Gisteren: + Nieuw huis laten zien! Blije jongens. + Leuke nieuwe buren. + De jongens laten zien dat het maar 5 minuten rijden is vanaf ons nieuwe huis naar Opa en Omi. + Mooi weer. - Je spullen missen. + Je voorstellen hoe je spullen er uit zullen zien in je nieuwe huis. + In de verfwinkel in de buurt supergoedadvies krijgen. Gewoon in het Nederlands. Da's weer eens iets anders. - Jongens die een beetje in de war zijn. - Nieuwe buren aan de ene kant met twee kinderen en aan de andere kant met 3 kinderen in precies dezelfde leeftijd. - Terugdenken aan Istanboel …
Impressies van een repat, dag 1
Groen, groen, groener, groenst. Een raar gevoel om geen expat meer te zijn. Een land waar het WEL normaal is om je winkelwagentje terug te brengen als je je boodschappen in de auto hebt gezet. Is al het avontuur nu uit mijn leven? Familie die dolgelukkig om ons terug te hebben. En viceversa. Dat je niet weet of je een kaartje nodig hebt voor de parkeergarage, vergeet dat je geld in een winkelwagentje moet doen en per ongeluk je pinpas aan de kassière geeft als je wilt pinnen. Alles wat je wilt is te koop in je supermarkt. Verdriet (maar om wat?). Hoofdpijn. …
Moeders en zo
Wij moeders. We kunnen elkaar zo veroordelen, he? Daar moest ik aan denken vandaag. Het zat zo: Een van de jongetjes in het zwembad haalde zijn voet open aan een stuk hout (ja, hoe? ik weet niet precies). Het bloedde behoorlijk en zijn moeder, die een baby heeft van 10 maanden, kwam met de baby onder de arm aangerend. Toen ze mijn kant oprende om de EHBO-kit te halen bij de beheerder, stond ik op en vroeg of ik iets kon doen. Ze vroeg me in het Nederlands (ze bleek Belgisch te zijn!) of ik even haar dochtertje vast kon houden. Dat laat ik me geen twee keer zeggen …
Angsten
Ik kon niet slapen vannacht. Dat kwam doordat een van mijn zoontjes in ons bed lag en mijn geliefde me naar de verkeerde kant van het bed had gedelegeerd. Zijn matras is anders (te zacht) en dus kon ik niet slapen. Of misschien kwam het toch door de verhuizing? ;) Op zich is het heerlijk om al die verhuizers in je huis te hebben om alles in te pakken. Maar alles dat niet op het bed ligt, wordt ingepakt, en daar zit hem de stress. Het is alsof je je leven in een paar koffers (een paar? OK: 9) propt. Ik gedraag me alsof ik mijn spullen nooit meer terug zal zien. Ik weet niet …
Internationale verhuizingen
Morgen begint mijn vierde internationale verhuizing. Internationale verhuizingen zijn stressvol! Maar ik moet zeggen dat ik er zo langzamerhand vrij relaxed onder ben. De verhuizing zelf dan, he. Niet het 'verhuizen', in de zin van iets achterlaten en opnieuw beginnen. Dat blijft spannend. Het helpt natuurlijk dat de werkgever van F. zorgt dat we een verhuizer hebben die alles inpakt en een relocation adviseur die helpt bij het opzeggen van alle contracten. Want in het Turks is het niet zo makkelijk om uit te gaan leggen dat je je internet, telefoon, gas, elektriciteit en TV wilt …
De clickcompetitie en waar dat toe leidt
We hadden wel kunnen weten dat het deze kant op zou gaan natuurlijk, met de media. Alle media. Ook de 'serieuze'. We zijn er voor een heel stuk zelf debet aan, die jacht op clicks, retweets en likes. Het gaat niet eens meer om lezers (niet dat dat nog tot betere journalistiek zou leiden). Echt 'lezen' maakt namelijk niet meer uit. Als het maar meetbaar is. Muizen die boven updates zweven, tijdlijnen die even stil blijven staan, clicks, likes, shares, comments, retweets. Of die clicks nou echt op je site terecht komen of niet (veel mensen lezen artikelen niet eens meer, zelfs als ze …
Continue Reading overDe clickcompetitie en waar dat toe leidt →