
[ik teken altijd poppetjes of onze kat scratchy op het raam van de schoolbus, voor mijn zoontjes]
[terug de trap op over de compound naar huis]
[plaatje van kat Scratchy die nogal hormonaal is met zijn 7 maanden en net toen onze nanny het raam opendeed bijna een verdieping naar beneden sprong, achter de poezen aan]
Nou, als Laura het doet, ga ik het ook proberen, zo’n plog. Alleen geen foto van mij in bad of onder de douche! En geen baby’s. Hoewel ik wel een kraambezoek op het oog heb. Wie weet!
Plaatje van mijn kantoor. Als mijn PC nog niet opgestart is, begin ik gewoon alvast op de laptop, zo ongeduldig ben ik.
Dit is mijn uitzicht. Exotischer dan dat, wordt het niet, mensen, helaas, als thuiswerker in Istanboel. Aanschouw de parkeergarage van de flatgebouwen naast ons eigen appartementengebouw. De compound is op een heuvel gebouwd en er staan iets van 20 flats met iedere 6 verdiepingen. En onder de gebouwen door loopt een doolhof van een parkeergarage.
Tegenover ons zit ook het ‘restaurant’ of de ‘social club’ van de compound waar mensen soms kinderfeestjes geven. En naast mijn werkkamer zit de voordeur van het gebouw en voor mijn kamer is een klein stukje groen waar mensen graag hun honden uitlaten. Ondanks het bordje dat jullie net niet zien op de foto. 🙂 Maar ze ruimen alles op hoor.
Plaatje van katoorgenoot, moe van al die hormonale perikelen natuurlijk.
Plaatje van mij zoals ik altijd achter de PC op ‘kantoor’ zit. I heart virtueel werken. Als ik ooit nog op een echt kantoor kom te werken heb ik een probleem. Bijna 40 en geen make-up, geen föhn, geen pakjes, geen hakken. Dat gaat niet goed komen.
Want meestal heb ik gewoon mijn capuchontrui aan. En als ik dan moet skypen met collega’s doe ik hem uit. Hahahaha! Belachelijk he. *things you did not know about Elja* Het ziet er toch niet erg professioneel uit he. Daarom heb ik ook niet het plaatje van mezelf achter mijn PC hierboven gedeeld. Want dan zie je de stapels troep achter mijn bureau. Die liggen er zo ongeveer sinds de verhuizing en beslaan de administratie van Nederland, Hongarije, Amerika en Turkije. (goed excuus)
Ik typ een email aan vriendin W met wie ik voor het eerst naar een uitje van de IPWIN, de International Professional Women of Istanbul Network. Een netwerkclub voor vrouwen die werken. Dat lijkt raar voor jullie maar heel veel van mijn expatvriendinnen werken niet en op deze manier krijg je juist contact met andere werkende vrouwen. Dat is fijn als je verder de hele dag achter je PC zit en met Nederland communiceert. De spreekster vanavond is een expatblogster. Moeten we bij zijn, toch?! 🙂
En toen ging ik aan het werk.
En toen was ik met webinars bezig. Als jullie eens wisten hoe lang ik bezig ben geweest om te zorgen dat die pagina hierboven doet wat hij moet. Sjonge.
En toen ging ik een webinar klaarzetten.
En toen ging ik met collega Es samen wat dingetjes testen voor het webinar van morgen. (verrassing, Es! :))
En toen kwam Jamie uit school met een dubieuze bult op zijn oog en belde ik de school maar hoorde niets meer terug.
En toen bleek dat de expatdame zo populair was dat ik en W alleen mochten komen als we wilden staan. Vriendelijk voor bedankt. Kans gepakt om met W hapje te gaan eten, why not?
Dus toen moest F met zijn zoontjes eten (geen straf). Ze zijn zoals je ziet alweer van tafel geslopen. Tsja. Probeer die maar eens aan tafel te houden.
En toen mocht ik een mojito van mezelf. Oh nee. Stukje terugspoelen…
Hier! Twee slokken en bloggen wordt onmogelijk. De thee van de late namiddag.
Het is altijd dubbel, uit eten in hippe tenten in Istanboel. Voor ons is het te betalen maar voor de meeste Turken niet. Het is alsof je in De Kas eten net zo normaal vindt als een daghap in de kroeg op de hoek, zeg maar. Maar ik geniet van mijn avondje uit!
Bovendien hebben ze hashtags op het plafond. Supercrea…zo cool.
Jaja. Kan “hip” Nederland nog een puntje aan zuigen. Hier weten ze pas echt wat trendy is, in Istanbul. En wat lekker is. Heerlijk brood (hip geserveerd in papieren zak) met iets van aubergine.
