Vanochtend kwam ik dit artikel tegen in mijn LinkedIn feed: LinkedIn is not Facebook. Over al die updates op LinkedIn over niet-zakelijke onderwerpen.
Het is een beetje een patroon aan het worden op LinkedIn: ‘viral posts’, updates die zo aanslaan dat ze wekenlang de hele wereld over gaan en door honderden of zelfs duizenden mensen geliked en gedeeld worden. Zodat LinkedIn niet anders kan dan jou uiteindelijk die update tonen.
Je kunt er eigenlijk niet omheen: je MOET ze zien.
De afgelopen maanden zag ik ‘viral’ updates verschijnen over:
- Een piloot wiens co-piloot zijn vrouw was;
- Een man die zijn vrouw verloor en over haar schreef (‘vandaag verloor ik mijn engel’);
- Een humanitaire werker die een kindje adopteerde (het verhaal en de foto bleken niet te kloppen, toen ik het nazocht, maar dat terzijde);
- Een trotse onderneemster die met champagne in haar hand laat weten dat ze zegevierde over de naysayers;
- Bijzondere sollicitatiebrieven, zowel slechte als goede;
- Puzzeltjes (ik snap ze nooit, ik geef het toe!);
- ‘Drop a name: who is the best manager you ever worked for?’;
- Een autoverkoper die behalve de nieuwe audi voor zijn zwangere klant ook een mini-audi afleverde;
- Een aangepaste hijskraan voor een medewerker met beperkingen; en
- En verschillende emotionele oproepen om LinkedIn niet meer te gebruiken als een soort van Facebook.
Wat die updates allemaal gemeen hebben?
Ze draaien allemaal om emotie.
En daarom worden ze gezien als niet-zakelijk. En dat leidt, ironisch genoeg, tot emotionele oproepen om toch te stoppen met die emotionele updates.
Ik begrijp die irritatie wel. Het is de irritatie die ik dagelijks zie (maar niet zelf voel!) bij onderwerpen als Snapchat. Wat een onzin, zeggen mensen. En: dit is alleen iets voor kinderen (dus niet belangrijk). Of: het is allemaal zo vluchtig…
Het is de oude garde tegen de nieuwe. En de ‘oude’ garde heeft niets met leeftijd te maken. Het is niet zo dat al die emotionele updates op LinkedIn van jonge mensen komen. In tegendeel.
Nee, het zijn mensen van 40+ die het actiefst zijn met het posten van dit soort updates. Ze gebruiken LinkedIn zoals ze Facebook gebruiken.
Ik denk dat het komt omdat voor hen werk en privé sterk verbonden zijn. Omdat ze vinden dat je dingen waar je verdrietig, blij of verbaasd over bent, mag delen met je zakelijke netwerk. En dat LinkedIn daar de beste plek voor is.
Tot irritatie, woede en frustratie van de mensen die vinden dat zakelijk zijn niets met emotie te maken heeft. Die LinkedIn willen houden zoals het was.
Om vervolgens verwoede pogingen te doen om LinkedIn te definiëren.
Om te zeggen: DIT is LinkedIn. ZO ziet het er uit. DIT zijn de regels. En als jullie niet meespelen, houd ik er mee op!
Maar social media netwerken zijn net de wereld, net de natuur, net de mens: ze zijn continu aan verandering onderhevig. Ze vormen een weerslag van hoe wij zelf veranderen. En die algoritmes maken dat pijnlijk duidelijk.
Verandering is shit.
Vooral als anderen hem inzetten en jij er niets over te zeggen hebt. Als je dacht te weten wat je waar moest doen om succes te hebben, maar de regels veranderen zonder dat jij ze bepaalt.
Een tijdje dacht ik, net als Jochem in dit artikel beschrijft, dat het doorgestoken kaart was, al die virals. Maar ik geloof toch dat dat niet zo is. Ik denk dat ze een teken zijn van verandering, aan de oppervlakte gebracht door technologische tweaks die de ‘social’ in ‘social networks’ versterken.
Keer op keer proberen we om een platform te definiëren, maar keer op keer zien we hoe zo’n platform onder onze eigen handen verandert.
Zodat LinkedIn steeds meer op Facebook gaat lijken.
En Facebook steeds meer gaat lijken op LinkedIn.
(Letterlijk, bedoel ik: Facebook introduceerde onlangs een eigen versie van LinkedIn: Workplace.)
Maar weet je? Als er iets is dat mij een fan maakt van social media, is het juist die verandering, die vernieuwing. De manier waarop het ondanks de technologie toch de mensen, de gebruikers zijn, die de waarde en de inhoud bepalen.
