Ik zat een beetje te peinzen vandaag over landingspagina’s. Iedereen die online probeert iets te verkopen of in ieder geval klanten geinteresseerd te krijgen, werkt met landingspagina’s.
Landingspagina’s?
Dat zijn van die speciale pagina’s waar je terecht komt als je op een link klikt in een tweet, of een email, of op een banner of Facebookadvertentie.
Het kan ook een pagina zijn waar je terecht omdat je op een link in Google hebt geklikt. Bijvoorbeeld van een webwinkel, die een pagina helemaal ‘geoptimaliseerd’ heeft zodat potentiële klanten via zoekmachines vinden wat ze zoeken.
Het doel van een landingspagina is om je iets te laten doen.
Te laten kopen, je te laten abonneren op een nieuwsbrief, op ‘like’ te klikken zodat je ‘fan’ wordt van een facebookpagina, je iets te laten downloaden met achterlaten van je emailadres zodat het bedrijf contact met je kan opnemen.
Landingspagina’s zijn heel belangrijk voor bedrijven. Ze moeten in 1 keer informeren en overtuigen en oproepen tot actie. Idealiter weet je als bedrijf waar je die link uitzet, en kun je de boodschap van je landingspagina dus helemaal afstemmen op je doelgroep.
Het probleem is – puur persoonlijke mening – dat er zoveel ’trucjes’ bestaan voor landingspagina’s. Trucjes die er voor zorgen dat mensen graag willen kopen. Dat ze niet afgeleid worden door andere dingen op de pagina of de site. Dat ze meegezogen worden met je verhaal.
Dat is dan ook de reden dat heel veel landingspagina’s er hetzelfde uitzien.
Ze maken gebruik van dezelfde argumenten (veelal gebaseerd op de theorie van Cialdini). Je kunt overal cursussen volgen of boeken kopen om te leren hoe je dat moet doen. Of je kijkt gewoon naar mensen als Problogger of Chris Brogan, die daar koningen in zijn. Dit is ook een mooie, van Premiss, de WordPress plugin van Problogger om – jawel! – landingspagina’s te maken in WordPress.
Let vooral op hoe die landingspagina van Problogger voor verkoop van het boek helemaal geen prijs noemt, tot je aan het einde hebt. Terwijl er wel al veel eerder op de pagina een knop zit om te kopen! Zonder dat je weet wat het kost! Ongelofelijk, toch? Werkt kennelijk goed. En hoe voor de landingspagina’s de sidebars, de zijkanten van de website, wegvallen zodat je niet afgeleid wordt.
Wat zit me er toch zo dwars aan, vroeg ik me de laatste paar weken af, toen ik pagina na pagina na pagina voorbij zag komen, allemaal min of meer hetzelfde (lang niet zo creatief en mooi en geavanceerd als de voorbeelden die ik noemde, overigens).
Het probleem met landingspagina’s
1. Originaliteit. Als bedrijf doe je je best om je te onderscheiden, om persoonlijkheid te hebben en over te brengen. Als je precies hetzelfde doet als een ander, getuigt dat niet van personality, van creativiteit. Wie ben je? Waarom kun je niet jezelf zijn, je eigen ding doen? Overtuigen door wie je bent en wie je klanten en fans en abonnees en volgers weten dat je bent?
2. Trucjes. Die pagina’s zijn vaak niet echt gericht op informeren, meer op overtuigen. Overtuigen door zogenaamde persoonlijke verhalen (vroeg deed ik zus, toen leerde ik zo, dat ga ik jou ook leren als …). Door kunstmatige schaarste en urgentie (koop nu, voordat de prijs omhoog gaat!). Door beloftes die, lijkt het, moeilijk waar te maken zijn. “Wordt rijk in 2 dag”. “Lees dit boek en leer hoe je maar 4 uur per week hoeft te werken om rijk te worden!”.
Je kunt zelfs software installeren op je site die ziet dat iemand een nieuwe of een terugkerende bezoeker is en dan een andere landingspagina laat zien. Zo kun je telkens opnieuw doen alsof een aanbod nog maar een bepaalde tijd geldig is, stel 1 week. Of iemand nou in januari op je site komt, of in december!
