Ik zat te denken over creativiteit. Creative power. Dingen maken. Dingen de wereld in helpen.
Ik kwam er op omdat ik iets zag. Op Twitter. *snel terug scrollt door timeline*. Ik kan het niet meer vinden. Maar irritatie maakt zich van mij meester. Zo’n snelle kleine irritatie die ergens door mijn hoofd flitste. Maar ik weet niet meer wat het triggerde.
Ik denk dat het iemand was die iets afkraakte op Twitter. Iemand blog, iemands ideeën, zoiets.
Ik dacht – het is wel makkelijk om andermans ‘werk’ af te kraken, eigenlijk. Als je zelf nooit iets ‘maakt’. Niets schrijft. Niets aan ideeën biedt om op te reageren.
Maar, in de positieve zin, had ik een ingeving.
Dat dát is waarom bloggen zo leuk is. Zo belangrijk voor me (en voor al die andere bloggers).
Omdat je, iedere dag weer opnieuw, kunt creëren. Schrijven, bloggen, illustreren, foto’s maken, audio-fragementen, videos… Wat zo heerlijk is, is dat je iedere keer weer opnieuw van niets, iets maakt. Jouw vorm geeft aan een gedachte of een wens of een idee.
En zoals iemand op Twitter gisteren zei: het is gratis, het is snel en direct, en het is open voor iedereen.
Het creëren dat is het verslavende. Daarom wil ik niet meer stoppen. Het hoeft niet unaniem mooi te worden gevonden. Of belangrijk. Zelfs jij, zelf, hoeft er niet tevreden over te zijn. Maar het ís er wel! Het staat er! Je hebt de moeite genomen om een gevoel of gedachte om te toveren in iets tastbaars en zichtbaars.
Dat is kunst. Dat is je uiten.
Bloggen is geweldig. Zouden meer mensen moeten doen!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
jaaaaa! kan ik alleen maar enthousiast roepen! (en ook als ik even niet weet wat ik ermee moet is een blog fijn! (heb ik gemerkt))
Vol verbazing druk ik tegenwoordig op publish.
Ben iik dat doe ik dat?
Ja bloggen is leuk, en de *vriendschappen* die er door ontstaan ook!
Het is zo mooi, inderdaad, creativiteit. Een voetafdruk achterlaten, maar dan in positieve zin bedoeld. Onderdeel zijn van een creatief proces. ‘Gedachten vangen’, zo heb ik het wel eens genoemd. Inspiratie opdoen, elke keer weer. Onverwachts, telkens weer, je moet dus wel opmerkzaam zijn, open, ontvankelijk. Leergierig en ontdekkend, speurend naar sporen, zoekend naar metaforen, hakend naar beelden die iets zeggen. Zelf ben ik anderhalf jaar geleden begonnen en niet meer te stoppen. Een onophoudelijke vulkaan van foto’s, gedachten, gedichten, mijmeringen en vergezichten kan ik kwijt. Reacties zijn leuk, statistieken zijn belangrijk, maar jezelf uiten, een nieuwe wereld ontdekken, deel uitmaken van een andere realiteit, en die ook weer proberen over te brengen, door te geven aan anderen, respons te krijgen en feedback, inspiratie ook bij anderen weer opdoen, dat allemaal heeft mijn leven verrijkt, gevoed, gevuld.
Toch, één maar … Niet vergeten echt te leven, mens te zijn, te ontmoeten, deel te nemen aan je gezin en maatschappij, lief te hebben. Want, het is wel verslavend …!
en nog een waarom bloggen zo leuk is:
je hoeft niet lang te wachten op reacties.
ik ben bezig met een verhaal, en ik heb vanmorgen direct het begin op mijn blog gezet. nieuwsgierig naar wat mensen er van vinden.
de rest van dat verhaal komt pas als het helemaal af is.
maar dat is dan wel een tijd droog staan.
bloggen is ook verslaafd zijn aan reacties.
vorm geven.
dat is wat mij aanspreekt aan je blog hierboven.
dat is een mooi proces: vorm geven aan dat vormeloze, dat van binnen zit.