Grassroots. Een term die ik heel veel hoorde, toen ik in de VS woonde.
Grassroots wil zeggen: door de community opgericht, buiten bestaande (politieke) structuren (wikipedia).
Grassroots is: dingen zelf organiseren.
Ik moest er aan denken vanochtend, toen ik bezig was om onze kasten uit te mesten en alles te sorteren en in tassen te stoppen. Ik had via een facebookgroep voor ‘buitenlandse vrouwen in Istanbul’ contact gekregen met iemand die wist hoe je spullen naar de vele Syrische vluchtelingen in Turkije kon krijgen.
De vrouw met wie ik af had gesproken heeft een vriend die journalist is en vele van zijn vrienden zijn dat ook. Omdat ze allemaal veel heen en weer vliegen tussen de grens met Syrië en Turkije (waar vluchtelingenkampen zijn) besloten ze om spullen mee te gaan nemen. Ze zijn er vaak maar kort maar zodra ze iets langer gaan, hebben ze tijd om dingen uit te delen.
Er was vooral behoefte aan kinderkleren. Behoefte is een te zwak woord. Het is vreselijk en er is niets.
Een van hun vrienden is onderwijzer in een van de kampen dus hij kan de distributie goed coördineren. Zo gezegd, zo gedaan. Die babykleren kan ik wel bewaren voor de kinderen van mijn kinderen, over 30 jaar. Maar ik kan ze ook NU geven aan een klein babietje dat er echt iets aan heeft. NU.
We hebben een auto vol spullen gebracht en ze hadden de hele dag door afspraken met mensen via hun netwerk. Vanavond al ging er iemand heen dus hop, afspreken, spullen droppen en hop.
Die twee hebben het allemaal georganiseerd. Ze doen het gewoon. Ze regelen het gewoon.
Ik heb net hetzelfde meegemaakt, met de situatie in de Filippijnen.
Onze oppas komt er vandaan en haar huis is weggevaagd. Ze komt niet uit het gebied waar iedereen op focust en al die hulpgelden komen daar niet aan.
Zonder dat ik het vroeg begonnen onze familieleden geld te geven. Ze storten het op onze rekening en wij nemen het op in dollars. Onze oppas stuurt het naar haar familie, die het grootste deel vervolgens weer gebruikt om voorraden in te slaan en uit te delen. De eerste dagen zat er zes families in het huis van haar moeder, het enige huis dat nog stond. Dus deelde ze haar voorraden en kocht voor het geld ook klamboes en slaapzakken.
De rest is haar moeder gaan uitdelen bij een dorpje ergens achteraf waar geen hulp te bekennen is.
Grassroots, is dat. Als het er niet via de traditionele weg komt, doen we het zelf wel. Als we directe lijntjes hebben, regelen we het gewoon zo.
In de VS was ik onderdeel van een ‘red de bibliotheek’-beweging.
De lokale overheid – die in de buurt van Chicago traditioneel niet echt vertrouwd wordt – besloot de bibliotheekvestigingen te sluiten. In dat kleine stadje waar ik woonde had een of andere &#*@ een centrale bibliotheek gebouwd die niet zou misstaan in New York centrum. Maar de twee mini-vestigingen, met bladderende verf en oude boeken, draaiend op vrijwilligers, die kosten ’te veel geld’. Terwijl de bevolkingsgroepen die kampen met analfabetisme, juist bij een van die vestigingen terecht konden.
Ik dacht het niet, dacht de community.
Na een paar maanden lobbyen hadden ze het geld bij elkaar om 1 vestiging open te houden (de andere was snel nog even gesloten) en een nieuwe vestiging te openen. Met een goedkoop huurcontract richtten ze gewoon een eigen lokatie in. Met boeken. Waarvoor je niet eens een pas nodig had. Gewoon: op basis van vertrouwen. Een lokale aannemer verbouwde de boel en bouwde de meubels. Iedereen draaide diensten.
Er kwamen prachtige computers en ene indrukwekkende collectie boeken.
Ze werden een stichting en noemden die ‘vrienden van de lokale bibliotheek-stichting’. Amerikanen zijn politieke dieren. 🙂
Het einde van het liedje is dat die vestiging overgenomen is door de lokale bibliohteek en de andere vestiging open blijft.
Grassroots is de toekomst.
Het is society 3.0.
Het is chaos.
Het is spannend.
Het kan enorme resultaten geven.
En ik denk dat social media er enorm bij helpt. Als je een publiek weet te vinden, kun je het organiseren. Resources, spullen, mensen, vrijwilligers, content. En geld. Zelfs geld.
Grassroots. Ik weet niet of het in Nederland bestaat. Misschien minder? Misschien omdat het minder nodig is?
Of misschien is de pietietie ook grassroots…
UPDATE: dit dan? Facebook page. Gewoon. Geven, matchen. Wauw.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Fijne post Elja, doet me goed. Voeding voor mijn hart en ziel. Ben erg zoekende naar wat ik kan doen, bijdragen, op kleine schaal, mijn schaal, en naar hoop en actie waar anderen dat ook doen. Dank voor het delen.
Ben zelf onderhand zo allergisch geworden voor Blah, Poeha, en Gebakken Lucht dat het haast fysiek pijnlijk is, en jouw blogs steunen me daar heel erg bij de andere kant op.
kreeg vanmorgen weer een indrukwekkend ontroerend filmpje op mijn ontbijtbordje wat ik denk zeker te weten dat jij ook mooi vind – kiek maor, en fijne dag!
http://caroliengeurtsen.nl/carefree-if-only-for-a-second-uplifting-and-deeply-moving-at-the-same-time-al-was-het-maar-voor-een-seconde-ennl/
Bestaat nauwelijks in Nederland. Niet omdat het niet nodig zou zijn (volgens het Armoedesignalement van deze maand hebben bijvoorbeeld honderdduizenden Nederlanders te weinig geld voor eten en drinken, of kleren), meer door een pijnlijk doch typisch Nederlands gebrek aan solidariteit en empathie.
Misschien is het meer dat we in Nederland zo gewend zijn aan dat alles goed gaat, dat het land al zo lang bestaat, dat we niet goed meer zien dat er nog veel moet gebeuren. We hebben toch zoiets van: ik betaal heel veel belasting, dus…niemand hoeft op straat te leven. Dus…iedereen kan een goede opleiding krijgen. Dus…je hoeft niet van honger om te komen.
De waarheid is denk ik anders, zoals jij zegt. En het zou ons niet misstaan om ons druk te maken over allerlei zaken. Maar de meeste mensen hebben het zo goed! En geloven denk ik dat dat voor iedereen in Nederland is weggelegd.
Er wordt op het moment heel veel, ook op particulier én verenigingsniveau goederen verzameld voor de Voedselbank, door alle leeftijden heen. Doet me erg goed, aanstaande vrijdag hier in Houten bijvoorbeeld ook door jongeren bij alle supermarkten. weeliswaar aangezwengeld door Serious request maar dat dondert niet – het geld is voor Ruim op die Shit en de goederen voor locale voedselbank. Nederland is aan het leren Grassroots te denken én er publiciteit aan te geven, er gebeurt veel goeds in stilte
Top!!!!
Zeker omdat het niet via de geijkte kanalen is
Ja he??
🙂
:))
Dit is nu wat ik noem een feel goed artikel
Haha, mooi woord! ‘Feel good artikel’. 🙂