Blijf er bij, mensen, dit wordt een hink stap sprong van jewelste.
Dat zit zo (hink)
Ik zat naar mijn Instagramfeed te kijken.
Of liever, naar de foto’s die een groep Instagrammers gisteren in een leeg Rijksmuseum maakte.
Ik was stikjaloers.
Waarom was ik daar niet bij??? dacht ik.
Ik bladerde een beetje door mijn eigen Instagramfoto’s. Het allegaartje van Instagramfoto’s dat mijn feed is.
Ik was niet tevreden.
Daarom stond jij niet in het Rijksmuseum gisteren, Daae, zei ik tegen mezelf.
(erg he??)
Stap
En, dacht ik bij mezelf, toen ik in Istanboel woonde was het nog exotisch en was er op iedere straathoek iets moois te fotograferen. Zelfs bij het zwembad maakte ik foto’s. Alles was mooi en blauw en zelfs als het grauw was, was het leuk.
Ik voelde me stom. Zijn mijn Instagramfoto’s wel mooi genoeg? Is dat de bedoeling, dat ze mooi zijn? Moet je dat willen, een gestylde feed? Je kunt er wel heel succesvol mee worden. Vooral als je je foto’s dan begeleidt met het maximum aantal hashtags waarvan je weet dat mensen er op zoeken.
En toen voelde ik me nog stommer.
Want het is niets voor mij, jaloers zijn op aantallen volgers of likes of comments. Het gaat om de verbinding die je met mensen krijgt via hun foto’s en zij met jou. Om niets anders.
Waar doe je het voor? Voor jezelf en de mensen who love what you do, toch??
Steve Farber heeft zich bij mij onsterfelijk gemaakt met zijn overtuiging dat we moeten doen wat we geweldig vinden ten dienste van de mensen die geweldig vinden wat we doen:
Doing what you love in the service of people who love what you do.
Moet je dan op zoek naar mensen die wat jij doet mooi vinden? Die vraag beantwoord hij niet. Noch de vraag hoeveel mensen je nodig hebt om als werk te kunnen doen wat je geweldig vindt voor mensen die geweldig vinden wat jij doet.
Voor wie doe je het, Instagrammen?
En zo zit je opeens van foto’s in het Rijksmuseum in een existentiële kwestie.
Die je makkelijk verder kunt trekken.
Moet je blog mooi zijn?
Moet je instagramfeed kloppen?
Een mens kan ondankbaar zijn.
Antwoord: nee.
Gisteren schreef JJ, de bedenker van de online hink-stap-sprong, dit over mij. Over mij! Tsssk.
Hij heeft gelijk en hij kent mijn overtuiging beter dan ik.
Het hoeft niet mooi te zijn, niet perfect te zijn, niet te kloppen.
Sprong
Het bewijs staat onder zijn artikel.
Dank Maria!
Oh ja, dacht ik.
Dáár gaat het voor mij om.
Zó komen er vier mensen die elkaar niet echt kennen anders dan online, samen in creativiteit en inspiratie.
En toen kwam er een email mijn mailbox in. Net op dat moment. Met een soort van droomvoorstel, op het gebied van fotografie.
Zo zie je maar.
Hink.
Stap.
Sprong.
- Schrik - 19 januari 2025
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
Ik vind het zo gaaf dat je mijn hink stap sprong zo leuk vind. Net zoals ik blij ben met de reactie van Maria. Weet je. Lezers zijn scheppers. Ik bedoel, je gooit een blog de lucht in en wie het vangt schept nog een keer dat blog door te lezen, er iets van te vinden (zelfs als ze niet reageren, maar dat weet je dan niet) Zo werkt het ook met jouw foto’s op instagram, vermoed ik.
Hink
Stap
Spring!
en zweven maar 🙂