“Dat was misschien niet zo handig van je”, zei mijn geliefde (“F.”, in de wandelgangen) tegen me, laatst. We hadden het over een blogartikel waar ik een reactie op had gekregen die ik niet leuk vond. Ik was er niet blij mee. Maar F. vermoedde dat niet de reactie een aanwijzin was dat de inhoud van het artikel niet handig was (hij kent me langer dan vandaag…).
Onhandig
En ja, toen ik het terug las realiseerde ik me dat de reageerder terecht had gereageerd. En dat F. gelijk had: dat het een onhandig artikel was. Onhandig geschreven, onhandig in de manier waarop ik had geprobeerd iets uit te leggen. Onhandig ook zakelijk gezien. En misschien ook onhandig omdat er emotie uitsprak, van die emotie waar je jezelf niet bewust van bent en die je verhaal kleurt zonder dat je het weet terwijl anderen er zo doorheen prikken.
Er zijn mensen die emotie toejuichen, in een blog (ik noem geen namen…;-)). Maar waarschijnlijk bedoelen ze emotie waarvan je je bewust bent. Niet van die emotie die je dingen doet schrijven die je niet zou moeten schrijven. Van die emotie die niet heeft geleid tot een kritische kijk op je eigen falen.
Confrontaties en kritiek
Het is altijd lastig als iemand een zenuw bloot legt waarvan je je niet bewust was. Het is lastig om geconfronteerd te worden met de waarheid, en/of met kritiek. Maar online is het nog erger. Wat er staat, staat er. Natuurlijk kun je een online artikel op je eigen blog weer weghalen. Maar dat is misschien nog wel onhandiger. En je zou het achteraf kunnen wijzigen, maar dat is toch een beetje valsspelen, voor mijn gevoel.
Wie zijn billen brandt…
Want wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten. Dus niet weghalen dat blog, je openstellen voor kritiek, en je lesje leren. Bovendien realiseerde ik me (daar gingen wel een paar dagen overheen) dat het allemaal een kwestie van ego is. Ego kleurde de ervaring die ik beschreef in mijn blog; en ego kleurde mijn reactie op de reactie.
Het Ego, legde iemand mij ooit uit, is een illusie, niet meer dan een projectie van het zelf. Het zelf dat zich probeert vast te houden aan schijnzekerheden. Je sociale status, dat soort dingen. Maar ja, loslaten van het ego is bepaald niet makkelijk. Misschien zelfs onmogelijk? Voer voor psychologen.
Spijt
Dus ja, ik heb wel een beetje spijt. Spijt dat ik niet langer heb nagedacht voor ik publiceerde. En vooral spijt dat ik niet kritisch heb onderzocht wat ik zo vervelend vond aan de ervaring die ik beschreef.
Toch kan het zo maar zijn dat er weer een artikel verschijnt waarin ik te veel open kaart speel. Te kwetsbaar ben. Dingen zeg die niet handig zijn. Te veel van mezelf laat zien. En te veel prijsgeef.
Ik ben niet iemand die lang terugkijkt en piekert. Ik probeer te leren van mijn fouten en verder te gaan. Tsja. Er zijn duidelijk wat karaktertrekken die baat zouden hebben bij wat meer terugkijken (impulsiviteit, bijvoorbeeld), maar ja. Over het algemeen werkt het goed, voor mij, zo.
Wel onhandig. Voor je het weet zit ik weer een ‘spijt’-blogje te schrijven…
- Vrij zijn van verandering - 26 maart 2025
- Blog of column? Over wat je wel en niet mag bloggen van jezelf - 24 maart 2025
- Raar - 23 maart 2025
Zelfkennis is een groot goed 😉
🙂
Mooie post om te lezen en heel herkenbaar. Schrijven blijft iets persoonlijks. Vanuit je eigen perspectief en ervaringen, soms aangevuld met meningen van anderen. Daarmee stel je je toch kwetsbaar op. Iedere keer ook weer spannend hoe mensen reageren. En soms inderdaad even flink slikken. Het leuke is dat het ook oproept tot discussie en de kijk erop zich ontwikkelt. Overigens niet alleen herkenbaar in het bloggen, maar ook in het dagelijksleven. Het ego is een raar iets, zeker wanneer je je hart op je tong hebt liggen! Groet, Noesjka.
Wat fijn zo’n reactie, Noesjka. Jouw hart woont ook op je tong, concludeer ik? En inderdaad, in het dagelijks leven geldt dat net zo goed voor hart-op-de-tongers. Afgelopen 5 dagen al weer een paar gevalletjes aan de hand gehad. 🙂
En als je in een andere cultuur verkeert, is het extra balanceren. In Nederland is ‘recht voor zijn raap’ nog een gewaardeerde eigenschap, maar elders is dat lang niet altijd zo. En mensen kwetsen is niet de bedoeling, dus toch belangrijk om je bewust te blijven van wat je zegt, merk ik.
Ach. Het houdt het leven spannend! En als je dan zulke reacties krijgt, maakt het het leven ook nog eens mooi! 🙂