Jaja, het is ook zo inspirerend allemaal, die mini-online-community waar ik deel van uitmaak, van mensen die ik volg, die mij volgen, bloggers, tweeps. Het leven zou saai zijn zonder hen/jullie.
De vraag naar het bouwen van eigen (online) communities komt steeds meer op. Logisch ook. Communities hebben de toekomst. Ze bieden ons, leden van communities, waar we behoefte aan hebben (contact, informatie, kennis, hulp. Contact. Contact. …). En daarmee bieden ze bedrijven, organisaties, overheden een manier om de band die klanten met hen hebben, te verstevigen en zelfs te verankeren.
Of je nou een twitterchat begint, een community bouwt rondom je blog, op Google+, op Facebook, op een zelf op te richten platform (zie bijvoorbeeld Open Forum van American Express)…
Maar hoe bouw je nu een community? Op welke manier kom je van niets naar iets? Daar heb ik wel een paar ideeen over. Niet allemaal uit eigen ervaring, maar wel altijd uit lang nadenken over dit onderwerp 🙂
3 manieren om een online community op te bouwen
1. Begin vanaf nul. Zie onder.
2. Sluit aan bij bestaande communities.
3. Vind een hele, hele specifieke niche.
Over 1 hieronder meer (aanvullingen welkom). Over twee en drie later deze maand meer.
Een online community begin je zelf, in je eentje
Als je het trending worden van je online community als maatgevend zou nemen (wat we niet doen natuurlijk, maar stel) dan heeft het twee jaar geduurd voordat #blogpraat ‘succes’ had. Totale onzin natuurlijk, want #blogpraat was voor de deelnemers net zo waardevol toen er tien mensen meededen als toen dat er 70 waren of 90 of 40.
Maar zonder gekheid, ook jij kunt morgen iets beginnen en tot een succes maken. Een nieuwe movement. Een community. Iets nieuws. Een groep/beweging/’ding’ starten. Je hebt maar een paar factoren nodig om er iets groter-dan-jezelf van te maken.
Doorzetten en investeren
Voor niets gaat de zon op. Je hebt niet zo maar een groep gelijk gestemden die zich betrokken voelt bij een ontwikkeling, organisatie of merk. Het vraagt heel veel inzet en doorzettingsvermogen. Kijk maar naar alle bedrijven die met Facebook bezig zijn. Het kost eindeloos veel denk, duw- en trekwerk om zo’n pagina op te bouwen. Blijven investeren dus: mensen, middelen, energie, tijd. Doorzetten – vaak een goede eigenschap als je iets wilt bereiken, en hier geldt dat ook.
Content is key…
Het draait online allemaal om ‘content’, om inhoud. Zonder inhoud is er leegte. Dus bedenk waar jouw beoogde community behoefte aan heeft, en begin content te produceren.
Je content moet van kwaliteit zijn, natuurlijk. Maar kwaliteit is hier een relatief begrip. Home videos kunnen net zo goed kwaliteit zijn, als ze voldoen aan wat je community zoekt. Foto’s (zie de waanzinnig groei van communities binnen Pinterest of Flickr). Misschien zoeken mensen geen artikelen maar links naar andere artikelen. Misschien zoeken ze foto’s. Afbeeldingen. En ook die hoeven niet perfect te zijn. Sterker nog, de imperfectie kan de bindende factor en het aantrekkelijke zijn. Zie Awkwardfamilyphoto’s.com (ook op Facebook).
Platform
Behalve de content moet ook het platform dat je kiest, passen bij je beoogde community. Het kan ook omgekeerd natuurlijk, je hebt een platform en je denkt dat daar ook mensen zitten met een gezamenlijke interesse. Hoeft ook niet 1 platform te zijn, kan ook gaan om meerdere. Als het maar een reactiemogelijkheid heeft. Reacties naar jou, de aanstichter, en reacties naar elkaar. Zonder reacties naar elkaar is er ook geen community, geen verband.
Wat je ook doet, je hebt ergens een plek nodig waar mensen elkaar kunnen vinden. En waar informatie te vinden is. In het geval van #blogpraat vinden mensen elkaar op Twitter op een vast tijdstip. Maar er is ook een hub. Niet dat daar veel gebeurt, op blogpraat.com, maar het is wel een referentiepunt. Een website ligt wat dat betreft wel voor de hand, als het om online gaat.
