Ik herlees de Spiegel der Nederlandse Poëzie. Want vroeger las ik nog gedichten. Dus heb ik dat soort boeken.,
Hele zware. Soms ook lichte, las ik. Dat weet ik want het staat erbij.
In potlood, stift en pen. In cirkels, woorden, strepen. Zelfs in uitroeptekens (!!!)
Ik blader door honderden gedichten en lees alleen de mooiste. Ik zoek gewoon de cirkels, woorden, strepen en voila.
Ik lees de strepen en de uitroeptekens en denk: tegen wie had ik het nou? Want dat ik me tot iemand richt is duidelijk.
En opeens realiseer ik me: ik ben het zelf!
Da’s pas een Spiegel.
- Kan AI al beleid maken? - 20 april 2024
- Paardestaarten - 8 april 2024
- Zaterdagochtend is prime time denktijd voor de maandagochtend - 27 januari 2024
Benthe zegt
Lijkt me heel bijzonder om dat zo veel jaren later terug te lezen! Ik ken de bloemlezing ook niet, maar op deze manier lijkt het me inderdaad heel leuk om meer poëzie te lezen.
Elja Daae zegt
Je moet er rust voor hebben, voor poëzie. Kennelijk had ik die een *paar jaar* niet?! Maar het is heerlijk! En er is zoveel verschillende poëzie he? Voor ieder wat wils.
Peter Pellenaars zegt
En poëzie is ook nog eens overal om ons heen => https://www.nemokennislink.nl/publicaties/er-is-een-wildgroei-aan-poezie/