Ik heb een nieuw bedrijf. En een investeerder.
Hoewel dit feitelijk mijn vierde onderneming is in 9 jaar, voelt het als mijn eerste.
De inzet is hoger en de insteek serieuzer dan ooit.
Het idee voor dit nieuwe bedrijf ontstond een jaar geleden tijdens een lunch met diezelfde investeerder. Die toen nog geen investeerder was maar gewoon een bekende.
Dat idee, ontstaan aan de tuintafel, leidde als snel tot concrete acties, waaronder mijn afscheid van Frankwatching. En vanaf 1 januari kon ik me echt focussen.
Het idee draait om e-learning en online kennis delen. Ik ben gegrepen door het idee van online leren sinds ik Frankwatching Webinars bedacht, uitdacht, startte en uitbouwde. Het idee dat je meer en vaker kennis kunt overdragen, dat je niet langer gebonden bent aan fysieke bijeenkomsten, terwijl je het krachtige principe van ‘samen leren’ online toch kunt bewerkstelligen – dat is magisch voor mij.
Vandaag was het min of meer een jaar geleden dat het idee ontstond.
En gelukkig konden I (nvesteerder) en ik concluderen dat er veel is gebeurd. Met het oplijnen van alle elementen die samen nodig zijn voor succes. Met het vaststellen van de juiste richting, na vele iteraties.
Maar met name met mij als ondernemer. Hoewel hij dat een stuk duidelijker ziet dan ik.
Maar wat ik wel zie, is dat ik heel wat dingen heb geleerd waarvan ik dacht dat ik ze al wist. En dat ik, dankzij een investeerder die optreedt als sparring partner en coach, die lessen goed heb kunnen laten bezinken. Dat ik ze heb kunnen omzetten in nieuw gedrag.
Ik ben geen startende ondernemer. Maar toch heb ik heel wat bijgeleerd, het afgelopen jaar. Hieronder drie belangrijke lessen.
1. Een nieuwe onderneming heeft tijd nodig om te groeien
Anders dan ik zou willen, gaat overal tijd overheen. Ik ben ongeduldig aangelegd. Ik dacht vorige zomer en op 1 januari: hop. Go.
Maar het ontwikkelen van producten, het in gesprek komen met klanten en stakeholders, het vaststellen van de juiste richting: dat heeft allemaal tijd nodig.
Natuurlijk moet je dagelijks acties uitzetten en bezig zijn met de volgende stap richting het doel. Maar realistisch gezien moet je rekening houden met flink wat tijdsverloop. En dus zorgen voor andere inkomsten.
Je moet wel koffie kunnen kopen, he. En pizza en red bull. Of, in mijn geval, rauwkost en humus.
2. Jouw tijd is geld
Nieuwe bedrijven drijven op de mensen achter die bedrijven. In mijn geval: op mij alleen. Alleen ik kan dingen voor elkaar krijgen, alleen ik heb de visie, alleen ik moet dingen regelen.
Ik kan wel anderen inschakelen, ik kan delegeren, ik kan dingen uitbesteden. Maar zonder mij is er niets.
Dat betekent dat er eigenlijk maar van een asset echt te weinig is: mijn/jouw tijd. Je hebt er maar zo weinig van. 7 x 24 uur in de week en boem, het is op.
In het begin denk je nog: die koffieafspraak met die oud-collega, gezellig toch? Leuk, even lunchen met vriendin Z. Ik ben toch mijn eigen baas? Dat uurtje bellen met iemand die een of ander softwareproduct heeft dat mogelijk interessant is? Ach, why not? Even naar Lutjebroek voor die afspraak? Sure.
Maar op een gegeven moment merk je dat het niet gaat. De tijd die ik niet besteed aan mijn werk, is grotendeels voor mijn gezin. Dus de tijd die ik werk, moet optimaal benut worden.
Dat betekent dat ik duidelijkere keuzes maak in wat ik wel en niet doe. Met wie ik wel en niet afspreek. Of ik bereid ben om naar iemand toe te rijden of vraag of iemand naar mij toe komt. En dat ik altijd kan uitleggen waarom ik ergens tijd aan besteed. Al is het maar aan mezelf.
(tijdens ons gesprek vanochtend, dat twee keer zo lang duurde als gewoonlijk, vroeg I. me in het kader van planning en efficiënt omgaan met je tijd of ik wel had nagedacht over de tijd die ons gesprek zou duren. Ik kon hem precies vertellen hoeveel tijd ik genomen had om me voor te bereiden, hoeveel tijd ik had gedacht dat we zouden spreken, wat ik verder van plan was met mijn tijd vanochtend, waarom ik het niet erg vond dat ons gesprek twee keer zo lang duurde en welke afwegingen ik daar in al gemaakt had. PHEW.)
3. Doelgericht werken is belangrijk maar het is niet wat je denkt
Ik heb het afgelopen jaar ontzettend veel geleerd van I. Ongelofelijk veel. Maar een van de leerzaamste dingen was zijn aanpak.
Wat ik van hem geleerd heb – en af en toe moest hij me hierover flink bij de lurven nemen, het ging niet vanzelf – is om niet doelloos te zijn.
Misschien ben ik de enige, maar ik deed eigenlijk maar wat.
Ik wist natuurlijk wel waarom ik met mensen ging bellen of afspreken in zakelijke situaties. Ik wist waar we het over zouden hebben of waarom we elkaar spraken. Maar ik dacht niet echt na. Ik deed onvoldoende research voordat ik iemand sprak, ik dacht onvoldoende na over de doelstellingen van mezelf en van die ander en ik had onvoldoende voor ogen wat ik uit een gesprek wilde halen.
Ik heb geleerd om voor een gesprek helder te krijgen wat ik er uit wil halen en wat ik die ander te bieden heb. Ik heb geleerd om te vragen: wat kan ik voor je doen? En ik heb geleerd om altijd te bedenken: wat is de volgende stap?
Het lijkt zo simpel. Maar het is ongelofelijk impactvol. Bovendien is het respectvoller: mijn tijd is waardevol, maar jouwe ook. Ik ben het jou, mijn gesprekspartner, verplicht om goed voorbereid aan tafel te komen.
Dit was geen makkelijke les voor mij. Ik houd van intuitief en spontaan handelen. Maar ik heb geleerd dat ik nog meer in mijn kracht kom als ik me beter voorbereid.
Er valt veel te leren, als ondernemer.
Zelfs als je denkt dat je er bent, leer je weer iets nieuws.
Gelukkig maar.
Anders was het maar een saaie baan.
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
- Anoniem bloggen bestaat straks niet meer echt - 3 april 2023
Ja, mooi. Een slag maken. Nuttig blog, dit. Erg mooi dat je dat precies wist, van die voorbereidingstijd. Ben extra dankbaar voor die gedachtenloze kop koffie met jou, nu 😉
Haha. Tijd met jou is niet gedachteloos maar kostbaar Kitty!