F. zat Saving private Ryan te kijken. Ik zag alleen de laatste 5 minuten. Hij legde uit waar de film om draaide (ik had er een heel ander beeld bij). Ik kijk nooit oorlogsfilms. In mijn familie was de oorlog altijd op de achtergrond aanwezig. Toen ze van de week op het jeugdjournaal de wagons in Westerbork lieten zien, begon ik te huilen. Ik moest de jongens uitleggen waarom. Dat hun overopa's en -oma's daar in zaten. Gelukkig was het voor hen on-voor-stel-baar. Voor mij ook nog steeds. …
Living the dream
Dit was je droom, zei F laatst tegen mij. Klopt. Een huis vol kinderen, waar iedereen zich thuis voelt en vriendjes in en uit lopen. Lijkt simpel, is het niet. De omstandigheden moeten er maar net naar zijn, he. Hoewel heel veel kinderen natuurlijk wel gewoon zo opgroeien. Opgroeiden. Misschien dat veel kinderen tegenwoordig veel meer verplichtingen, eh, hobbys, eh, naschoolse activiteiten, hebben. Mijne nog niet. We doen het nog even rustig aan. Even onze draai vinden. Vriendjes maken. Buurt verkennen. School begrijpen. Vandaag klopten achter elkaar twee vriendjes aan …
Ik ben mijn eigen cruise control
Zat veel in de auto, deze week. Leuke dingen, leuke gesprekken, leuke partners, sprekers en klanten. Ik heb geen cruise control. Daarom kwam dit in me op. (gedicht) Ik ben mijn eigen cruise control Ik ben mijn eigen cruise control Bepaal mijn eigen speed Geen automatische piloot voor mij, Maar wel de driver's seat. De wereld is zo haastig En alles gaat zo snel. Maar hoe hard ik gaan wil Bepaal ik zelf wel. Ik ga soms hard, soms langzaam Soms race ik je voorbij. Ik ben mijn eigen cruise control. Mijn tempo is van …
Repatdingetjes
Ja hoor. Na vier maanden terug in Nederland ben ik nog steeds in de cultuurschokzone. Maar meestal op een positieve manier. De reclame op TV van een opa met zijn kleindochter aan de bar (in de VS mochten kinderen niet aan de bar zitten). Drie propvolle tassen met boodschappen voor 100 euro (in de VS en in Turkije was dat 2 of 3 keer duurder geweest) In de supermarkt al die dingen zien die je vroeger ook kocht, voor een feestje. Behalve dan de Haust Party Extra die je moeder zo lekker vindt (hij was op mam! Het zijn olijventoastjes geworden) Waterkoud (in Hongarije, Chicago en …
Het probleem met iedere dag bloggen
...is niet het bloggen zelf. Alsjeblieft zeg. Ik heb iedere dag 10 dingen te bloggen. Het probleem is dat er van mezelf EEN PLAATJE BIJ MOET. Dat is mijn persoonlijke blogdrempel. Die stomme plaatjes. De trouwe lezer is het al lang opgevallen dat ik mijn afbeeldingen daarom eindeloos recycle. Maar ja, dat voelt een beetje als vals spelen. Als ik dan moe ben, zoals vandaag, wil ik wel bloggen (schrijven). Maar dat ik dan weer een afbeelding moet gaan zoeken of maken die er bij past, pffff. Bah. Als ik later rijk ben, vraag ik iemand om 100 afbeeldingen te maken en te uploaden in …
Digitale inbrekers
Ik ben niet zo panisch over digitale inbrekers. Ik ben voorzichtig, gebruik goede wachtwoorden en neem andere maatregelen. Maar ik maak me niet zo heel erg druk. Maar vandaag was mijn wifi-netwerk opeens verdwenen. Ik was al heel snel bang dat iemand ingelogd had op mijn router en de netwerknaam had aangepast. Dat kan, wist ik, omdat ik wel eens ingelogd ben op mijn eigen router om naar de instellingen te kijken. En omdat het niet lukte om in te loggen op mijn eigen router. De inlognaam en het wachtwoord zijn standaard, bij mijn provider. En ik had al vaak gedacht: die moet ik eens …