Nou, ik heb hem hoor. Vriendin Sara wist me in de juiste richting te wijzen. De queste naar een quote is voorbij. Phew.
Het ging om deze:
“A year from now, you will wish you had started today.”
Zoals Sara terecht opmerkte, is het niet de meest optimistische manier van kijken naar de dingen. Ik had er wat positievere associaties bij, dus ik ga hem denk ik omdraaien: Als je vandaag begint, kun je over een jaar terugkijken op wat je allemaal bereikt hebt! Zoiets.
Het eigen leven van een quote
Maar wat nu echt, echt heel interessant is aan zo’n quote is dat hij een totaal eigen leven gaat leiden. On-ge-lo-fe-lijk. Ik wist wel dat er een nogal hoge quotedichtheid is in social media land – mijn facebook stream zit er tjokvol mee – maar ik had me de omvang niet gerealiseerd. En ik had me niet gerealiseerd hoe ontzettend oppervlakkig we met zijn allen omgaan met die quotes.*
Als je in Google zoekt op die quote over vandaag beginnen (zie hier) krijg je lijsten en lijsten met hits – en tekenend voor de populariteit van afbeeldingen op social media is ook de gigantische verzameling met ‘afbeeldingen’ (gewoon plaatjes met een quote er in). Sjonge.
Al snel kom je er, al googlend, achter dat deze quote van ene Karen Lamb is. Aldus het internet. Maar niemand schijnt te weten WELKE KAREN LAMB. En als je dames met deze naam googlet, kom je er een heleboel tegen. Echt, een heleboel. Volgens goodreads.com is er ook een auteur die zo heet, en die volgens hen die quote toebedeeld moet krijgen. Helaas (helaas, helaas) zeggen ze er niet bij uit welk boek die quote dan komt, of uit welke presentatie. En als je verder zoekt, kom je nog meer ‘Karen Lamb’s’ tegen die ook boeken hebben geschreven. Amazon komt er ook niet helemaal uit.
En ik kwam deze pagina tegen die er van uitgaat dat de quote van heel iemand anders is.
Quotes zonder context?
Het is me wat. Het lijkt zo diepzinnig, quotes delen op je social media accounts. En natuurlijk netjes mét de source. Als jouw eigen bron die er althans bij heeft gezet. Of áls ‘het internet’ weet waar ze het over hebben als ze een bron vermelden.
Eigenlijk is zo’n quote gewoon heel oppervlakkig. Het delen van zo’n quote heeft alleen echt waarde, begin ik te denken, als je
- De quote kunt duiden, kunt aangeven in welke context de quote ontstaan is; of
- Zelf een context schept door uit te leggen waarom zo’n stukje tekst voor jou of je lezers/volgers/fans belangrijk is.
Sjonge…
* Het toppunt is natuurlijk het automatisch laten versturen van quotes via Twitter. Kan dat? Ja, dat kan. Zoek maar eens op “auto tweet quotes”. Als-je-blieft zeg. Blegghhhh.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik heb, vrees ik, onbedoeld, mensen de indruk gegeven dat ik tegen quotes ben. Dat is niet zo. Ik houd van quotes. Ik houd van quotes omdat ze context geven, me inspireren of aan het denken zetten. Context vanwege waar ze vandaan komen. Context vanwege hoe ik ze zelf interpreteer. Of context vanwege de betekenis die de verzender/deler er aan geeft.
Ik zie gewoon graag meer dan alleen quotes van iemand/iets. Of ik nou een fanpagina ‘like’ op Facebook of iemand volg op Twitter – ik wil graag begrijpen waarom die quotes belangrijk zijn voor diegene, of diegene denkt dat de quote belangrijk is voor mij. That’s all.
Zie ook reactie op Karin’s post: http://www.met-k.com/2013/01/19/flutquotes/
voor mij is het een variatie van een oudje van Mark Twain die ik ooit verwerkt heb tot een videootje: https://vimeo.com/17372741
Hier mijn antwoord: http://www.met-k.com/2013/01/19/flutquotes/
Ik hou zelf erg van quotes met beeld samen en neem vaak sochtends even tijd om door te bladeren j wat anderen gepost hebben. Ik ‘gebruik’ ze als tegenhanger, medicijn voor al the negatieve news wat om mijn oren fluit, om onze oren,, en vind niks mis met de inmiddels haast besmet lijkende ‘feel good’ input. De bron hoef ik j niet perse te weten. En soms geef ik er een of twee of drie door, maar bijna nooit zonder beeld, n foto erbij.
Quote salvos op twitter spreken me bijna nooit aan, in tegendeel.
De kracht van een quote, elke quote, is niet de context waarin de persoon het gebruikte die er mee kwam maar de context die jij er aan meegeeft in het verhaal en boodschap dat je wilt vertellen.
Dan is het natuurlijk wel prettig om de bron bij de quote te zetten maar ook niet meer dan dat. Ik steek zelf dan meer energie in het zorgen dat zo’n quote dan ook versterkend werkt voor het artikeltje dat ik zelf schrijf. Misschien dat anderen dan wel 1 van mijn eigen uitspraken als quote wil overnemen 🙂
Ach een quote is ook maar een quote 🙂
Lees je hem andersom, interpreteer je hem anders, misschien alleen op anderen betrekking.
Ken je deze? http://www.youtube.com/watch?v=Weq_sHxghcg ?
Daar moest ik aan denken toen ik je stukje las.
Mooi gedaan!!!
Ja. Maar. Ja maar … Waar en toch …
Ik doe er ook aan mee. Want. Tussen de pulp van twitterniksheid staan er toch best wel eens juweeltjes, diepgravers, levenslessen en grappigheidjes. En: wie de schoen past trekke hem aan. En ja, ik denk zelf ook, schiet regelmatig losse flarden af. En ja, soms kom ik woorden te kort en volgt er een blog.Maar soms kun je er ook gek van worden. Ik zit al in de fase moe momenteel en ben drastisch aan het minderen. Omdat ik merk hoe fragmentarisch ik ben ga denken. Niet meer de rust heb om een boek te lezen. Soms staan er wel tien schermen tegelijk open.
Het is te veel. Het moet minderen. Ik moet op de rem.
Maar alle contexten van alle quotes uitzoeken, nee, dat ga ik zeker niet doen.
Maar die rem is ook (voor mij) quotes die als losse flodders om mijn oren fluiten bewust gaan negeren. Quotes zijn bij uitstek vulling geworden van al die schermen, vind ik. Bij uitstek fragmentarisch, zoals jij ons denken zo goed typeert.
en vooral vertellen wat zo’n quote voor jou betekent. Ik gebruikte ze ‘vroeger’ wel voor bij mijn foto’s maar op den duur schreef ik er altijd wel iets meer bij omdat ik het anders zo leeg/algemeen vond. Zo is het bloggen (schrijven) geloof ik begonnen bij mij, met altijd beeld en langzamerhand meer tekst.
Wat Agnes zegt.
nog mooier dan waar de quote vandaan komt is wat de quote bij iemand oproept. Als daar geen verhaal achter zit, is het rommel.
Dat is natuurlijk ook waarom we quotes delen: om wat ze oproepen. Maar moet je dat verhaal ook vertellen? Of hoeft dat niet? Het lijkt zo oppervlakkig.
Grappig! Vanuit de quotes dus?