Een tijdje geleden zag ik per toeval een documentaire op TV. Het bleek achteraf de tweede aflevering te zijn van een tweedelige serie: Absolutely Fashion. Hij ging over de Engelse Vogue, het beroemde tijdschrift. Hier kun je hem kijken, met een Brits IP-adres althans.
De regisseur liep een tijd mee met de redactie van de Vogue. Hij filmde ze in de tijd dat ze bezig waren met het maken van de editie ter gelegenheid van hun 100-jarig bestaan.
Ik weet niet of het zijn bedoeling was maar het kwam allemaal vrij sneu op me over. Ik denk niet dat de Vogue dacht dat ze zo over kwamen, anders had hij vast geen toestemming gekregen om te filmen. Maar al kijkende bekroop me het gevoel dat ik naar een oude, verbitterde garde keek. En – sorry, mode liefhebbers! – naar een nogal oppervlakkig en arrogant geheel.
Ik dacht eigenlijk dat dat aan mij lag. Want als je google er op nazoekt, zijn de recensies positief. Of vooral gericht op wat de dames op de redactie aan hebben.
Maar vandaag las ik iets dat mijn gevoel bij het zien van de documentaire bevestigde. In dit artikel pakt een kritische journalist diezelfde redactie hard aan vanwege hun opmerkingen over bloggers. De dames hebben namelijk, naar aanleiding van de Milan Fashion Week, flink uitgehaald naar al die stomme bloggers zonder stijl.
Stijl?
Wat is stijl en wie bepaalt dat?
Ik moest denken aan dat prachtige en slimme lied uit de musical Chicago. Ken je het? “Stijl”? Zie deze video, vanaf 0:55.
Geen mens heb heden nog steil*.
Ik vind het zelf wel toepasselijk. Gemeen he.
Wat me tegen staat is het idee het een groep uitverkorenen bepaalt wat ‘stijl’ is. De oude garde. Niet die honderden mooie, slimme, jonge, toegankelijke vrouwen en mannen die via blogs, Instagram, Snapchat en vlogs een snaar weten te raken bij honderdduizenden (soms miljoenen) mensen. Als honderduizenden (jonge) mensen het ‘leuk’ vinden is het geen stijl.
Stijl is kennelijk iets voor de elite, met het vermogen om belachelijke prijzen te betalen voor ‘mode’ (in het artikel van de redactie zegt een van de dames letterlijk “It’s not just sad for the women who preen for the cameras in borrowed clothes, it’s distressing, as well, to watch so many brands participate.”).
Stijl is exclusief, niet inclusief.
Stijl is te koop. Maar alleen voor heel veel geld.
Brrr.
Nou ja. Ze zijn natuurlijk ook gewoon een enorme aanslag op een 100-jarig business model. En 100-jaar durende invloed. Dat is lastig te verkroppen. Niet voor niets krijgen zelfs hun eigen adverteerders een veeg uit de pan.
Am I allowed to admit that I did a little fist pump when Sally broached the blogger paradox? There’s not much I can add here beyond how funny it is that we even still call them “bloggers,” as so few of them even do that anymore. Rather than a celebration of any actual style, it seems to be all about turning up, looking ridiculous, posing, twitching in your seat as you check your social media feeds, fleeing, changing, repeating . . . It’s all pretty embarrassing—even more so when you consider what else is going on in the world. (Have you registered to vote yet? Don’t forget the debate on Monday!)
(bron)
Arggh. Er is zo ontzettend veel mis met dat artikel van de redactie. Iedere keer dat ik het lees word ik bozer.
Je moet het maar durven, als 100-jarige die vecht voor haar toekomst.
Het is wel duidelijk.
Geen mens heb heden nog steil.
* bij die bron staat ‘stijl’. Maar ik hoor steil :).
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
En dan realiseer ik me dat ik (veel) te lang niet ben komen lezen
Vaak zit er een hoop haat en nijd achter, bah
Ook bij *boekbloggers* komt het veel voor, vorige week was ik bij een signeersessie en stonden twee meiden te kletsen over iemand die ik ken. De afgunst, haat en nijd spatte eraf
Bleh
Ja, de haat en nijd spat er af. Brrr. Maar inderdaad, het zal bloggers onderling ook wel niet vreemd zijn. Het is de mens niet vreemd! Enne, leuk dat je weer even langswipte <3