Een tripje naar de supermarkt levert altijd voedsel op – vooral voor de gedachten (haha! leuke woordspeling, he? ‘Food for thought’? Jaja. Op dreef!). Producten waar je niets aan hebt, merknamen die je niet begrijpt, en marketingtrucjes waarmee je alleen in de Verenigde Staten wegkomt.
Bijvoorbeeld.
Camembert. Een Franse kaas, zou je zeggen. Zie je ook aan de verpakking, toch (zie plaatje naast inleiding)? Want:
- De naam (Ile de France)
- Het logo (Eifeltoren)
- De vlag (Frans)
- Het recept (echt Frans, dus)
De verwatering van het woord ‘echt’
Nu leert de ervaring dat als men hier gaat spreken van ‘echt xxx recept’ de kans dat het echt van xxx is, vrij klein is. Neem daarbij een prijs van onder de 10 dollar voor een kaasje dat helemaal vanuit Europa ingevlogen wordt, en je weet dat er iets niet klopt.
Dat je in Amerika camembert maakt, is al een beetje twijfelachtig vind ik. De naam is niet beschermd kennelijk, zie verderop. Maar om dan op alle mogelijke manieren te verwijzen naar Frankrijk, kijk, dat is toch mensen op het verkeerde been zetten. Vooral als je dan ook nog op de verpakking zet ‘printed in France, in kleine letters’. ‘… in France’. Echt waar.
Het mag, maar klopt het ook?
[Noot: dit is notabene de materie waarop ik afgestudeerd ben. Maar is al tijdje geleden. En met #iederedagbloggen niet echt de zin en tijd om het uit te gaan zoeken.][Sorry!]Nu valt de naam ‘camembert’ onder EU-regels die proberen producten die traditioneel vanuit bepaalde regio’s komen, te beschermen. Zie ook hier, protected designation of Origin. Consumentenbescherming (en natuurlijk die van de producenten in die regio). Of geldt dat alleen voor ‘Camembert de Normandie’? Geen idee, kan het antwoord niet helemaal vinden op internet.
De ethiek van marketing
Maar ja, blijkbaar kan die bescherming buiten de EU alleen worden afgedwongen als er bilaterale verdragen zijn tussen de EU en een bepaald land of er een internationaal gevestigd merkrecht is. Zo zijn er Amerikaanse producenten van mousserende wijn die hun wijn ‘Champagne’ noemen. Volgens dit artikel vanwege een loophole in de wet. Maar kennelijk is het woord Camembert niet beschermd (aldus dit boek dat ik via Google vond en waarin een Fransman zich daar boos over maakt).
Hoe dan ook. Ik sta in de supermarkt foto’s te nemen van kaas en me af te vragen hoe het komt dat mijn grenzen als het gaat om ethiek in marketing zo anders liggen dan die van dit soort bedrijven.
Het houdt het leven interessant, dat in ieder geval. En tripjes naar de supermarkt ook!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Blijf ik een raar soort ethiek vinden: geld maken met nepperij.
Ik verbaasde me en tijd terug ook over tekenfilms bij het kruidvat. (mijn kinderen waren in de Disney-film leeftijd). alle bekende Disneyfilsm nagemaakt. Dat mag natuurlijk, want Disney gebruikt zelf universele verhalen.
De kroon spande: “Leeuw en koning”. Die extra spaties ertussen. Genoeg om juridisch veilige te zijn. En dicht genoeg bij de echte naam om Oma’s en tantes te foppen, die denken: Goh, die leuke film waar kleinzoon/neefje het laatst over had, ligt hier heel goedkoop! laat ik hem eens verrassen.
En de filmmakers zelf. Welke zichzelf respecterende tekenaar wil meewerken aan zo’n goedkope ripp-off?
[ja heb ik ook soms: boze verwondering]
Nou inderdaad! Boze verwondering, ook bij jou! Ik ben er ook wel eens ingetuind, die videos, maar dan bij de On Demand videos. Bah. Is nooit zo leuk als het echte werk. Tsja, het is gewoon nepperij natuurlijk. Je moet maar op blijven letten als consument, he? Niet mijn idee van hoe het hoort.