Als iets me duidelijk is geworden tijdens de workshop fotografie die ik de afgelopen dagen in Istanbul volgde
(nou goed, er zijn me meer dingen duidelijk geworden! Over Istanbul, over mezelf, over fotograferen, over mezelf als fotograaf, over mensen die ik ken, etc. etc. maar even wat dit ene betreft dan)
dan is het dat er veel gelijkenissen zijn tussen bloggen en fotograferen.
In beide gevallen gaat het om een creatief proces waarbij je moet zoeken naar je eigen stem. En in beide gevallen is het makkelijk om naar trucjes te grijpen. En in beide gevallen is het makkelijk om iets te maken dat goed valt bij veel mensen en aan de oppervlakte te blijven. En in beide gevallen is het moeilijk maar belangrijk voor zowel jezelf als de kijker/lezer om je ziel bloot te leggen.
Zo mochten we van de week in een leegstaande han (mijn favoriete gebouwensoort in Istanbul) een leegstaande kamer kiezen en die een uur lang fotograferen. In ons eentje.
Eigenlijk was die leegstaandekameropdracht een variant op iedere dag bloggen.
Want door jezelf te dwingen creatief te zijn, word je het ook. Op het moment dat je je verveelt in die kamer, ga je dingen zien om te fotograferen. Op het moment dat je moet bloggen van jezelf, schrijf je door je verveling en hang naar perfectie heen.
Wat ik heb opgepikt, is dat het leuk is om nieuwe vormen te proberen.
Have fun with it. Run with it. Be playful.
Ga ik ook wat meer proberen.
PS In mijn lege kamer zag ik een ijzerdraadje met een mooie krul. Ik heb wel 30 foto’s van dat ijzerdraadje. En – verrassing – sommige zijn mooi genoeg voor aan de muur!
Niet gedacht dat ik een foto zou gaan maken van een ijzerdraadje.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
voor mijn gevoel kan het er juist spannender van worden, meer diepgang krijgen. meer voelen en kijken wat je écht aanspreekt…
Is iedere dag bloggen toch ook niet iets als een beetje in je eentje staan roepen in een woestijn? Het gevaar bestaat dat je gaat bloggen om te bloggen.
Moet ik even over nadenken.
In je eentje roepen in de woestijn vind ik helemaal niet zo fout of vervelend, denk ik. Het heeft geen impact op de wereld maar het heeft wel impact op jouzelf, lijkt me. Dat je je emotie kwijt kan.
Ik blog echt om het bloggen, klopt. Het is niet zo zeer het gevaar maar de opzet, bij mij. Maar omdat ik het niet doe om impact te hebben maar gewoon om ’te roepen in de woestijn’, dus om mezelf, heeft het toch effect! Gek, he. Misschien zit alles in je intentie: voor wie doe je het?
Ik zag de titel en ik dacht ‘nou, wat demotiverend.’ Maar het stuk is alles behalve dat! Ik blog ook elke dag (want werk) en het dwingt je inderdaad soms na te denken over dingen, rubrieken, vormen en invalshoeken.
Hahaha! Wat leuk om je comment te lezen! Ja je zou denken dat het demotiverend is maar het was alles behalve demotiverend! Vooral de mensen die zich waren gaan vervelen en daar doorheen waren gekomen, kwamen opgetogen hun kamer uit. Een vrouw had in haar hoofd gedaan alsof ze een gevangene was in een cel (hier is mijn bed…hier is mijn uitzicht…hier is mijn toilet…). En dat zag je echt terug in haar foto’s. Echt een prachtige oefening.
Ik vraag me af hoe je dat kunt nabootsen, behalve door iedere dag te bloggen?
Hoe kom je op die uitspraak!!!
Nou omdat ik allebei heb gedaan denk ik?!
PS Hoe voel je je?
Goede oefening. Dacht even dat het een andere kant op ging en je wilde vertellen dat iedere dag bloggen juist alle inspiratie uit ‘de kamer wegroofde’. Gelukkig niet (-:
Neeeeee! Mijn fotoleraar zei juist dat we eigenlijk langer hadden moeten blijven want niet iedereen was zich aan het vervelen in die kamer (waaronder ik) en dan pas ontstaat de echte creativiteit!
maar het was er wel heel koud. En opeens ontdekte ik overal kattepoep. Toen had ik het er een beetje mee gehad, die kamer, vooral omdat ik net naast die poep op de grond had gelegen om een hoek met blauwe verf uit te lichten. Haha!
“Iedere dag bloggen is als fotograferen in een lege kamer.”
Geweldig!
Hang die ook maar in een lijstje aan de muur.
hahaha! Maar het is ECHT zo. Sterker nog, vandaag in de trein een heel stuk gepend over de gelijkenissen tussen fotograferen en bloggen. Ik denk dat ik er een presentatie van maak…
🙂