Directeur van de dierentuin worden, dat was heel lang mijn droombaan. Of alleen marketingdirecteur. Zou ik ook heel tevreden mee zijn geweest.
Zodra ik ging werken (in Den Haag) nam ik een abonnement op Blijdorp. Heel veel mensen vonden dat maar raar. Waarom zou je, als twintiger? Maar ik ging dan op vrijdag als ik vrij was (een keer in de twee weken, heerlijk, zo’n 38-urige werkweek!) naar Blijdorp. Het mooie van een abonnement is dat je geen verplichting voelt om de hele dierentuin te zien. Dus gewoon direct door naar de stokstaartjes natuurlijk. Lekker een uur gaan kijken wat ze uitvoeren.
Werken in de dierentuin
Uiteindelijk ben ik ook in Blijdorp gaan werken, maar niet als marketindirecteur (wel nog een keer op gesprek geweest na een vrij brutale open sollicitatie! Maar er was alleen een opening op de communicatie-afdeling). Als vrijwilliger, rondleidingen aan kinderen geven.
Ik vond DAT dus een droombaan. Later in Boedapest heb ik ook nog wel eens rondleidingen gegeven aan kinderen van de Amerikaanse en Nederlandse school.
Het mooie is dat je dan wel vanuit de organisatie meemaakt hoe dat gaat, zo’n dierentuin. Dat er allemaal dierengekken werken. Dat mensen leven voor de dieren en de dierentuin (en misschien wat minder voor de bezoekers!). Dat het een hele kleine, op zichzelf gerichte wereld is. Aantrekkelijk, en ook weer niet.
Dierentuinen zijn mijn ding
Anyway. Dierentuinen zijn dus helemaal mijn ding. Niets gaver dan rustig dieren te kunnen observeren. Want ieder dier heeft iets speciaals. Van de kleinste mier, tot de grootste olifant. En top of the list is dan de San Diego Zoo. Beroemd over de hele wereld. Nooit gedacht dat ik er nog een keert zou komen! Maar dus wel. 🙂
Wauw. De beplanting alleen al is het waard. Alsof je door een oerwoud loopt. Het is heel heuvelachtig, met paden, en trappen, en steile heuvels. Tropisch.
Collectie enorme vogels, een gigantisch olifantenverblijf – waar ik even niets van begreep omdat het in het ‘Afrikaanse’ gedeelte was maar ik toch vrij zeker denk te weten dat het om Aziatische olifanten ging… -, en natuurlijk de Reuzenpanda. Er zijn er maar een stuk of 40 buiten China. Dus een half uur in de rij om er langs te kunnen wandelen is echt geen probleem.
Dierentuinmarketing
Maar als je een dichtegetikte dierentuinliefhebben met de droom van dierentuinmarketing in San Diego Zoo zet, kan je natuurlijk niet stil blijven over hoe mooi en slim alles in elkaar zit.
Een paar fantastische verblijven die niet alleen voor de dieren prachtig waren ingericht maar ook alle faciliteiten boden voor medisch, genetisch en gedragsonderzoek; een ongelofelijk mooi onderhouden park; een luchtbrug van gondels; bussen die op en af rijden door de hele dierentuin; een enorme collectie (bijzondere dieren) en een grote hoeveelheid fok- en behoudprogramma’s; een scala aan restaurants (waaronder een tree top restaurant! op enorme hoogte) en winkels.
En dan maar een dollar of 30 toegangsprijzen? Terwijl Legoland rustig 70 dollar kost? Geen idee hoe ze het doen. Zelfs parkeren was gratis. Ik kan alleen maar aannemen dat ze gigantisch veel donaties en sponsoren hebben.
Speciaal zijn kost geld
In ieder geval passen ze iets waar ik al eerder over schreef, hoe mensen in de VS gewoon boven het maaiveld uit mogen steken, heel slim toe. Als bezoeker kun je een speciale behandeling krijgen – tegen betaling. Zoals een variant op valet parking, waarbij ouders niet de auto maar de kinderen kunnen parkeren terwijl ze de auto halen.
Rondleidingen door de dierentuin zijn volledig commercieel georganiseerd. Rondleiding achter de schermen, ook te regelen tegen betaling. Anderhalf uur voor 99 dollar (plus toegang tot de dierentuin).
Een dierentuin runnen is duur!
Een dierentuin runnen kost waanzinnig veel geld. Het eten en de verzorging van de dieren is ongelofelijk kostbaar. Dus het is zaak om je marketing goed op orde te hebben, vooral je marketing voor donateurs en sponsoren. Daar zijn ze gelukkig heel goed in in Amerika, en ook in deze Zoo zag je overal bordjes ‘In loving memory of…’. En naar personen vernoemde verblijven.
Gelukkig las ik dat San Diego Zoo het bamboe voor de Panda’s en de vijgen voor een hele lijst aan dieren zelf kan verbouwen op het terrein van de dierentuin (meer info over planten in San Diego Zoo). Scheelt weer.
PS Is het nog steeds mijn droombaan, werken in de Zoo? Weet ik niet goed. Het is geen makkelijke wereld, helemaal niet als je probeert je collega’s meer aan de slag te laten gaan met mensen i.p.v. dieren. De uitdaging zit in de beperkingen, maar dat is natuurlijk ook wat het minder aantrekkelijk maakt… Conclusie: ja. Nog steeds een droombaan. Naast de droombaan die ik nu al heb. 🙂
- Schrik - 19 januari 2025
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
Ik vindt de dierentuinen in Nederland tegenwoordig achter blijven, qua ontwikkeling van een park.
Het is niet meer alleen dieren kijken, het is een dag uit. En daar komen veel meer dingen bij kijken. Denk aan Horeca, attracties en educatie. En met atracties bedoel ik niet achtbanen a la Disney’s Animal Kingdom
heerlijk om te lezen.
en..het blijft vreemd voelen die vip arrangementen. zou dat in Nederland ooit kunnen? Hier is dat meer iets voor een winnaar van een wedstrijd, denk ik.
Leuk artikel. Ik denk dat het voor veel mensen een droombaan is. Wie weet lukt het je nog een keer