Nou, het is zo ver hoor. Vandaag is hij officieel gepubliceerd: mijn nieuwe boek. “Zet je zaak op de kaart” (in 60 minuten), heet het. Ook weer in de serie van Frankwatching en Haystack.
(voor dat iemand het vraagt (ik bedoel jou, Carina :)!): hier is de link naar bol.com en hier is de link naar managementboek.nl en het zou ook in de goed gesorteerde boekhandel moeten liggen deze week. En nee, geen aff. links, want ik weet mijn code nooit)
Hoe is dat nou, zo’n boek live zien gaan?
Nou, geweldig he. Hoewel heel anders dan je denkt als je het nog nooit gedaan hebt. Als je het zelf doet, bewonder je het minder. Althans, dat heb ik.
En ik moet zeggen, zo’n boek is dan weliswaar mijn intellectuele prestatie, maar het is net een beetje met afstuderen of promoveren: je kunt het alleen omdat je hulp krijgt van anderen op andere vlakken.
De naam op de cover verbergt de vele, vele namen die nodig waren om het tot stand te brengen.
Als mijn schoonmoeder vandaag mijn zoontje niet had opgehaald uit school, had ik niet naar een afspraak gekund. Als mijn moeder en mijn broertje (niet zo -tje hoor! Maar toch) niet voor de kinderen hadden gezorgd vanavond, had ik mijn boekenfeestje niet kunnen vieren met Anna Maria (“halllooooo Aaaaaalsmeeeerrrr!”).
Als ik niet al die hulp had gehad op het thuisfront de afgelopen maanden, niet al die support van F., van vriendinnen als I. en M., van onze lieve nanny in Turkije die als een tweede moeder over mijn jongetjes waakte, van collega’s zoals E. en T. die bereid zijn om je taken over te nemen als het even niet meer lukt, tsja.
Dan gebeurt er helemaal niets.
Ik zat van de week op Twitter te geinen met Judy naar aanleiding van mijn blog post over het combineren van werk en gezin of liever het niet-combineren:
@Elja1op1 Het nieuwe ‘niet-combineren’
— Judy Gerritsen (@JudyGerritsen1) September 14, 2014
Dat het wel heel mindful klonk.
@Elja1op1 Ja, heel mindful, want je gaat zo goed mogelijk om met het moment.
— Judy Gerritsen (@JudyGerritsen1) September 14, 2014
Dat is wel zo, je gaat zo goed mogelijk om met het moment, maar vaak is er in zo’n geval geen winnaar, he. Mensen (*met vingertje zwaait*. Zo is het wel.
Je doet je kinderen te kort, je zelf of je werk.
Als er niet iemand is die het niet erg vindt om genoegen te nemen met minder of met een andere oplossing of bereid is om meer te doen, dan kun je geen boek schrijven naast je werk. Simpel.
No man is an island.
Dolly zei het al. Of was dat niet Dollly?
Dus dit boek is niet alleen het werk van mij. Het is het werk van mij + het werk van mensen die mijn werk overnamen, of harder werkten, of hielpen met iets, of iets moesten laten voor mijn boek. Van mensen die mij inspireerden, artikelen schreven die ik kon lezen, met me wilden praten of naar me wilden luisteren.
Een boek heeft als het ware een negatief, een afdruk, die anders is. Een veel grotere hoeveelheid bijdragers dan de naam op de cover.
Enfin.
Als nu maar veel mensen er iets aan hebben, is het niet voor niets geschreven en is al die energie van al die mensen het waard geweest.
Mooi idee!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Gefeliciteerd!
Ik denk dat ik doelgroep ben, dus… Ik ben benieuwd!
Gefeliciteerd!!
Enne, niet te bescheiden. Jij schreef het, niet al die oppassers, schoonmakers, meedenkers, etc.
mooi toch!
Gefeliciteerd met deze mijlpaal!