Ik heb een ebook gemaakt. Het is een selectie van mijn beste nieuwsbrieven en het had een frisse blik nodig. Dus Rosalinde is het voor me aan het redigeren. Ze stuitte op de volgende alinea:
“… Waarom ik gedwongen was na te denken over de grenzen aan ‘jezelf zijn’. Die hadden te maken met zakelijke afwegingen, zoals je vast begrijpt. Ik kreeg de kans om iets te doen op een andere manier dan ik het normaal doe. Dus de vraag was wat het me waard is om te doen wat ik wil op de manier die ik wil. Of ik wil waarmaken wat ik zei dat ik wilde bereiken, of dat ik afhaak omdat het niet bij me past.”
En ze vroeg me er naar.
Ik moest echt even nadenken. Maar toen wist ik het weer: ik had feedback gekregen op mijn blog. Dat het niet zakelijk genoeg was, wat ik hier allemaal schreef. En dat dat niet handig is gezien mijn plannen.
Want echte ondernemers bloggen niet.
Echte ondernemers delen dit soort informatie niet. Die bloggen niet over twijfels, over geleerde lessen en zeker niet over hun vakantie of hun kinderen. Laat staan dat ze dat iedere dag doen, bloggen.
Niet de ondernemers die wij met zijn allen bewonderen en als succesvol zien, in ieder geval. Ergo: je kunt niet succesvol zijn als je zo blogt.
Echte ondernemers hebben helemaal geen tijd om te bloggen. Of, wat dat betreft, om hun kinderen naar paardrijden te brengen of iedere dag om 18:00 het eten op tafel te hebben. Alsjeblieft zeg.
Echte ondernemers bloggen niet.
Ik nam de feedback serieus. Want ik wil die volgende stap maken naar Echt Ondernemerschap. Een business bouwen. Meer, beter, groter. Tuurlijk.
Ik ging enorm twijfelen aan mezelf en aan dit blog. Ik wist gewoon niet meer of het wel goed was, wat ik deed, door altijd te bloggen wat ik wilde, waar ik over dacht en hoe ik me voelde. Of het niet te onzakelijk was.
Die twijfel leidde tot een enorme groei van dit blog. Want hoewel ik nog steeds iedere dag blogde, blogde ik vaker bewust over zakelijke onderwerpen. En die artikelen leverden een gigantische groei op aan zoekverkeer. 150% groei vorig jaar t.o.v. het jaar daarvoor – het is niet niets.
Maar er kwamen natuurlijk ook persoonlijke artikelen bij. En ik bleef ‘iedere dag bloggen’ als doel stellen voor mezelf. En langzamerhand ging ik weer geloven in mijn eigen aanpak. Zowel van dit blog, als qua ondernemen.
Succesvol ondernemen is een kwestie van definitie
Ik moest wel opnieuw definiëren wat ik wilde. Want wat is succesvol ondernemen? Geloven we echt met zijn allen dat succes alleen bestaat uit 80-urige werkweken en honderdduizenden (liever miljoenen) euro’s?
Ik niet.
Ik bewonder iedere ondernemer die vecht voor zijn of haar idee. Die een goed inkomen weet te genereren. Die zijn of haar idee zo ver weet te brengen dat er ook andere mensen voor aan het werk kunnen worden gezet, in dienst of als freelancers.
Ik bewonder iedereen die het lukt om klanten te krijgen, om geld binnen te halen. Om te groeien.
Ik bewonder vooral die ondernemers die ook nog in staat zijn om te genieten van het leven, tijd door te brengen met hun geliefden, kinderen, vrienden, familie. Die aandacht houden voor zaken als duurzaamheid of goede doelen of een bijdrage blijven leveren aan de maatschappij via vrijwilligerswerk.
Ondernemers die bereid zijn om kennis te delen, om anderen hun netwerk te gunnen.
Ondernemen is bijdragen
Voor mij is succesvol ondernemen een kwestie van bijdragen. Het zou meer moeten gaan over dat bijdragen en minder over jezelf.
Voor mij hoeven we niet meer te voldoen aan dat ene (mannelijke!) voorbeeld van wat succes is. Er zijn meer wegen naar Rome. Er is een andere tijd aan het aanbreken waarin plaats is voor meer definities en andere manieren om invulling te geven aan zelfstandig ondernemersschap. Waarin mensen andere redenen hebben om te kiezen voor ondernemersschap dan geld, macht en aanzien.
Waarin ondernemers gewoon mogen bloggen.
Want persoonlijk bloggen is geen drempel om succesvol te ondernemen.
Het is er onderdeel van.
- Be the leader - 8 februari 2025
- Opgeruimd - 7 februari 2025
- Lekker - 6 februari 2025
Dit is precies waar ik op dit moment ook mee bezig ben. De invulling van wat succes dan precies is. Omdat ik een kind heb op de basisschool is het heel simpel: er wordt gewoon verwacht dat ik op dat schoolplein sta. Ik dacht eerst dat ik dat heel lastig zou vinden. Want: dagen van 16 uur, dat gaat ‘m gewoon niet worden. Maar nu blijkt dat dat juist mijn vangnet is. Ik moet wel efficiënt werken in de tijd die ik heb. Ik moet wel gewoon gezond eten. Ik wordt door mijn leven verplicht om ook andere dingen te doen. En al die dingen maken me juist veel relaxter. En ik verdien ondertussen ook nog meer haha. Maar het voelt soms alsnog een beetje als cheaten omdat ik die dagen van 16 uur dus niet maak die je schijnbaar wel nodig zou hebben.
Succes is ook: een goed privéleven en je kind op kunnen halen! Dat is toch een voorrecht, dat dat kan?