[achteraf geschreven aantekening: ik weet niet of dit verhaal logisch is. Heb net de helft verwijderd. Zo niet: excuses. Zo wel: ik wist het. Vergeet deze opmerking]
Ah, de mooie wereld van de kostenbesparing. Het kan wel eens goed uitpakken. Maar het pakt ook wel eens niet goed uit, he?
Vrienden van mij zijn aan het verhuizen.
Van een ver land naar een ander ver land*, zullen we maar even zeggen (*naam en adres bekend bij de redactie). Ze zijn expats. De landen liggen zo ver uit elkaar dat hun spullen er twee maanden over hebben gedaan om naar de nieuwe bestemming te komen. Ze zijn dus al twee maanden ‘on the road’. Tijdje in Nederland, tijdje in een hotel in hun nieuwe woonplaats.
Ik ben inmiddels 3 internationale verhuiservaringen rijker, waarvan twee met zo’n lange tussenpoos en zonder spullen. Dat is een avontuur, kan ik je zeggen. Vooral met kinderen. Nu hebben die vrienden nog geen kinderen maar het toeval is dat zij hoogzwanger is en dat maakt het allemaal toch weer net een stukje spannender, he.
Anyway. Het bedrijf waar hij voor werkt heeft een lokale verhuizer in de arm genomen. Goedkoper natuurlijk. Er is heel veel geld mee gemoeid, met die internationale verhuizingen (en met expats in het algemeen ook natuurlijk).
Maar ja. De ene verhuizer is de andere niet.
Nog niet alles is uitgepakt maar een aantal belangrijke meubelstukken zijn flink beschadigd, in een geval in ieder geval zodanig dat het vervangen moet worden. Bij de eerste grote schademelding dacht ik nog, kan gebeuren. Maar bij de tweede begon ik te twijfelen aan de verhuizers.
Niet echt makkelijk hoor, zo’n verhuizing. Je hebt te maken met invoerrechten, douane-procedures (importeren van antiek bijvoorbeeld is soms heel ingewikkeld), verhuizers aan de andere kant van een oceaan die de spullen ingepakt hebben, schades die veroorzaakt zijn door de verhuizers in een ander land. En kritische, gestresste expats die al twee maanden geen thuis hebben en de taal van de lokale verhuizers niet spreken. Ik bedoel niet die vrienden hoor ik bedoel alle expats die dit meemaken.
Die reclame die ik ooit op TV zag van een mevrouw die naar het buitenland verhuist met twee potten van haar favoriete kleur verf en helemaal gelukkig kijkt, die ben ik nog niet tegengekomen. (het is maar dat je het weet, Histor, of Flexa, of wie je dan ook was. Die reclame heeft veel indruk op me gemaakt maar is totale onzin).
Het is misschien wel zo dat het bedrijf dat de rekening van die verhuizing betaalt er weinig last van heeft. Maar die expat wel. Het loopt allemaal een stuk soepeler als mensen goed begeleid worden en hulp krijgen bij het settelen. En dáár heeft de werkgever dan weer heel veel voordeel van, denk ik.
Investeren
Terwijl ik liep te denken over de argumenten om toch voor een internationale verhuizer en coordinator te kiezen, liep ik bij mij door de straat langs twee bakken met zwarte verf met verfrollers er in. Van die teer-achtige verf. Op de terugweg zag ik wat het was: een man van de gemeente was de ijzeren paaltjes op de stoep, langs de kant van de weg, aan het zwart verven.
Hij deed dat staande door met een lange plafondroller (met een klein verfollertje er aan) de kleine paaltjes (50 cm hoog, rond, met randjes en zo) te verven. Overal druppels natuurlijk. Terwijl ik er langs liep dacht ik nog: zo heeft mijn moeder me niet geleerd om te verven. Bij ons in de familie was mijn moeder de verfexpert namelijk. Eerst schoonmaken, schuren, gaatjes opvullen, drogen, opschuren, schoonmaken, afplakken – en dan pas verven. Waar nodig netjes met de kwast, natuurlijk
Deze meneer stond met zijn lange verfroller gewoon een beetje aan te rotzooien, eigenlijk. Die paaltjes zijn uiteraard supervies. Het is een stoffige stad, Istanbul, en deze weg loopt recht onder de brug over de Bosporus door. Al dat autostof daalt vrolijk neer. Om het over de zwerfhonden maar niet te hebben.
De waarheid is dat je moet investeren soms. In plaats van besparen. Of je nou drie keer zo lang doet over het verven van je paaltjes langs de weg. Of in een betere verhuizer.
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
- Vroeger - 14 januari 2025
Jacob Jan Voerman zegt
ceck. logisch