Het werkt misschien wel.
Maar het voelt een beetje op het randje van wat OK is.
Het is ook lastig, de concurrentie is groot om niet te zeggen moordend, iedereen moet verdienen, iedereen moet klanten vinden en zijn/haar spullen verkopen. Je doet wat je moet doen om te overleven, geld te verdienen, succesvol te zijn.
Toch is het ergens wel jammer. Want het impliceert ook een beetje dat je niet het vertrouwen van je klanten hebt. Geen band. Als je klanten je kennen, vertrouwen, hoef je geen trucjes uit te halen. Daarom is bijvoorbeeld een emailnieuwsbrief ook zo belangrijk. Die biedt je de kans om een relatie op te bouwen met al die mogelijke klanten. Om iedere paar weken waarde toe te voegen en de dialoog aan te gaan. Zodat je elkaar kent. Zodat je relaties je vertrouwen. Zodat je gewoon kunt vertellen wat je te verkopen hebt. Zonder trucjes.
Zeg ik dat copywriting niet belangrijk is? Natuurlijk niet. Het is heel belangrijk om je verhaal goed over de bühne te brengen. Het is belangrijk om te weten wat je klanten willen, en daarop in te spelen. En om dat duidelijk te maken.
Oh, well. Uiteindelijk is alleen belangrijk dat je waarde biedt, natuurlijk. Als je dat maar doet, als je klanten maar tevreden zijn, dan heiligde misschien het doel de middelen?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Goh, ik was net aan het denken over mijn”about” pagina.
Dat die anders moest.
want ik wil veel lezers.
en ik wil eigenwijs blijven
en waar ligt de grens?
want ik wilde wat minder rubrieken maken, zodat het overzichtelijk wordt
vast stramien dus?
hoezeer beperk ik mij daarmee?
hoeveel houvast geef ik lezers?
spannend.
wat ik zeker weet is dat ik geen truuks ga toepassen, behalve dan wat aandacht trekken met koppen en kreten op twitter. prikkelend moeten die zijn. niks beloven
want dat is zo heerlijk van mijn keuze : het enige dat ik beloof is het beste te geven voor mijn blog. mijn blog is WYSIWYG. Geen achterliggende verkoopbedoeleing. Dat is een hoop rust.
…eeh dan wel bedenken hoe ik aan geld kom
ik speel nu met het volgende
content bewaren en op papier uitgeven, en dat dan verkopen. Zie het als cadeautje bij een doantie aan het blog
dat lijkt me redelijk rechtoe rechtaan.
geen e-books. iets tasbaars!
Ja, ook hier is een glijdende schaal. Ik vind het trouwens niet zo erg als iemand de zijbalk weghaalt, doe ik zelf ook.
Het is erg lastig, maar ik vind dat die definitie in de NYT wel goed was: dat je intuitief weet wanneer het fout zit, net als met porno.
Zelf doe ik veel dingen wel en een paar dingen niet. Maar ik volg wel mijn eigen stijl. Ik zit er op dit moment over te denken om het aanbod voor mijn cursus op een heel eigen manier te gaan doen… maar ben er nog niet uit of dat nou verstandig is of gewoon dom 😉
Helemaal eens, ik bedoelde niet dat er iets mis is met het weghalen van de zijbalk. Ik vind het slim, en ik vind die voorbeelden toevallig ook nog heel mooi. Die heren lopen altijd vooruit op de muziek, en de rest van de wereld er in fanfare achteraan.
Het gaat om authentiek zijn, toch denk ik, en om vertrouwen uitstralen en krijgen. Of zo.
Lekker op je eigen manier landingpages maken.
Ik klik doorgaans direct weg; dat soort over geoptimaliseerde landingpagina’s (vaak ook sites die uit 1 pagina bestaan) geven me direct het gevoel dat ik opgelicht wordt. Vaak met een eBook dat in een halve avond in elkaar gezet is en niks nieuws verteld.
Precies!! Die ebooks…alsjeblieft zeg. Het vervelende van trucs is dat ze op een gegeven moment uitgewerkt zijn, lijkt me. Wat overblijft is echt zijn, vertrouwen opbouwen en waarmaken.