Dat iedere dag bloggen heeft de afgelopen week een beetje schade opgelopen hier. Ik verval in oude patronen, lijkt het. Tijd om te analyseren wat er mis gaat. En in het kader van #iederedagbloggen kan ik dat dan net zo goed en plein public doen, toch?
1. Niet bloggen
Van de week een keer niet geblogd omdat ik een beetje grieperig was. En gisteren TOTAAL VERGETEN te bloggen. Gewoon, totaal vergeten. Had ik zo’n druk programma dan op de zaterdagavond? Nou, nee. Was vanaf de middag bij vrienden, na etenstijd pas thuis (ongepland) en totaal vergeten te bloggen. Pas laat vanochtend realiseerde ik me dat.
Dat was altijd mijn probleem al bij bloggen: gewoon de tijd nemen. Me voornemen om het te doen, en het dan ook te doen. Het ging heel goed sinds 23 december maar ik voel nu de klad er in komen. Vrijdag was ik al totaal ‘gezocht’ bezig. Kon gewoon niets bedenken om over te bloggen. Wel gelukt, maar met pijn en moeite.
Het lijkt ook wel alsof 1 keer missen gevaarlijk is, en kan leiden tot meerdere dagen overslaan. Alsof er dan een trend wordt ingezet. Onbewust.
2. Perfectionisme
Wat me altijd weerhield om regelmatig te bloggen was perfectionisme. Ik was echt uuu-ren bezig met een nieuw artikel. Om gek van te worden. Dat dagelijkse bloggen leerde me om gewoon op ‘publish’ te klikken, ready or not. Maar vrijdag ben ik echt weer een paar uur bezig geweest met dat ene artikel. Massa’s screenshots gemaakt, bewerkt, pfffff. Niet dat het resultaat zo perfect was als ik wilde maar ik bleef maar bezig.
Het is moeilijk om jezelf toe te staan om gewoon fouten te maken. Om niet altijd ‘perfecte’ artikelen te publiceren. En dan nog: wat is perfect? Perfect voor wie? Is perfectionisme dat iets perfect gestyled is? Voldoende waardevolle informatie bevat voor je lezer? Mooie plaatjes bevat?
Of is het al heel perfect als je je ideeën ‘op papier’ krijgt en de wereld in weet te slingeren?
[ik denk dat ik dan maar geen afbeeldingen ga zoeken om hier te gebruiken. vind ik dus echt heel moeilijk. om dat niet te doen. zo saai. niet goed genoeg. stemmetjes, stemmetjes, stemmetjes]
3. Waar haal je de tijd vandaan, en ten koste van wat/wie
Een lastige factor is dat mijn blogtijd meestal uit de avonden komt. En tenzij F. ook zit te werken, is het niet zo gezellig. Een beetje egoistisch, zelfs. Bovendien, het weekend is voor de familie. Als ik mijn zin had, zat ik urenlang te bloggen, te surfen, te lezen, te tweeten, beetje te tweaken aan mijn blogs, beetje te brainstormen.
Maar ja – dat gaat dus niet. Op zich is het wel een mooie stok achter de deur. De deal is vanavond dat ik om 21:00 klaar ben met bloggen. En dan tot 22:00 (F nog aan het werk) lekker kan gaan lezen in achterstallig leeswerk (combi werk/hobby).
Done. Publish.
🙂
PS Hebben andere bloggers dat ook?
Ben wel benieuwd of andere #iederedagbloggen-bloggers dat ook hebben? Dat ze even een dipje meemaken?
PS PS Het zou misschien helpen als ik niet altijd ‘voorbeeld’ koos, dus niet eerst een concept van mijn bericht ging bekijken. Want dan vind je altijd iets dat je niet goed genoeg vindt, en moet gaan wijzigen. Wijzigen, weer concept bekijken, nog iets zien, wijzigen, weer concept bekijken, nog iets zien. Doen jullie dat? Eerst alles nakijken voor je op ‘publish’ klikt?
PS PS PS Ik ga het niet doen. Arrrggghhh. Stress.
- Schrik - 19 januari 2025
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
Haha: ik ook!
