Ken je dat, een stuurloos gevoel?
Ik hoop het niet (sommige mensen hebben altijd een koers en sommige mensen hebben geen koers nodig).
Niets aan. Bah.
Zakelijk is er niets stuurloos – zakelijk sta ik stevig aan het roer en gaat alles volle koers vooruit. De wind in de zeilen, de golven werken mee, ik weet waar ik heen wil. Top. En, ik moet toegeven, de meeste terugkerende expatpartners (mijn identiteit uit een vorig leven, ‘de partner van de expat’) keren NIET terug naar een bloeiende carrière. Dus mij hoor je niet klagen. Integendeel. gogogogogogo
Maar privé voelt het stuurloos.
Ik moest er een tijdje over nadenken, dat gevoel en hoe het heette. Inmiddels begin ik te vermoeden dat ‘stuurloos zijn’ hoort bij het terugkeerproces.
Het wordt tijd dat iemand daar nou eens een boek over schrijft! Er zijn wel her en der wat artikelen over te vinden, maar met die ’10 tips voor repatriation’ kom je er niet, mensen. “Blijf positief.” “Accepteer dat dingen veranderd zijn.” “Zorg dat je geld op de bank hebt.”.
Ik zocht meer iets van: “10 manieren om je sociale leven bij terugkeer weer richting te geven” of “30 dingen die je kunt doen als je de weg niet meer weet in eigen land” of, nou, bijvoorbeeld “Wat je kunt doen als je je stuurloos voelt in je thuisland na terugkeer”. Ik noem maar wat dwarsstraten.
Hoewel het heel leuk is om terug te zijn, is het ook gek. Onbestemd gevoel. Onduidelijk.
Het kan haast niet anders, of er is een vast patroon dat alle terugkeerders meemaken. Zou iemand daar onderzoek naar hebben gedaan?
Tijd voor een boek. Ik noem het: “Koersen op ‘Normaal’?”.
🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
ik heb ook wel eens een stuurloos gevoel, bij mij meer een vroege midlife crisis, of misschien omdat de kinderen opeens van alles zelf kunnen, op school zitten en bij vriendjes gaan spelen, zit ik soms opeens in huis op vrijdagmiddag in mijn eentje! En dan? ha ha…. zonder gekkigheid, denk ik toch dat positief blijven een goed advies is, er zal vast een patroon zijn, maar omdat iedereen zo anders is en zo anders reageert, toch lastig daar specifiek advies over te geven….. Trouwens, ik geloof dat het sociale leven in de leeftijdsfase waarin wij zitten sowieso opnieuw gedefinieerd moet worden. Na allerlei trouwerijen, samenwonen, scheidingen, kinderen en verhuizingen zijn vriendschappen veranderd en verwaterd. Mijn vriendinnen zijn nu moeders van school waarmee ik nu ook samen sport en ga borrelen, collega’s waarmee je een klik hebt. Natuurlijk heb ik ook nog vriendinnen van dispuut en jc enzo, maar door fysieke afstand en of compleet andere prioriteiten is het heel lastig af te spreken etc. en daardoor krijgen gemaks contacten – zo noem ik ze, maar klinkt veel negatiever dan ik bedoel – meer nadruk.
Ja het zal sowieso heel erg veranderd zijn. Dat is wel even wennen. En dat ‘beter een goede buur’ is natuurlijk gewoon waar!!
Het is in ieder geval heel anders dan je sociale leven als expat, omdat dat volledig in het teken staat van je nieuwe leven. Alles draait daarom, anders ben je verloren, zonder vangnet. Hoewel mensen anders zijn zijn de overeenkomsten tussen terugkeerders denk ik wel heel groot? Ik weet het niet. Ik wil het gaan onderzoeken.
leuk, echt iets voor focusgroep discussies, moet je natuurlijk ook een 0 groep doen van mensen die al jaren op dezelfde plek wonen en een 0 groep met mensen die binnen nederland verhuisd zijn op een kritiek punt. Aanbevolen wetenschappelijke literatuur hierbij….. sense of place, place making en othering…… ik kan je wel wat mailen….. of samen een projectje?
Projectje lijkt me leuk! Ik heb nog niet echt in gedachten hoe ik het zou willen doen, maar dat het een heel praktisch iets zou moeten zijn met tips waar je echt iets aan hebt en waarvan je, als je het leest, het gevoel krijgt: dit herken ik, anderen hebben dit ook en het komt dus wel goed.
“Othering?”
Ken je dit boekje al? De gids voor repats? https://www.global-connection.info/webstore/
Ja heb ik en is zeker nuttig! Vond jij het wat?
Ik vond het eerste jaar drama! Daar hielp dit boekje niet bij 😉
Nee, het was meer handig voor de voorbereiding he? Daarna is het alle zeilen aan denk en hopen dat je niet omgaat. Dat dus. Boek nodig!