Ik gaf laatst een leuk gastcollege op de Rotterdam Business School. Althans, ik vond het leuk. Het ging over locatiemarketing. Maar het zette me aan het denken over enthousiasme. En hoe enthousiasme als social media trainer zowel goed als slecht kan zijn.
Terug in de auto zat ik te denken over de discussie die we voerden.
Aleid, die een comment gaf op dit blog van de week, had gelijk: college geven is heel anders dan een presentatie geven.
Als ik word gevraagd om een presentatie te geven of een workshop, is dat vaak door iemand die het belangrijk vindt om collega’s kennis te geven over een online ontwikkeling. Maar er komt ook altijd een stukje overtuigen bij kijken en soms zelfs een stukje aansturen op verandering. In een groep zitten altijd mensen die twijfelen of ze er wel aan willen. Dat is ook juist het leuke van zo’n workshop: je weet nooit vantevoren hoe de groep het ziet en wie wat denkt.
Bij een college is het, denk ik, wel net iets anders. Je wilt mensen niet zozeer overtuigen van een mening. Je wilt graag kennis delen en overbrengen over een onderwerp, op basis van feiten, en de mensen in de zaal prikkelen om daar hun eigen vragen over te gaan stellen, iets te doen met die stof en er op verder te borduren.
Eigenlijk een heel andere opzet. In ieder geval wat minder praktisch en meer theoretisch dan wat ik soms geef aan presentaties en webinars.
Maar waar ik over na ben gaan denken, in de auto naar huis, is de rol van enthousiasme.
Enthousiasme is een mooi iets. De definitie van de term enthousiast doet het gevoel geen recht, vind ik:
Enthousiasme is een gemoedstoestand waarbij men zich levendig en uitgelaten gedraagt en een grote geestdrift en motivatie voor iets of iemand vertoont.
Maar het woord enthousiasme is wel een term die vaak valt als mensen mij beschrijven. En dat klopt aardig. Ik ben altijd superenthousiast over de dingen waar ik over vertel. Dat komt omdat het zaken zijn waar ik veel over weet – omdat ik er veel over heb gelezen – omdat ik het interessant vind – omdat ik er enthousiast over ben – zodat ik er veel over weet … etc.
Ik denk dat het ook mijn kracht is. Wie enthousiast is, ziet mogelijkheden, ziet kansen, wil meer weten, wil delen.
Enthousiasme doet energie uitstralen. En vaak ook een stukje openheid en bereikbaarheid.
Zo had ik laatst een gesprek met iemand die ik al vrij lang ken, zakelijk, en opeens kwam het gesprek op iets waar hij privé veel mee bezig is, iets dat een belangrijke rol in zijn leven speelt. Het werd een totaal ander gesprek, op een heel ander niveau, en ik zag een totaal andere kant van iemand die ik al lang dacht te kennen.
Gewoon, door het enthousiasme over een onderwerp.
Enthousiasme kan meeslepen.
Maar enthousiasme is een tweesnijdend zwaard, in zekere zin.
Het goede aan enthousiasme is dat je gelooft in je verhaal en dat je geen drempels ziet.
Het slechte aan enthousiasme is dat je gelooft in je verhaal en dat je geen drempels ziet.
Enthousiasme kan mensen inspireren en meetrekken in een verandering of richting.
Maar er zijn ook mensen die zich het lastig vinden om tegen enthousiasme in te gaan. Om gehoord te worden in hun kritiek voor een onderwerp waar om hen heen veel enthousiasme voor bestaat.
Enthousiasme kan mensen ook klakkeloos meeslepen, zonder dat er ruimte is voor die kritische noot. Want hoe enthousiaster iemand ergens over is, hoe lastiger het is voor anderen om kritische vragen te durven stellen.
Met die kritische vragen zat het vandaag wel goed, gelukkig (niet anders verwacht! MBA!)
En met het enthousiasme ook. Hopelijk van beide kanten. 🙂
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
Eigenlijk vind ik niet dat het slechte aan enthousiasme is dat je gelooft in je verhaal en dat je geen drempels ziet. Zolang je maar voor andere zaken open blijft staan, geen oogkleppen draagt en niet dramt 😉
Mooi gezegd!! Dat is inderdaad een goede voorwaarde!