*haalt opgelucht adem bij het lezen van blog & reacties hier*
Ik heb mij er maar even aan overgegeven, aan mijn blogdip. Weerstand bieden kost mij meer energie heb ik ervaren. Nog even. Als de zon gaat schijnen. Ik meer energie heb. Zoiets 😉
Ik blog stug door. Maar dat is ook omdat ik het gewoon echt leuk vind. Ik voel wel weerstand maar vind het leuk genoeg om toch tot 23:30 achter de computer te zitten. En anders hang ik toch maar op de bank TV te kijken…
Dipje? Zeg maar gerust megadip. Zo af en toe. Werkelijk geen inspiratie, puf of tijd. Ik lees wel mooie tips hieronder. Een blogmoment in je dag inbouwen. Of gewoon de editor openzetten en beginnen te typen. Ik ga proberen het in mijn ochtendroutine in te passen. Dus bloggen voordat de dag écht van start gaat. En ik voel al snel of het wat gaat worden of niet. Blogs schrijf ik in één ruk, ik kijk hooguit in de preview of ik geen erg onlogische dingen heb neergepend. En dan op ‘Publiceer’ drukken. Iedere keer weer eng, maar het went :-).
Ja denk je dat het gaat, in de ochtend? Ik denk dat ik het ook ga proberen. Hoewel ik het fijner vind om gewoon te bloggen als ik inspiratie heb. Maar dat is een beetje onhandig en onrealistisch aan het worden.
Heb ook nagedacht over je tips over de ochtend, en een plan hebben…ga het proberen…
Ik laat ook liever de inspiratie stromen als ie komt, maar ja met een baan, een bedrijf, een studie, 3 kinderen en man, en behoorlijk wat behoefte aan tijd voor mezelf, is er eigenlijk NOOIT tijd om toe te geven aan de inspiratie :-). Behalve in dat heerlijke uurtje me-time van 6.00-7.00 uur. Ik ga het gewoon afdwingen. Zo.
Zo! Ik ga het ook proberen. Overmorgen. (oei…ga ik het echt doen???) Morgen verjaardagsontbijtje maken voor echtgenoot.
Ik zou graag mijn wijze van bloggen willen veranderen maar het hoort gewoon bij me merk ik. Vandaag ben ik precies een maand bezig met #iederedagbloggen maar ik merk dat ik ze nog steeds op dezelfde manier maak als ‘vroeger’. Ik wil perse een afbeelding erbij en gemiddeld nog steeds een uur bezig per dag.
En ja, ook ik klik op Preview en zit dan de irritante foutjes weg te halen. En dan nog een keer lezen of de tekst een beetje loopt. Tekst die met een fulltimebaan en een gezin (en nog wat hobbies) nu toch iets minder gemakkelijk lijkt te komen. Meer zoeken naar onderwerpen om over te bloggen maar ook eerder bloggen over onderwerpen waar ik vroeger niet over zou bloggen.
Het is kortom best een dubbel gevoel, dat #iederedagbloggen 🙂
Maar hoe komt dat? Dat je het niet los kunt laten? Waarom niet een keer heel anders? Gewoon omdat je tijdgebrek hebt? Misschien ben jij gewoon veel gedisciplineerder dan ik. Als ik van mezelf nog moet en ik heb geen tijd, gooi ik er gewoon maar wat uit. Hoewel. Dat is nog niet echt vaak gebeurd.
Precies wat je zegt. Het is een dubbel gevoel. Gisteren dacht ik voor het eerst: het is wel lang, een jaar. 🙂
Zoals ik maandagavond tegen een ‘veelblogger’ zei op twitter, ik schrijf mijn teksten op zoals ik ze in mijn hoofd heb maar verander regelmatig halverwege de zin de opbouw ervan. Met als gevolg dat ik om de zin zo’n beetje alle regels overtreed van de grammatica. Als ik ooit eens nalaat mijn blogposts te checken en er niet aan te schaven, dan zie je dat meteen. Loeiveel fouten.
Ik probeer nu het bloggen echt onderdeel te maken van hoe ik mijn dag invul en verwerk. Ik blog over wat meer persoonlijke onderwerpen op mijn vakblog, ik hergebruik teksten die ik voor andere doeleinden heb geschreven, ik poog enkele rubriek-achtige zaken te introduceren die wat meer structuur geven aan welke blogpost ik ga produceren en, ik probeer -zonder succes tot nu toe- ook eens blogposts te produceren die 200 woorden of minder zijn.