Dat is ook een beetje een kwestie van je risico spreiden…als het ene medium of platform er uit ligt, kun je elkaar nog vinden op dat andere.
Regelmaat
Hoe meer ik leer over Facebook, over twitterchats, over emailmarketing, over bloggen – hoe meer ik me realiseer dat regelmaat belangrijk is. Op onregelmatige tijden je content delen en contact zoeken, leidt ertoe dat mensen niet weten wat ze kunnen verwachten. Dat er geen motivatie is om terug te komen op jouw plek, jouw platform.
Tuurlijk kun je mensen met behulp van een feed, email, updates weer naar dat platform toe halen. Maar nog mooier is het als mensen het platform zelf op gaan zoeken. Dat doen ze alleen als ze denken dat er iets te vinden is, iets nieuws. Dus het is fijn als iedereen weet: op die dag, of ‘als ik af en toe check’, is er iets te vinden. Content, reacties, interactie.
Passie en ‘persoon’-lijkheid is een vereiste
Je vraagt je wel eens af waarom het organisaties niet lukt om echte binding met hun klanten te krijgen zoals je bijvoorbeeld in twitterchats ziet. Het kan wel. Je kunt een echt community-gevoel doen ontstaan. Maar dat vraagt om betrokkenheid van een duidelijke persoon of groep personen namens een bedrijf. Mensen kunnen alleen connecten met mensen. Niet met gebouwen (ik stel me altijd voor dat een bedrijf als het ware het pand is waar het zich bevindt).
Op Facebook kun je dat mooi zien, vind ik. Het is soms heel gek. Dat je een merk volgt en dat er in de updates een persoonlijke toon getroffen wordt, zonder dat er ondertekend wordt. Als zijn het maar initialen….met wie praten we nu eigenlijk? Zie dit voorbeeld van Starbucks Nederland. Erg leuke updates, heel warm en persoonlijk. Maarre…wie is dit nou? Met wie spreek ik?
Aan de andere kant had ik laatst superleuk contact met @idonethis via Twitter. Ik voelde me al verbonden, maar toen des te meer. Dat een bedrijf opeens zo menselijk is, zo toegankelijk! Erg gaaf. Maar ook daar geldt dat je niet weet met wie je tweet. Man? Vrouw? Rol in organisatie? Altijd verantwoordelijk voor twitteraccount, of alleen soms? Gelukkig kun je, als je naar het profiel doorklikt, wel degelijk zien met wie je te maken hebt.
Nou ja, ik dwaal af. Maar als klant/deelnemer/groepslid wil je je alleen verbinden aan mensen, niet aan ‘merken’. Is mijn overtuiging.
Conclusie: het kost tijd
Het kan wel, een online community opbouwen vanuit het niets. Maar het vergt flinke investeringen. Je bent er niet zo maar. Je moet veel dingen doen, en gedurende langere tijd. Dus eigenlijk heb je behalve doorzettingsvermogen, energie, etc. maar 1 ding nodig. Geduld.
En: hoe eerder je start, hoe beter…
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Deze blog komt op het juiste moment: ik ben namelijk bezig met het opzetten van een (online & offline) community !
Dank: ik ga deze blog nog heel veel keer lezen 🙂
*schrijft in voor hele cursus*
ha en ik schreef net over kiezen +tanden. doorbijten dus.
Goede punten. Qua bezoekersaantallen; regelmaat is goed, maar ik merk ook dat een klein aantal van mijn posts goed gelezen wordt (over een langere tijd), en anderen niet. Key is het juist taggen van je posts, zodat ook iemand die je blog totaal nog niet kent, via een zoekmachine, je met de juiste zoekwoorden ook vind.
Wat in welk geval de juiste tag is, weet ik ook nog niet altijd, maar ik probeer er bij elke nieuwe post wel rekening mee te houden.
Thanks! Ik wil hier wat me gaan doen. Ik publiceer al een jaar of 6 non-stop veel dingen op het internet waar ik ook nog eens veel tijd in steek, maar heb nooit een groter publiek dan een handje vol mensen weten te genereren (op een uitzondering na). En ik ben het kort door de bocht: gewoon zat!
Greetz,Robin.