En als ik iets geleerd heb van de afgelopen jaren is dat het dat ik twee keuzes heb:
- Stoppen (zoals ik met Facebook deed, privé althans)
- Doorgaan en proberen te onderzoeken hoe het werkt (zoals ik met Snapchat deed).
Het betekent wel dat ik belangrijke updates mis op Facebook.
Dat ik bijna gemist had dat de vader van een vriendin was overleden. Dat ik afhankelijk ben van ouderwetse kanalen als app, mail en de telefoon om op de hoogte te blijven van het leven van mijn vrienden. Dat ik nooit weet wanneer mensen jarig zijn omdat ik niet op Facebook kijk.
Het kost me wel wat, dat ik Facebook niet meer privé gebruik. Dat is de prijs die ik betaal.
Je kunt negeren, ageren of meegaan.
Doen alsof er niets verandert en je oude handelswijze voortzetten. De dingen die je niet leuk vindt negeren en de dingen die je wel goed vindt omarmen. Heel hard roepen hoe stom je de verandering vindt en proberen mensen aan je kant te krijgen.
Of je verandert gewoon mee.
De ultieme wraak: een viral post op LinkedIn:
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Interessant stuk Elja, ik moet denken aan Nicole (Offenberg) die steeds zei in haar sessie op het zzpfestival afgelopen maandag, ‘als het bij je past’ en dat gaat dan over je bedrijf maar ook vooral je persoon. Ik twijfel weleens met mijn illustraties maar omdat het toch bij mijn werk hoort vind ik wel dat ik dat zowel op Facebook als op Linkedin mag delen. Zolang het relevant is..
Ik vind jouw illustraties leuk. Het geeft me ook een veel beter idee van wat jij doet en wie jij bent. Ik weet niet eens waar ik ze zie, op Twitter of op Linkedin … maar ik vind het gewoon passen. Dussss.
Jouw illustraties, of plaatjes zoals je zei, passen bij jou. Ik zie ze bijna als een verlengstuk van jou, en of dat nu zakelijk of privé is, het zijn je ‘visitekaartjes’ zonder dat je ze zo bewust of strategisch inzet. Jij tekent wat je hoort en ziet en daarmee maak je beelden die raken, soms op het verkeerde been zetten, je laten nadenken of laten glimlachen. Dus helemaal eens met Elja, ze horen en passen bij jou.
Leuk geschreven verhaal!
Op LinkedIn heeft LinkedIn bij monde van Marcel Molenaar inderdaad laten weten dat de virale Posts geen doorgestoken kaart zijn. Althans, dat er niet voor wordt betaald.
Blijkbaar kun je dus nog onbetaald viraal gaan op LinkedIn. Da’s mooi, maar ook slecht nieuws. Viraal gaan heeft met een hoog bereik te maken en helaas niets met kwalitatief goede content.
Wat iemand goede content vindt verschilt natuurlijk van persoon tot persoon. Wel moet LinkedIn wat mij betreft aan de bak om haar lineaire algoritme aan te passen en ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen voor hen relevante content gaan zien.
Het algoritme blijft me te vaag. Ik vind die virals niet erg, maar ik zie zelf niet heel veel waardevolle updates op LinkedIn. Dus de mix is voor mij niet zo optimaal. Misschien ligt het ook aan de lay-out? Het is geen makkelijke interface om echt goed kennis te delen.
De lay-out gaat op zeer korte termijn rigoureus op de schop. Althans, dat heeft LinkedIn beloofd. Hopelijk wordt ie beter en hopelijk nemen ze dan meteen het algoritme mee. Daarin is Facebook – hate ‘em or love ‘em – toch echt wel een kei: iedere keer dat je inlogt, zie je iets nieuws en vaak is het relevant.
Nee, het staat er niet op. Tsss 😉
Ik doe erg mijn best voor goeie content. Of ik nou even moet switchen naar Linkedin of naar iemands blog.. maakt me niet uit. Ik zat net nog even op je stuk (op linkedin) over al dan niet doorplaatsen. Dat bedoel ik dus. Aparte content voor aparte podia is meer iets voor corporate, vind ik. Maar Linkedin moet niet gaan over katten. Tenzij het dan weer een professioneel blog betreft 😉
Ja, maar wat als 1/3e van LinkedIn wel iets wil lezen over de kat van zijn/haar collega? Mag dat dan niet?
Interessant. Zet je dit ook op linkedin? Vast wel. Ga ik daar reageren 😉
Pfff het stond nog maar net live …. alsnog gedaan! Snelle Jelle.