Het blijft veel tijd kosten maar ik zie het niet (en weiger het ook zo te zien) als dat het ten koste gaat van iets. Ja, dit moet van mezelf dat #iederedagbloggen maar het is een uitdaging aan mezelf. Niet om elke dag een blogpost te produceren maar om als iemand die met informatie werkt ook een nieuwe manier te vinden deze te verwerken en eventueel te delen met anderen. Om beter mijn gedachten te ordenen en te formuleren. Om te spelen met taal. Om *mijn* stempel te drukken op dingen die ik belangrijk vind. Om als informatiespecialist het (geweldige) gevoel te hebben dat ik aan een kring(etje) lezers relevante en interessante informatie doorgeef.
Dan is een uur per dag hiermee bezig zijn eigenlijk toch het best besteedde uurtje van mijn dag. Dan lig ik er ook niet wakker van als ik 1 (of 2) keer een dagje oversla als de inspiratie er even niet is. Zelfs God nam een rustdagje op de 7e dag 🙂
Mooi gezegd!!
er schiet me nog een woord te binnen dat belangrijk is bij iedere dag bloggen:
vertrouwen
In jezelf?
vertrouwen dat het komt die tekst, als je maar begint.
dat heb jij met deze post bewezen.
dus niet beginnen met: O jee!
maar beginnen met: nu gaat het komen, het is er misschien nog niet, maar als ik start komt het.
vertrouwen in je muze dus.
Mooi gezegd. Ga ik nu weer doen.
Volgens mij is het slim het blogmoment echt in te bouwen in je dag. Zelf blog ik doorgaans tussen 22:30 en 00:00 uur. Als ik ’s avonds thuis kom gaat mijn aandacht eerst naar mijn zoontje, als die rond half acht in bed ligt gaat mijn aandacht naar mijn vrouw. Om ongeveer 22:30 kruipt die ook het bed in, dan ga ik achter mijn computer zitten.
Als het zo in je ritme komt te zitten dan is het gemakkelijker je eraan te houden. Als je weet dat je een dag dat ritme niet kunt aanhouden moet je de dag ervoor (of nog eerder, maar dat lukt mij doorgaans niet) zorgen dat je artikel voor de dag erna al klaar staat.
En het hoeft niet altijd perfect. Als ik lui ben / minder zin heb / druk ben, dan komt er vaak een Youtube video die aansluit op mijn blog met een alinea of twee tekst erbij. Zo maak je in een kwartiertje een blogpost. Op Youtube is altijd wel wat leuks te vinden. 🙂
Volgens mij heb je gelijk Elja (ik MOET even je naam gebruiken hoor, dat voelt te lekker). Alle gekheid op een stokje, zonder ritme is het gewoon lastig merk ik. De familie heeft aandacht nodig. Ik denk mede door Marjolein over het vroegere opstaan. Alleen weet ik niet of ik dan al blogzin heb, zo vroeg ‘sochtends.
Patroon doorbroken!
helemaal zelf gedaan !
Ik vind dat nog de meest wonderbaarlijke ontdekking van iedere dag bloggen. Gewoon wordpress openenen en beginnen. Ik heb dat twee keer vanuit een onbestemd gevoel gedaan, en twee keer heeft de klik op verzenden al een hoop rust gegeven.
+ de meest mooie reacties
+ de meeste bezoekers bij juist die posts!
Deze is dus weer heel mooi in zijn imperfectie. Er zit een blog in mijn hoofd over waarom ik jouw advies wel geloof en die van vele kenners/geoeroes niet. En dat heeft hier mee te maken.
Ja…dat is wel weer heel gek. Dit blog ook. Als je moet, ben je echter? Als je onder druk staat, heb je geen tijd om een ‘persona’ te zijn? Hoe zit dat?
PS Wat? Ben ik geen goeroe? Tsssk. Heel teleurstellend hoor. 🙂
jij ben god zij dank een goeroe 🙂 lees morgen waarom.
….
Ik bekijk ook altijd eerst het voorbeeld voordat ik op publiceer klik. Toch even kijken of dat ene plaatje goed staat of er bepaalde zinnen/woorden net niet goed uitkomen. Zo vind ik het laatste woord v/d zin op een nieuwe regel nooit zo lekker staan, dus ga ik dat veranderen en klik ik met enige regelmaat op voorbeeld.
Ik kan me voorstellen dat als je één dag niet blogt je inderdaad vaker spijbelt… Het is dan misschien toch lastiger om de draad weer op te pakken 🙂
Ja dat doe ik ook precies! Maar ik verval soms wel in eindeloos herstelgedrag. Jij?