Ik zit een beetje te denken over feedback, de laatste dagen.
Komt omdat ik een paar keer negatieve feedback kreeg. Sommige feedback was terecht en sommige niet; sommige feedback was gevraagd en sommige ongevraagd.
Mensen zijn vooral in Nederland totaal niet bang om feedback te geven. Ook niet online. Het is een van de mooie kanten van onze cultuur, dat je gewaardeerd wordt als je een kritische geest hebt, en zegt waar het op staat.
Mogen is niet: moeten
Maar goed. Sinds ik in het buitenland woon denk ik steeds vaker: dat je iets mag zeggen, wil niet zeggen dat je altijd maar iets moet roepen. En: voordat je iets zegt, kun je je afvragen wat het toe gaat voegen. Dat je een mening hebt, wil niet zeggen dat je hem altijd maar moet geven.
Wat dat betreft raakte Jacob Jan me van de week met een blog over roepen (ik weet niet meer precies welke het is, want roepen vs dialoog is een onderwerp waar hij zich terecht druk om maakt en veel over schrijft).
Ik zag het net nog gebeuren op Facebook, op de pagina van de HEMA. Die waren bezig om snel nog voor de 30e maart (zie blog van gisteren) hun Timeline te updaten. Alleen hadden ze even niet door dat ze een vinkje “verbergen van tijdslijn” uit moesten zetten omdat anders al die prachtige updates van hun Timeline zo hup, in de stroom berichten van fans terecht zouden komen.
Opeens hadden fans dus een hele reeks berichten van de Hema. Maar degene die voor Hema de updates aan het toevoegen was, kreeg door wat er mis ging en bood excuses aan, heel netjes. En heel menselijk. Precies wat je wilt dus van zo’n pagina en zo’n bedrijf. Het zijn ook maar gewoon mensen die de Timeline zitten te updaten, tenslotte!
[Ga vooral even kijken naar die Timeline! Als je terug gaat in de tijd, vanaf jaren 20, krijg je prachtige foto’s te zien van Hema in die tijd. Echt prachtig, hoe ze in hun archief zijn gedoken en een soort museum-op-facebook hebben gemaakt! Neerlands trots :-)]
Maar toch zijn er mensen die dan negatief blijven. Een negatieve insteek hebben. Toch nog even vertellen hoe stom of vervelend ze het vonden.
Ik ben de afgelopen 2 jaar een paar keer letterlijk stilgevallen van feedback door Nederlanders. Van feedback die ik zelf kreeg, en feedback die anderen kregen (niet-Nederlanders). Gevraagd en ongevraagd. Nou ja, vooral ‘ongevraagd’ eigenlijk.
Wat wij in Nederland als ‘direct’ beschouwen, dat heet in het buitenland toch snel meer ‘bot’. En, vind ik, er is leuk bot en stom bot. 🙂 Recht-door-zee-bot en dom-bot. Mijn Groningse fietsenmaker tijdens mijn studietijd was Gronings bot en dat was super. Een bekende die een vriendin vertelt dat haar gerecht niet lekker is, dat vind ik dom-bot. Wat voegt dat nou toe?
Anyway. Een ding is zeker. Als je als bedrijf of als mens online (publiek) opereert, ga je vroeger of later feedback krijgen! En dat is weer een vak apart, daar mee omgaan. Belangrijk om je ego opzij te zetten, het serieus te nemen, en ondertussen bij jezelf te blijven. Open te zijn.
Best een uitdaging…
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik vind het een mooi verhaal! Heeft mij in elk geval goed aan het denken gezet!
Maar ik denk dat je heel onrustig zou worden als niemand meer ergens iets van zegt als je niet om feedback hebt gevraagd.
Soms is het zomaar een reactie, onbedoeld heeft het toch altijd een mening in zich. En dat is nou het lastige van ‘meningen’ en daaraan verbonden dus aan ‘feedback’. Het is altijd de gekleurde opvatting van een ander. Met een ander denkraam, een andere kijk op de wereld en met andere ervaringen. Mmm… ik pieker nog even door 🙂
Dat zette mij weer aan het denken: als bedrijf is het soms fijn om ongevraagd feedback te krijgen. En als mens ook. Als het opbouwend is. Bedoeld om je te helpen verbeteren. Het is meer de feedback die uit is op niets anders dan ventileren van negatieve gevoelens, oftewel, die vooral met de gever te maken hebben, waar ik soms een beetje genoeg van heb….
Precies, het ‘wat voegt het toe’ zou eigenlijk wel een mooie kapstok zijn om te bepalen of je de feedback zult geven of niet. Anders wordt het al snel onnodig grievend.
dat zou regel 1 mogen zijn bij feedback geven!
Nou, helemaal. Ik probeer dat wel steeds meer toe te passen, jij? Lukt niet altijd. Vandaag nog bijna gedaan, wilde n.a.v. incidentje op het schoolplein nog beetje gaan zeuren over wat iemand deed, en toen dacht ik: waarom? Wat voegt het toe? Waarom niet focussen op de positieve kanten van diegene? Ook in mijn hoofd? En ja: het helpt!
Ik vind ongevraagd feedback geven dus gewoon heel erg fout!
Sterker nog: ik vind het geen feedback. Het is gewoon kritiek. (of een compliment als het positief is)
Kritiek geven mag, maar ook daarbij geldt voor mij: doe dat alleen als je vindt dat dat echt nodig is. Omdat je boos bent of zo.
Ik vind dat er te vaak misbruik gemaakt wordt van feedback. Zelfs in cursussen feedback geven, gaat het fout. Houd eens wat vaker je mond, daar ben ik het mee eens.
ik heb daar hier over geschreven.
http://jacobjanvoerman.wordpress.com/2011/03/27/misbruik-van-feedback/
IK OOK! X2 🙂
Feedback geven is ook een vak.
Gratis en ongevraagd wordt vaak niet gewaardeerd.
Betaald en op advies wel.
Maar daar ga ik nog een blogje aan wijden.
Enne, bedankt voor je, gratis, feedback afgelopen dagen. Die werd uitermate gewaardeerd 🙂
Ik had er eigenlijk van moeten maken: is een kunst. Maar ik was te moe gisteravond om dat te bedenken. Soms is het gewoon goed om dingen te horen, kun je er iets mee doen. Maar ongevraagd negatieve kritiek geven, wie heeft daar nou wat aan? Snap ik niet. Ik heb overigens laatst ook iets meegemaakt waarbij ik heel indirect, uit gedrag begreep dat er kritiek was … alleen weet ik niet waarop. Phoeoeoe dat is weer een heel ander geval! Want dan ga je twijfelen. Dus inderdaad: feedback geven is OOK een vak 🙂