Sinds een tijdje heb ik zwemles. Officieel heet het ’trimzwemmen’, maar het voelt als zwemles. In de positieve zin van het woord. Niet in de zin van: je moet verplicht naar zwemles, jarenlang, om je A en B te halen terwijl je bang bent voor de juffrouw en je moeder gek wordt van de wekelijkse ritjes.
Nee – ik bedoel zwemles waarbij je iedere keer weer iets leert, jezelf verbetert, meer gaat begrijpen en jezelf aan het trainen bent om het beter te kunnen.
Ik heb inmiddels drie keer meegedaan aan mijn de trimzwemles. En drie keer heb ik zoveel geleerd dat het niet bij te houden is.
Wie wist dat zwemmen zo gecompliceerd was? Of eigenlijk, dat iedere sport zo gecompliceerd is? Ik had niet goed door wat ‘sport’ betekende. Wat het betekent om je lichaam zo te manipuleren dat het een beweging perfect uitvoert. En hoe leuk dat is. Ik deed altijd maar wat. Het ging me meer om de gezelligheid, vroeger.
Maar ik kom er achter dat ik dit wel heel leuk vind. Zwemmen vond ik al leuk en nu wordt het alleen maar leuker.
Sinds die drie lessen weet ik dat:
- ik mijn armen moet strekken, echt moet strekken, niet alleen doen alsof ik mijn arm strek
- mijn armen en benen precies een bepaald stuk uit elkaar moet houden, continu
- ik mijn hoofd maar zo ver uit het water mag halen om te ademen dat mijn slaap altijd in het water blijft
- je je benen moet strekken en vanuit je heup moet bewegen, terwijl alleen je voeten ‘spetteren’ (en dat dat loodzwaar is)
- dat je bij de rugcrawl een precieze beweging moet maken met je handen
- dat je het water naar je toe moet trekken
- dat je, als je afzet voor de borst crawl, niet te diep in het water moet duiken
- dat je een moment moet nemen om te bepalen of je in balans bent
- (dat er uberhaupt een balans nodig is wist ik eigenlijk ook niet, noch dat je anders gaat compenseren voor dat gebrek aan balans)
- dat je een bepaalde hoek moet maken met je arm wil je optimaal resultaat bereiken
- hoe de turn maakt bij de rugcrawl, zo dat je het momentum van je slag meepakt en zo min mogelijk snelheid verliest
en dan al deze dingen tegelijk.
Niets van deze lijst lukt me al. Maar ik blijf proberen.
Iedere slag moet ik nadenken: benen? armen? adem? hoofd?
Er valt zoveel te leren en te optimaliseren. En dan moet je het nog eindeloos trainen, wil je het onder de knie krijgen.
Zwemles…er valt nog veel te leren!
- Ik schrijf nog steeds - 1 december 2023
- Verliefd op je AI - 24 oktober 2023
- Blog je nog? - 2 oktober 2023
Geef een reactie