Nog biertje voor W. Ik kan maar 1 alcoholische versnapering per avond aan…
Kopje Turkse thee.
De taxi chauffeur doet alsof ik niet weet dat we naar rechts moeten en niet naar links. 10 min langere rit maar ach. Ik laat hem in de waan dat ik niet weet dat Etiler – Ortaköy via Arnavutköy een (ongebruikelijke) omweg is.
Anders hadden jullie deze foto niet gezien!
Schooier. Ruim 1,5 keer het bedrag van de heenweg. Het zij hem gegund.
En nu ben ik misselijk van bloggen in de taxi (wagenziek, oude kwaal). Morgen evaluatie! Slaap lekker…
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
hi hi – waarom wil jij eigenlijk ploggen? Heel erg leuk de fotos tussen haakjes en ook de ‘echte fotoos, en mega leuk om te lezen, maar niet iedere dag. dus ik ben oprecht benieuwd naar je motivatie. Jouw schrijven, verlucticht met fotos vind ik heerlijk, maar dat wist je al.
jammer van die expatmevrouwblogmisser by the by – was nieuwsgeirig naar wie het is, maar dat kun je misschien alsnog wel laten weten – waarvoor alvast dank indien als –
Detour is vrij gebruikelijk. Soms nemen ze – vaak in het weekend – die andere weg omdat het dan bizar druk is en je veel langer in de taxi zou zitten. één keer gehad en dat wil je niet meemaken. twee uur onderweg iopv 30 minuten
xc
Mevrouw is @emptynestexpat, ik ken haar niet. De route was juist een langere en drukkere route en eentje die nog geen enkele taxichauffeur OOIT genomen heeft in de afgelopen anderhalf jaar. Echt gewoon te vaag voor woorden maar ik dacht, ach, whatever. 🙂
ha dank en nee dan is dat echt een andere andere route –
Pret! Dat begin, heeeeerlijk! En ja, het voedt je fantasie. Love it! Fijn dat ik inmiddels weet dat ook jij een heerlijke werkkamer hebt en geen showroom 😉 De dresscode op kantoor, zouden ‘ze’ zeker iets aan doen, als men eenmaal weet hoe lekker het in een sweater is!
Tof Elja, dank voor dit mooie inkijkje!
Ik moet eerlijk zeggen dat ‘ze’ er geen enkel probleem mee zouden hebben! Het zit helemaal in mijn hoofd, ben ik bang… 🙂 Vond jouwe ook heerlijk, vooral die banaan en die tandenstokers!
Hoe leuk ik fotograferen ook vind, ook dit is een hype die ik graag aan mij voorbij laat gaan. Allereerst staat het haaks op mijn verlangen naar privacy voor mijzelf en de mensen om mij heen. Plus: ik begon ooit een 365dagen fotoproject, en ik vond het toen nogal beklemmend elke dag een beeld te MOETEN schieten. Mijn lol in fotografie wordt juist gevoed op de dagen dat er geen tijd en/of inspiratie is voor een foto.
Kan ik me helemaal voorstellen….! Hoewel voor mij het ‘moeten’ juist een stok achter de deur is die me helpt. Maar dat ploggen, ach, ik vind het lollig als ik het maar niet vaak hoef te doen.
Leuk Elja! Ik zei het op twitter al even, maar ik heb dus kennelijk altijd gemist dat je in Istanbul woont. Superleuk! Wat mij betreft kom je nog vaak die compound af, duikt écht de stad in en plogt je helemaal suf.
Toen ik vanmorgen vroeg het begin van je plog las dacht ik even dat het aan mij lag dat ik de foto’s niet zag. Later bleek dat het ook echt aan mij lag, want ze stonden er niet en ik keek te snel. 😉 Wel heel leuk trouwens dat begin ook. Ik zie het gewoon voor me. Ook al ben ik er (na mijn plogblog van gisteren) nog steeds niet uit wat ik nou van het fenomeen vind, door plogs zie je van mensen wel ineens veel meer mens, niet alleen door de foto’s, maar ook door het commentaar.
Succes met het webinar!
Ja wat grappig dat je dat niet wist! Ik heb het er ook niet expliciet over verder, he. Dat ploggen, tsja, af en toe is het leuk denk ik maar wat een gedoetje.
En wat leuk he van die [plaatjes], dat het zo’n effect heeft? Who knew??
lol die {foto’s}
hahaha [verzinmaarwat]
Hahaha. Wist je dat die foto’s tussen haakjes ’t mooist zijn? Voornamelijk vanwege m’n verbeeldingskracht!
Je kunt ’t wél. De humor spat ervan af! 😉
Haha thanks Irene!!!