Maakt het online leven dat we het echte leven veronachtzamen? Zorgt social media ervoor dat ons daadwerkelijke, IRL contact vervlakt? Leert de komende generatie niet meer hoe je een gesprek voert? Zullen zij de wereld alleen nog digitaal meemaken, en zo ja, is dat ‘onecht’?
Ik heb de antwoorden niet.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik me geen zorgen maak.
Ook al zie echt wel negatieve gevolgen.
De tijdsverslinding van Twitter en Facebook. Uren besteden aan NIETS. Uren die ik had kunnen stoppen in mijn nieuwe boek, een boek lezen, met mijn kinderen spelen.
We hebben hier thuis ons schermbeleid bijgesteld toen ik besefte hoeveel screen time mijn kinderen kregen met TV, DVD, iPad, iphone en Wii. Nu spelen ze weer gewoon met lego, en kijken ze af en toe televisie (op TV of de iPad), en doen ze af een toe een rondje angry birds.
Ik zie ook bedrijven, personen en organisaties totaal onderuit glijden door 1 domme misser of stomme zin. Onterecht, wat mij betreft. Vaak ingegeven door haters. Er blijven nu eenmaal veel mensen die negativiteit heerlijk vinden, en niets mooier vinden dan publiekelijk anderen aan de schandpaal nagelen of afbranden. Menselijk trekje, schijnbaar.
Een kwestie van tijd
Maar zorgen maken, doe ik me niet. De wereld verandert, en wij veranderen mee. Kicking and screaming, zoals de Amerikanen zo mooi zeggen, maar méé gaan we.
Sommige dingen zijn ook gewoon een kwestie van tijd en ervaring: langzaam leer je welke plek nieuwe ontwikkelingen innemen, wat de consequenties en de impact zijn. Hoe je er mee om moet gaan. Het hoort bij ons leven: nieuwigheden.
Er zijn in iedere generatie cycli van innovaties, mentaliteitsveranderingen. Als je niet in de forefront zit van die veranderingen en ze je maar overkomen, duurt het even voor je weet wat je er mee moet.
“Vroeger hadden we geen walkman, Elja.” “Toen ik klein was, was het oorlog, en speelden we met takjes.” “Die jeugd van tegenwoordig!”. “Vroeger was je blij met een mandarijn en een pakje kleurpotloden in je Christmas stocking.”
Net als zoveel mensen schakel ik langzaam om en geef ik al die technologie en wat dat betekent voor ons leven, een plek. Is dat niet een teken van gewoon, leven? Omgaan met ontwikkelingen?
Dat geldt niet alleen voor technologie. Ook voor economische omstandigheden, die anders zijn dan die van vroeger. Mentaliteit.
Ik ga langzaam een balans vinden tussen alles kunnen geven aan mijn kinderen versus geven wat ze waarderen. Tussen alsmaar kopen, kopen, kopen en alleen kopen wat je nodig hebt. Tussen geld uitgeven aan goederen versus geld uitgeven aan ervaringen – en het gewoon weggeven, omdat dat kan.
Als ik terugdenk aan toen ik nog geen kinderen had! We gingen als tijdverdrijf de stad in. Vrijwel ieder weekend. Beetje shoppen. Shoppen als tijdsbesteding. Nee, bedankt. Denk ik nu.
Waar ik vroeger veel televisie keek, lees ik nu boeken of gebruik social media om op de hoogte te blijven van het leven van mijn vrienden en om gewoon online lol te maken.
Mijn punt is, iedere ontwikkeling is een kwestie van tijd, en van ervaring, en van aanpassen.
En ik zie zoveel positiefs in het/mijn digitale leven.
Ik zie mensen die aan huis gekluisterd zijn vanwege fysieke beperkingen toch een lijn naar de rest van de wereld opbouwen.
Ik zie mensen op afstand (zoals ik) waardevolle relaties, ja zelfs vriendschappen, opbouwen.
Ik leerde van iemand dat daklozen in de VS die veiliger zijn en beter geholpen worden en steun krijgen omdat ze elkaar (en hulpverleners) kunnen bereiken via social media. Omdat ook zij gelukkig steeds vaker connected zijn.
Ik zie organisaties die geen budget hebben – wat zeg ik, die beginnen met een individu, dus nog voordat ze organisaties zijn – mensen verenigen. Ik zie honderdduizenden mensen zich achter statements, doelen of bewegingen scharen en zo een stem krijgen, een stem vormen, die niet genegeerd kan worden door politici en bedrijven. Als je elkaar kunt bereiken, kun je veel bereiken, zeg maar. 🙂
Ik zie hoeveel we delen aan kennis, steun en meer. Hoe we elkaar online kunnen inspireren, motiveren, helpen, stimuleren, laten (glim-)lachen. Hoeveel informatie gewoon gratis voor handen is, als je het zoekt (en de juiste bronnen weet te vinden).
En, niet te vergeten, online vriendschappen. Ik heb er heel wat. Mijn digitale leven maakt mijn werkelijke leven waardevoller, leuker, leerzamer en mooier.
Wat zeg ik: mijn digitale leven is onderdeel van mijn ‘echte’ leven. Voor mij is er geen verschil meer…
Met dank aan Debbie en Peter voor de inspiratie.
Image: Pete Simon
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
ik geloof niet zo in de dark side van social media
het is onze eigen dark side.
media zijn een middel.
en dat kun je inzetten voor goed en fout.
ik vind het geweldig, het heeft mij kansen en uitdrukkingsmogelijkheden gegeven die ik anders niet had.
als ik rondkijk zie ik 4 schermen
Sacha leest op haar nieuwe e-reader
Wies leest een boek op de laptop voor school
Fenna is bezig met haar presentatie voor school
Teske is dingen aan het uitzoeken voor Shri-Lanka, waar ze straks een half jaar stage loopt.
er gebeurt nu eenmaal veel via een scherm
ik merk vooral dat het klikken op nieuwssites en andere doorgeeflinkjes via twitter en facebook me laten ‘ronddolen’ en dat ik ermee ben gestopt. veel nieuws is sowieso bagger en maakt me gefrustreerd en verdrietig. een paar maanden geleden was ik al een lange tijd gestopt en toch weer ’s morgens bij het ontbijt gaan lezen op nu.nl om vervolgens door te klikken naar andere online kranten maar heb nu weer die beslissing genomen. dat geldt dus nu ook weer voor de schreeuwende tweets: ‘kijk hier eens naar.’
door online actief te zijn zijn mijn vriendschappen offline niet verzwakt. kan alleen maar zeggen dat ik juist door social media meer vrienden heb gekregen, in verschillende vormen. ik vind het ouderwets van mensen om nog steeds te denken dat door online actief te zijn je vriendschappen en contacten verwaarloost.
Helemaal mee eens – die nieuwssites vermijd ik. Gedeeltelijk is dat ook heel makkelijk omdat ik toch een beetje tussen twee werelden in leef. Ik kan het Turkse nieuws niet volgen en omdat ik niet in NL woon, houd ik me er niet zo veel mee bezig. Ik probeer heel bewust rond te dolen op Twitter d.w.z. soms ga ik er gewoon helemaal uit. En soms mag ik even dolen.