Ohhhhh mensen mensen mensen wat had ik een productieve dag vandaag.
Het probleem met productieve dagen is dat ze veel vragen en er dus niet veel antwoorden over blijven voor op je blog.
Antwoorden geven? Is dat wat ik hier pleeg te doen?
Pfff. Wat een onzin.
Nieuwe poging.
Het probleem met productieve dagen is dat er veel energie in gaat zitten en mijn hoofd op een gegeven moment te leeg is om te bloggen.
Ja.
Dat is beter.
Waar ging al die energie dan allemaal wel niet in zitten, Daae?
Ja, dat kan ik je niet vertellen, he.
Ik wil het wel maar ik mag het niet.
Wat ik me steeds meer realiseer is dat er, hoewel ik open en eerlijk ben op mijn blog, met name dingen zijn die ik NIET deel.
Dat kan ook niet anders. Er gebeurt meer op een dag dan je kunt delen. (Tenzij je plogt. Dan komt het in de buurt. Maar daar heb ik geen zin in en geen tijd voor en ik geloof ook niet dat ik het bij mezelf vind passen.)
Dus de hele dag maak je dingen mee op je werk, realiseer je je dingen op je werk, creeer je dingen op je werk. Voel je dingen, doe je dingen, lees je dingen, praat je over dingen.
Maar je zet ze niet allemaal online, he.
Zelfs niet als anderen er iets aan zouden hebben.
Waarom deel ik niet alles? Mijn hele dag?
Omdat niet al je ervaringen alleen van jou zijn.
Heel veel inzichten en ideeen en dingen die je doet komen voort uit de gedachten en uitspraken en contacten van/met anderen.
Tsja.
Volg je me nog?
Gelukkig is daar (het ooit tijdelijk door mij vergruisde) instagram.
Daar kun je dan tenminste nog eens wat onzindingetjes delen, gewoon omdat het je leuk lijkt en omdat het maar seconden kost om al lopend of wachtend even een fotootje te maken.
En die andere dingen, ach, op een dag deel ik ze gewoon met je. Online of offline. Echt.
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
ik lees niet veel meer sinds het digitale tijdperk. maar nu been ik toch begonnen in the Circle. ik zou je dat boek ook willen aanbevelen. uiteindelijk gaat het over de extremisering van transparantie. privacy is een misdaad, staat er zelfs in. verder een mooi boek, ben er nog in bezig. ik moest er aan denken toen ik deze blog las.
Zit even de review te lezen, brrr, het klinkt beklemmend! Maar inderdaad: precies waar ik over schrijf he? Er zijn grenzen…
Precies, maar je voelt erg mee met de hoofdpersoon, omdat de technologische ontwikkelingen alles mogelijk maken en er telkens kleine stapjes worden gezet, waar je het op zich wel mee eens bent per stuk, maar het beklemmende gevoel neemt toe naarmate je vordert in het boek. Ik ben nu op 2/3. Gelukkig zijn die grenzen er, laten we ze koesteren.