Iedere dag bloggen, wat doet dat met je blog? Hieronder wat cijfers.
(Gelukkig is dit geen zakelijke website met concurrenten om voor op te letten en kan ik dus rustig wat cijfers delen. Net als mijn medebloggers her en der aan het doen zijn. Altijd interessant toch?)
Iedere dag bloggen
Voor de duidelijkheid, ik begon 23 december 2011 iedere dag te bloggen.
2011
Aantal artikelen: 36
Unieke bezoekers: 17.686
Page views: 30.436
Pagina’s/bezoek: 1.49
Tijd op site: 00:02:13
Topdag: 30 december, 186
2012
Aantal artikelen: 354
Unieke bezoekers: 32.861
Page views: 68.421
Pagina’s/bezoek: 1.56
Tijd op site: 00:01:57
Topdag: 12 april 2012, 340 bezoekers
2013
Aantal artikelen: 357 (ik weet niet hoe dat kan…het voelt alsof ik iedere dag geblogd heb)
Unieke bezoekers: 44.383
Page views: 97.751
Pagina’s/bezoek: 1.50
Tijd op site: 00:01:36
Topdag: 3 juni 2013, met 388 bezoekers
Dat ziet er zo uit, qua unieke bezoekers per maand van 2011 tot en met 2013: 
Maar dat is niet wat het me opgeleverd heeft, hoor, iedere dag bloggen.
Wat iedere dag bloggen me opgeleverd heeft zijn jullie. Contact. Continuiteit, ook in roerige tijden. Houvast. Voldoening. Vriendschappen. Beter worden in schrijven. Zien dat ik kan doorzetten. Een verslag van mijn leven en ontwikkeling. Ideeën. Inspiratie.
Ik ga vrolijk door met #iederedagbloggen!
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Ik ga opnieuw je voorbeeld volgen. Iets zegt dat het me dit keer wel lukt. Waarom? Omdat ik in het niet zo verre verleden nog teveel schaamte kende. Nog teveel bezig was met wat anderen wel niet van me zouden denken. Komend jaar (eigenlijk de rest van mijn leven) staat in het teken van kwetsbaarheid tonen en schaamte verliezen.Dat is de weg naar verbinding heb ik net bevestigd gekregen van TedXHouston spreker Brene Brown.
Goed van je hoor, al klinkt dat raar, want toen ik nog iedere dag blogde voelde het voor mij als een innerlijke drive, maar toch vind ik het goed 🙂
Ikzelf word op dit moment teveel met mijn tegenslag geconfronteerd als ik schrijf en niet meer op een manier die bijdraagt aan hoe ik het ervaar of er tegenaan kijk, maakt me ook wel verdrietig, maar wie weet komt het wel weer.en anders super jammer, dat wel.
In de hoop eerst een belangrijke persoonlijke hobbel te tackelen, blijf ik jou wel lekker lezen, want dat vind ik het, lekker om te lezen, veelal herkenbaar (ik vind competatieve spelletjes ook te enerverend) en ook genoeg spiegelend, verfrissend en opbeurend in alle eenvoud. Indrukwekkend hoe je zo bij jezelf kunt blijven. Groet en een heel mooi jaar toegewenst en famille, on en offline
Caro, ik denk vaak aan je! Ook tijdens het bloggen. Ik weet zeker dat het weer komt. Alles op zijn tijd.
😉 dank voor de opsteker! Lief!
Ik krijg bijna heimwee. niet door die cijfertjes (al zijn die bij mij nu weer een stuk lager), maar omdat er toch weer dingen zijn waar ik over zou kunnen bloggen. Over mijn impulsieve voorlees actie die mislukte vandaag, en wat ik daar van kan leren. Maar volhouden is ook: niet meteen het ophouden met iets dat je in gang gezet hebt. Dus ik ga door met het schrijven van 1 blog per week. Ik las ooit een boek: Songmaster. Dat ging over een een zanger die opgeleid werd om voor koningen te zingen. En over alle emotie die in muziek zit. Een van de lessen was een stuwmeer. “Jij bent, als zanger, dat stuwmeer” werd tegen de jongen gezegd. “Al je emotie bouw je op en dan laat je het gecontroleerd gaan. Daarmee geef je het richting en kracht.” Ik spaar dus nu een week lang mijn blogs op, en maak daar dan één, met zorg verteld, geconcentreerd verhaal van. Zo voelt het. Niet beter, maar anders. En die andere manier moet ik langer uitproberen om te weten wat ik daar aan heb.
Juist het proberen is je kracht, toch? Gewoon doorgaan hoor. En als je het niet meer leuk vindt, doen je het gewoon weer anders. Ik vond je stuk over dat nieuwe jaar geweldig. En zoiets schrijf je niet zo maar even…
Mooie laatste alinea. Warme woorden als contrast met de kille cijfertjes (hoewel die soms ook een warm gevoel kunnen geven).
Zelf ben ik ook weer vrolijk met een nieuwe poging begonnen. Ik zal alleen niet cijfermatig kunnen laten zien wat het mij zal brengen. Daar doe ik niet meer aan. Het gaat om de voldoening. Van het doen.
Het grappige is: die cijfertjes doen me helemaal niets. He-le-maal niets. F*ck de cijfertjes. Maar ach, in mijn werk zijn cijfertjes belangrijk en ik vind het zelf ook altijd lollig om andermans cijfertjes te lezen.
Had je mij deze cijfers gegeven, twee jaar geleden, had ik het erg indrukwekkend gevonden. Maar nu weet ik: het indrukwekkende ben jij, en zijn jullie. 🙂
Ik heb een haat-liefde verhouding met cijfertjes. Cijfertjes tonen me enerzijds koel en zakelijk dat ik mensen bereik met mijn schrijfsels. Anderzijds zijn reacties onder een blog, via twitter, facebook of anderszins veel veelzeggender.